สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1340

“เสียใจ?”

หลินหยางหรี่ตาลง พูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ “คุณหมายความว่ายังไง?”

“ประธานหลิน พวกเราไม่ได้มาเพื่อเรียกค่าไถ่คุณเท่านั้น! อันที่จริงมีคนสั่งให้พวกเราทำแบบนี้ ถ้าหากคุณฆ่าพวกเรา ผมคิดว่าคุณคงไม่มีทางหาคนที่อยู่เบื้องหลังของพวกเราเจอแล้ว!” คนคนนั้นพูด

“อาเล่อ! หุบปากเดี๋ยวนี้” สีหน้าของผู้ชายทรงหงอนไก่เปลี่ยนไปทันที เขาตะคอกใส่คนที่ชื่ออาเล่อราวกับกำลังกังวลอะไรบางอย่าง

“พี่อดัม นี่มันเวลาไหนแล้ว คุณยังจะกลัวอะไรอีก? หรือคุณอยากให้พวกเราทุกคนตายอยู่ที่นี่?” อาเล่อตะคอกใส่ผู้ชายทรงหงอนไก่ด้วยความโกรธ

ผู้ชายทรงหงอนไก่อึ้ง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขากวาดสายตามองทุกคนโดยรอบโดยไม่พูดอะไร

“ในเมื่อเป็นแบบนั้น งั้นบอกคนที่บงการอยู่เบื้องหลังของพวกคุณมา!” หลินหยางพูด

“พวกเราสารภาพความจริง หมอเทวดาหลินคุณจะปล่อยพวกเราหรือเปล่า?” อาเล่อหรี่ตาลงถาม

“พวกคุณไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับผม”

“หมอเทวดาหลินจะฆ่าพวกเราให้ได้?” อาเล่อพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ถ้าหากคนที่พวกคุณจับตัวมาเป็นคนอื่น บางทีผมอาจจะสามารถไว้ชีวิตพบคุณ แต่คุณที่พวกคุณจับตัวมาคือซูเหยียน! ผมขอบอกพวกคุณอย่างไม่เกรงใจเลยก็แล้วกัน ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะเมื่อกี้ซูเหยียนยืนอยู่ที่นี่ ผมกังวลว่าเธอจะแบกรับภาพนองเลือดไม่ไหว ไม่อย่างนั้นพวกคุณคงโดนสับเป็นชิ้นไปนานแล้ว เข้าใจหรือยัง?” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

สีหน้าของอาเล่อดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที ไม่รู้ควรจะตอบอย่างไร

“พอแล้ว! อาเล่อ! เลิกพูดไร้สาระกับหมอนี่ได้แล้ว! อย่างมากก็แค่ตาย! ในเมื่อพวกเรากล้าลงมือ ยังต้องกลัวตายอีกเหรอ? พวกคุณลืมคำพูดที่เคยพูดก่อนหน้านี้แล้วเหรอ?” ผู้ชายทรงหงอนไก่กัดฟันพูด

อาเล่อเงียบไม่พูดอะไร

ส่วนคนที่เหลือก็หลับตาลง เห็นได้ชัดว่ายอมรับชะตากรรมแล้ว

หลินหยางส่ายหัว เขาเองก็ขี้เกียจถามต่อแล้วเหมือนกัน

เขาจะส่งคนไปตรวจสอบคนที่อยู่เบื้องหลังเอง

ส่วนคนพวกนี้ ไม่จำเป็นต้องปล่อยไป

หลินหยางหันไปส่งซิกให้เงาทรราช บ่งบอกให้พวกเขาลงมือ

แต่ในตอนนั้นเอง

ติงติงติง…

มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

หลินหยางรีบเงยหน้าขึ้นมองตามทิศทางของเสียง

เป็นโทรศัพท์ของผู้ชายทรงหงอนไก่

“ใครโทรมา? เอาโทรศัพท์มานี่” หลินหยางยื่นมือออกไป

ถ้าหากต้องการตรวจสอบคนที่อยู่เบื้องหลัง เริ่มตรวจสอบจากโทรศัพท์ของคนพวกนี้ง่ายที่สุด

ผู้ชายทรงหงอนไก่ลังเลสักพัก แต่ก็ส่งโทรศัพท์ให้หลินหยาง

หลินหยางเตรียมตัวกดรับสาย แต่ตอนที่เหลือบมองหน้าจอโทรศัพท์ เขาถึงกับต้องตกตะลึง

“อ้ายหง?”

เขาอุทาน หลังจากนั้นหันไปจ้องผู้ชายทรงหงอนไก่ “พวกคุณรู้จักอ้ายหง?”

“รู้จัก! ต้องรู้จักอยู่แล้ว! ผู้หญิงอำมหิตคนนี้! พวกเราจะไม่รู้จักได้ยังไง? เธอนี่แหละที่เป็นคนบีบให้พวกเราทำแบบนี้!”

“อะไรนะ?”

หลินหยางขมวดคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เธอบีบพวกคุณยังไง?”

“ดูเหมือนหมอเทวดาหลินจะสนใจเรื่องนี้?” ผู้ชายทรงหงอนไก่สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหลินหยาง เขารีบถามเสียงเบาทันที

“พวกคุณแค่ตอบคำถามของผมก็พอ”

“พวกเราต้องการมีชีวิตรอด ถ้าหากใกล้ตายแล้ว พวกเรายังต้องกลัวอะไรอีก?” ผู้ชายทรงหงอนไก่พูด

แววตาของหลินหยางเย็นชาลง เจตนาแห่งการฆ่าท่วมท้น

แต่สุดท้ายเขาก็อดกลั้นเอาไว้

“ถ้าหากพวกคุณสามารถพิสูจน์ได้ว่าที่พวกคุณลงมือกับซูเหยียนไม่ใช่เจตนาของพวกคุณ ผมก็จะพิจารณาไม่ฆ่าพวกคุณ!”

“จริงเหรอ?”

ผู้ชายทรงหงอนไก่รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

“ผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น!”

“ได้ หมอเทวดาหลิน ผมจะบอกคุณเอง! อ้ายหงคนนี้อำมหิตยิ่งกว่าอสรพิษ! เธอจงใจลักพาตัวน้องสาวของผม เรียกร้องเงินห้าหมื่นล้าน พวกเราจะมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไง? เธอก็เลยบีบให้พวกเรามาหาคุณ! อันที่จริงพวกเราวางแผนตั้งแต่ตอนอยู่เมืองเจียงเฉิน แต่ตอนนั้นเครื่องมือของพวกเรายังไม่พร้อมใช้งาน สุดท้ายก็เลยหยุดชั่วคราว ครั้งนี้คุณเดินทางมาเมืองผู่เฉิน พวกเราเลยตัดสินใจลงมือ แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ล้มเหลว…” ผู้ชายทรงหงอนไก่พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“อ้ายหงลักพาตัวน้องสาวของคุณ?”

สีหน้าของหลินหยางดูไม่เป็นธรรมชาติ

ถ้าเป็นแบบนั้น อ้ายหงคนนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร

แต่คำสั่งเสียของผู้อาวุโสยังติดหู ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องทำตาม

ช่างเถอะ ถ้าหากเธอแค่ต้องการเงิน ก็ให้เงินเธอก็แล้วกัน ที่เหลือก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเองอีก

“ตอนนี้อ้ายหงอยู่ไหน?” หลินหยางถาม

ผู้ชายทรงหงอนไก่ลังเลสักพักแล้วพูด “เธออยู่ในเมืองผู่เฉิน แก๊งค์ฉลามดำที่มีอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้! แต่ผมขอแนะนำให้คุณอยากไปหาเธอจะดีกว่า”