สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1347

อันที่จริงเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี

เกมกระดานนี้ไม่ต่างอะไรกับหมากตาย!

“พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เรื่องมันมาถึงขั้นนี้ คงต้องลองดูแล้ว” หยุนซิงพูด

“งั้นก็เรียกทุกคนมารวมตัวกันเถอะ ไม่ว่าต้านไว้หรือเปล่า อย่างน้อยก็ได้ลองแล้ว” เฉาซงหยางมองไปทางหลินหยาง พูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง “หมอเทวดาหลิน ออกคำสั่งเถอะ…”

“เจ้านิกาย! สาวกของนิกายตงหวงพร้อมที่จะบุกน้ำลุยไฟเพื่อคุณ!” หยุนซิงคุกเข่าลงหนึ่งข้าง เพื่อแสดงเจตนารมณ์ของตนเอง

แต่ผ่านไปสักพักใหญ่ หลินหยางก็ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ถ้าหากเป็นฝ่ายรับอย่างเดียว เมืองเจียงเฉินต้องนองเลือด มีศพเกลื่อนเมือง…

“เจ้านิกาย!”

“หมอเทวดาหลิน ลังเลไม่ได้อีกแล้ว! เวลาไม่ไม่คอยใคร!”

คนทั้งสองพูดเร่งเร้า

ทว่าหลินหยางกลับส่ายหัว

“พวกเราจะไม่เรียกใครทั้งนั้น! และไม่ต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่!”

“เพราะอะไร?”

“เพราะผมจะอยู่เจียงเฉิน! ผมจะปกป้องที่นี่ เจ้าสำนักหงเหยียน! ปล่อยให้ผมเป็นคนรับมือเอง!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“แต่ว่า…ทางกลุ่มพิพากษาเทียนชี๋ขอให้คุณไปเกาะปิงเยี่ยน คุณ…หรือคุณคิดจะต่อต้านพวกเขา ไม่ไปเกาะปิงเยี่ยนแล้ว?” หยุนซิงถามด้วยความตกตะลึง

“เรื่องนี้พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจัดการเองได้”

นิ้วมือของหลินหยางเริ่มเคาะลงบนโต๊ะอย่างเป็นจังหวะ พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมอย่างกะทันหัน “เฉาซงหยาง! หยุนซิง!”

“ครับ!”

คนทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน

“ผมต้องการให้พวกคุณไปตรวจสอบคนที่รายงานผมคือใครกันแน่ภายในสองชั่วโมง!”

“เจ้านิกาย มาตรวจสอบเรื่องนี้ทำไมตอนนี้? ถ้าหากจะแก้แค้น ก็จำเป็นต้องจัดการปัญหาใหญ่ตรงหน้าก่อน”

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจ พวกคุณรีบส่งคนไปตรวจสอบก็พอ ถ้าหากไม่ได้อะไรเลยในสองชั่วโมง พวกคุณต้องรับผิดชอบ!” หลินหยางตะคอก สีหน้าเคร่งขรึมจนถึงขีดสุด

คนทั้งสองสะดุ้ง เห็นท่าทางที่หนักแน่นของหลินหยาง ทำได้แต่ยกมือขึ้นคำนับ

“รับทราบ!”

หลังจากนั้นถอยออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินหยางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดกำชับไม่กี่คำ หลังจากนั้นพูดกับอากาศ “พวกคุณคอยคุ้มกันผม!”

“รับทราบ! เจ้านิกาย!”

เสียงของเงาทรราชดังขึ้นจากมุมมืด

หลังจากนั้นหลินนั่งขัดสมาธิลงบนพื้น เหมือนกำลังปรับลมปราณในร่างกาย

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เฉาซงหยางกลับมารายงานก่อนกำหนด

“เจ้านิกาย ตามที่พวกเราตรวจสอบมา เมื่อวานรองหัวหน้าเฟิงเหยียนเจิงของแก๊งฉลามดำไปพบคนของกลุ่มพิพากษาเทียนชี๋! บางทีในแก๊งฉลามดำ…อาจจะมีเบาะแส!” เฉาซงหยางพูด

“แก๊งฉลามดำ?”

หลินหยางลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน รูม่านตากลายเป็นประกายสีเลือด

“เงาทรราช!”

“ครับ!”

“ตามผมไปหาแก๊งฉลามดำ! เราจะไปจบเรื่องนี้กัน!”

“ครับ!”

“รอก่อน…หมอเทวดาหลิน! นี่คุณกำลังจะไปคิดบัญชีกับแก๊งฉลามดำเหรอ? กลุ่มเทียนชี๋เคยเตือนคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ห้ามสังหารหมู่โดยไม่มีขอบเขตอีก! คุณทำแบบนี้…ไม่กลัวไปกระตุ้นความโกรธของพวกเขาเหรอ?” เฉาซงหยางรีบพูด

“แล้วพวกเขาไม่กลัวกระตุ้นความโกรธของผมเลยเหรอ?”

หลินหยางเหลือบมองเฉาซงหยาง ก้าวเท้าเดินออกจากห้องทำงาน

สำนักงานใหญ่แก๊งฉลามดำ

สนามมวยใต้ดินแห่งหนึ่ง

ตรงหน้ากระจกใสบานใหญ่ มีชายวัยกลางคนร่างอ้วนเล็กน้อยและไว้หนวดยืนอยู่ตรงนั้น