สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 13

"คุณหาหลินหยางทำไม?" คุณนายซูถามด้วยความระมัดระวัง

"ลุงเทียนอยากคุยกับหลินหยาง" ชายคนนั้นไม่พูดอะไรมาก

"หรอ?" คุณนายซูกระพริบตาครู่หนึ่งและพูดกับหลินหยาง: "หลินหยาง คุณไปกับเขา! คุณพูดให้น้อยที่สุดและปล่อยให้ซูกังพูด เข้าใจไหม?"

แต่หลินหยางไม่สนใจคุณนายซูและเดินออกไปนอกประตู

ซูกังรีบเดินตามไป

สิ่งที่ทำให้หลินหยางแปลกใจคือ ซูเหยียนก็ตามมาด้วย

"คุณมาทำไม?"

"คุณคือสามีของฉัน ฉันจะไม่ตามมาได้ยังไง?" ซูเหยียนพูดเสียงแหบ

"เมื่อกี้คุณก็แค่พยักหน้าเฉยๆ คุณก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผมแล้ว"

ซูเหยียนไม่พูดอะไร แค่หันหน้าไปด้านข้าง

นี่ผิดหรอ?

แม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่ก็กลับลำไม่ได้แล้ว?

หลินหยางแอบยิ้มอย่างขมขื่น

ทั้งสามคนขึ้นรถตระกูลชวี่และมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลชวี่

ระหว่างทาง ซูเหยียนเอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง ซูกังมีสีหน้าตื่นตระหนก แต่เมื่อมองหลินหยาง ใบหน้าของเขาก็เหยียบหยางอยู่เสมอ

เขาชอบความมั่งคั่ง ในความเห็นของเขา การแต่งงานระหว่างตระกูลซูและตระกูลหม่าล้มเหลวนี้ก็เพราะหลินหยาง ดังนั้นเขาจึงเกลียดหลินหยางอย่างมาก

"เดี๋ยวอีกสักพักจะถึงบ้านตระกูลซู รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?" ซูกังพูดเบาๆ

หลินหยางหลับตา ไม่สนใจ

"เฮอะ ทำเป็นเก่ง" ซูเหยียบหงุดหงิด

ในเวลานี้ มือถือของหลินหยางดังขึ้น

รับ

"อาจารย์หลิน คุณอยู่ไหน? ผมมีคนไข้อยู่ในสถานการณ์เร่งด่วน ผมไม่สามารถรักษาเขาได้ หากคุณว่าง รบกวนมาที่นี่หน่อยได้ไหม? บางทีคุณอาจจะเป็นคนเดียวในเขตเจียงหนานที่จะรักษาเขาได้" เสียงของผู้เฒ่าฉินที่ตื่นตระหนกดังออกมาจากสาย

"ผู้เฒ่าฉิน ตอนนี้ผมมีเรื่องด่วนต้องทำ อาจจะไปไม่ได้" หลินหยางพูด

"เรื่องด่วนอะไรกัน? รอก่อนไม่ได้หรอ? ชีวิตคนเป็นเรื่องของชีวิตนะ" เสียงของผู้เฒ่าฉินดังขึ้นมาแปดระดับ

"ของผมก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตคนเช่นกัน รอผมจัดการเสร็จแล้วจะไป คนไข้ของคุณทางนั้นอยู่ได้นานเท่าไหร่?" หลินหยางถาม

"ห้าชั่วโมง"

"เพียงพอ"

หลินหยางวางสาย

โดยทั่วไปแล้วเขาจะไม่รักษาคนอื่น เว้นเสียว่ามีคนรู้จักมาขอให้เขาช่วย หรือเขารู้ว่าบุคคลนี้มีค่า

ท้ายที่สุด เขาไม่ใช่นักบุญผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถช่วยโลกได้

ในคฤหาสน์

ผู้เฒ่าฉินวางสายและถอนหายใจ

"ผู้เฒ่าฉิน คนนั้นว่ายังไง?" ชวี่เทียนรีบเข้ามาถาม

"เขามีเรื่องด่วน จะมาช้าหน่อย น่าจะไม่เป็นอะไร เดี๋ยวผมเข้าไปดูอาการของชวี่เย้าเหนียนก่อน อีกสักพักผมจะโทรไปถาม ไม่ต้องกังวล ไม่พลาดแน่นอน"

"รบกวนด้วย!"

ชวี่เทียนซาบซึ้ง

ผู้เฒ่าฉินเข้าไปในห้อง ชวี่ชิวซวนถูกสั่งให้เข้าไปช่วย

ชวี่เทียนนั่งลงกระสับกระส่าย

คุณชายหม่านข้างๆ เหล่ตาและยิ้ม

เขาไม่รู้ว่าเพื่อคนนั้นที่ผู้เฒ่าฉินว่าคือใคร แต่เขารู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหลังนั้นน่าสนใจมาก

หลังจากผ่านไปสามสิบนาที ชวี่เฟิ้นก็วิ่งเข้ามา

"พ่อ คนตระกูลซูมาแล้ว แล้วก็หลินหยางนั่นด้วย"

"เรียกพวกเขาเข้ามา"

"รับทราบ!"

คฤหาสน์ตระกูลชวี่

ซูกุ้ย ซูกัง ซูเหยียนและหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟ้า

พ่อของซูเหยียนตื่นตระหนกอย่างมาก

ซูกุ้ยนั่งไม่นิ่ง

มีเพียงหลินหยางที่นั่งนิ่งและไม่กังวล หยิบชาที่คนใช้ชงให้ขึ้นมาลิ้มรสอย่างหรูหรา

"โง่ จะตายอยู่แล้วยังไม่รู้ตัว"​ ซูกังจ้องหลินหยางและด่าในใจ

ชวี่เทียนอีกด้านของโซฟ้ามีสีหน้าเยือกเย็น

คุณชายหม่าข้างๆ จ้องหลินหยาง ยิ้มอย่างเยือกเย็น