สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1343

"หืมหืมหืม ประธานหลิน ช้าก่อนสิ!"

"ยังมีเรื่องอะไรอีก?"

"ประธานหลินมาที่ผู่เฉินของพวกเรา แก๊งค์ฉลามดำนับว่าเป็นผู้ปกครองเมืองผู่เฉิน เราจะไม่ทำความรู้จักกันได้ยังไง หัวหน้าของพวกเราอยากเชิญคุณดื่มสักแก้ว โปรดประธานหลินให้เกียรติผมด้วย! ผมจะช่วยหัวหน้าเป็นเจ้าภาพต้อนรับประธานหลิน!" รองหัวหน้าเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณมาก แต่ตอนนี้ผมมีเรื่องต้องจัดการ วันหลังละกัน" หลินหยางพูดอย่างสงบ

"วันหลังหรอ? ประธานหลิน แก๊งค์ฉลามดำของพวกเราให้เกียรติคุณมากแล้วนะ คุณรอหัวหน้าของพวกเราหน่อยไม่ได้หรอ" รองหัวหน้าเฟิงค่อนข้างไม่พอใจ

"แค่กินและดื่ม ต้องรีบร้อนอะไรกัน?" หลินหยางจ้องเขาและถาม

รองหัวหน้าเฟิงอึ้ง จากนั้นก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม: "โอเค ถ้าอย่างงั้นพวกเราค่อยโทรหาประธานหลิน เมื่อประธานหลินมีเวลาก็อย่าลืมหล่ะ"

"สบายใจได้"

หลินหยางพูดเสียงแหบ จากนั้นก็ลากแขนของอ้ายหงไปด้านนอก

รองหัวหน้าเฟิงไม่ได้ขวางเอาไว้ เขามองด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

เมื่อหลินหยางออกไป เขาก็หันหน้าไปมองหงถางจู่

"พวกคุณกลับไปได้" รองหัวหน้าเฟิงพูด

"รับทราบ"

ทุกคนออกไปจากบาร์

ตอนนี้เหลือเพียงเขาและหงถางจู่ คนที่ได้รับบาดเจ็บทุกคนถูกพาออกไป

"หงถางจู่ วันนี้คุณสร้างเรื่องใหญ่ให้กับแก๊งฉลามดำของพวกเรา! เหอะๆ คุณกล้าหาเรื่องประธษนหลินด้วย คุณอยากตายหรอ? หรือว่าคิดว่าอยู่ในแก๊งค์ฉลาดดำอย่างสงบมันน่าเบื่อเกินไป?" รองหัวหน้าเฟิงพูดด้วยเสียงหัวเราะเยือกเย็น

"รองหัวหน้า ผม...ผมไม่รู้ว่าคนนั้นคือประธานหลิน..." หงถางจู่พูดทั้งน้ำตา: "ไม่รู้ก็เท่ากับไม่ผิด คุณ...คุณให้อภัยผมเถอะ..."

"ให้อภัยคุณหรอ? ผมหน่ะให้อภัยคุณได้ แต่เกรงว่าหัวหน้าจะไม่ให้อภัย คุณเกือบสร้างศัตรูที่ยากจะจัดการได้ให้กับแก๊งค์ของพวกเรา! ถ้าไม่ลงโทษคุณ หัวหน้าจะไปลงโทษใคร? จะให้คำอธิบายกับประธานหลินยังไง?"

"งั้น...จะลงโทษผมยังไง?" หงถางจู่ถามอย่างรีบร้อน

รองหัวหน้าเฟิงส่ายหน้า: "เรื่องนี้ไม่ต้องถามเยอะ ผมจะให้คุณโทรศัทพ์ คุณโทรไปหาคนที่คุณอยากโทร ให้พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องหลังจากนี้"

"อ๊า?"

หงถางจู่กลัวจนหน้าซีด ตัวสั่น: "รองหัวหน้าเฟิง! แก๊งค์ฉลามดำของพวกเราไม่จำเป็นต้องกลัวประธานหลินมั้ง? นี่คือเมืองผู่เฉิน! พื้นที่ของพวกเรา!"

"หงถางจู่ ไม่ใช่ว่าผมไม่ช่วยคณ ผมสามารถให้คุณไปคุยกับหัวหน้าเองได้ ดูว่าหัวหน้าจะฟังคุณไหม"

"รองหัวหน้า..."

"โอเค อย่าเสียเวลาคนอื่นอีกเลย ผมจะฟันแขนทั้งสองข้างของคุณก่อน จากนั้นก็พาคุณไปหาหัวหน้า หัวหน้าจะพิจารณาและจัดการการลงโทษสุดท้ายเอง ภูเขาหนานชานทางนั้นมีทิวทัศน์ไม่เลว คุณฝังศพตรงนั้นก็ได้"

เมื่อพูดเสร็จ รองหัวหน้าเฟิงก็หยิบมีดปลอกผลไม้บนโต๊ะข้างๆ เดินไปทางหงถางจู่

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาวิกฤตินี้

"รองหัวหน้า! หยุด! คุณ...คุณจะทำอะไรผมไม่ได้! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับผม คุณ...คุณรับสิ่งที่ตามมาไม่ไหวแน่!"

"คุณหมายความว่าอะไร?" รองหัวหน้าเฟิงขมวดคิ้ว

"รองหัวหน้า คุณอย่าคิดว่าผมไม่รู้! สาเหตุที่เก็บทุ่นระเบิดในพื้นที่ทางภาคใต้ไม่ใช่เพราะคนทางนั้นแข็งแกร่ง แต่เป็นเพราะพวกเขาให้เงินและมีผลประโยชน์ส่วนตัว!" หงถางจู่ตะโกน

สีหน้ารองหัวหน้าเฟิงเปลี่ยนไป พูดเบาๆ: "คุณเลิกพูดอะไรมั่วซั่ว! ทำไม? ตัวเองกำลังจะตายเลยจะกัดคนอื่นกลับหรอ?"