สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1350

ผู้พิพากษาเทียนชี๋ที่เป็นผู้นำมองไปทางหลินหยาง พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “หมอเทวดาหลิน เมื่อวานผมเพิ่งประกาศโทษของคุณ! เตือนคุณแล้วว่าห้ามฆ่าคนที่ไม่เกี่ยวข้อง พฤติกรรมของคุณเข้าข่ายการทำผิดกฎของงานประชุมแล้ว! แล้วทำไมตอนนี้ถึงยิ่งทำให้เรื่องมันรุนแรงขึ้น คุณไปฆ่าถางเฮยซา? นี่คุณไม่เห็นกลุ่มพิพากษาเทียนชี๋ของพวกเราอยู่ในสายตาเหรอ? ไม่เห็นงานประชุมใหญ่อยู่ในสายตา? หรือว่า…คุณกำลังจงใจท้าทายพวกเรา?”

“นายท่านเทียนชี๋ทุกท่าน ผมต้องขอพูดอะไรหน่อย ผมไม่ได้ลงมือเพราะผลประโยชน์ แต่เป็นเพราะแก๊งฉลามดำมาท้าทายผมครั้งแล้วครั้งเล่า! ผมก็แค่โต้ตอบกลับตามความเหมาะสม หรือผมไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนี้เหรอ?” หลินหยางมองผู้พิพากษาเทียนชี๋ด้วยสายตาที่สงบนิ่ง พูดขึ้นอย่างเชื่องช้า

ไม่ได้ดูประหม่าและเคร่งเครียดเหมือนครั้งแรกที่เจอกัน

เหลือไว้เพียงความเยือกเย็น

“ถ้าหากเป็นแบบนั้น หมอเทวดาหลินมอบหลักฐานออกมา ถ้าหากแก๊งฉลามดำเป็นฝ่ายที่ไปยุ่งกับคุณก่อนจริง ถ้าอย่างนั้น คุณสามารถฆ่าได้ตามใจชอบ พวกเราจะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งเด็ดขาด” ผู้พิพากษาเทียนชี๋พูด

“ผมไม่มีหลักฐาน”

“ถึงเป็นคลิปวีดีโอหรือพยานบุคคลเพียงคนเดียวก็พอ ถ้าหากไม่มีของพวกนี้ หรือแม้กระทั่งข้อสงสัยก็ได้ ขอเพียงคุณบอกพวกเรามา ที่เหลือพวกเราจะไปตรวจสอบเรื่องนี้ คืนความบริสุทธิ์ให้คุณเอง แต่ถ้าหากคุณไม่มีหลักฐาน ถ้าอย่างนั้นพวกเราคงต้องเชื่อแก๊งฉลามดำ” ผู้พิพากษาเทียนชี๋พูด

กองกำลังที่มีอิทธิพลสองกลุ่มเกิดความขัดแย้งขึ้น ต้องการรู้ว่าใครเป็นคนลงมือก่อนเป็นเรื่องที่ง่ายมาก หลินหยางไม่ยอมนำหลักฐานออกมา แสดงว่าจิตใจของเขากำลังหวั่นไหว เขากำลังพูดโกหก เขาเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ก่อน

“หมอเทวดาหลิน ถ้าคุณไม่ยอมส่งหลักฐานออกมา พวกเราคงต้องตัดสินว่าคุณสังหารหมู่แก๊งฉลามดำอย่างไร้เหตุผล ทำผิดกฎของเรา ท้าทายกลุ่มพิพากษาเทียนชี๋ ตามกฎของงานประชุมใหญ่ พวกเราจำเป็นต้องจับตัวคุณ!” ผู้พิพากษาเทียนชี๋พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ทันทีที่สิ้นเสียง ผู้พิพากษาเทียนชี๋สิบสามคนเดินเข้าไปปิดล้อมหลินหยาง เตรียมตัวลงมือ

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

“ช้าก่อน!”

“หมอเทวดาหลินมีข้อสงสัยอะไร สามารถรอจนไปถึงตำหนักพิพากษาแล้วค่อยพูด ความผิดที่คุณทำมันร้ายแรงมาก จำเป็นต้องพากลับตำหนักพิพากษา! สอบสวนและตัดสินคุณทีละข้อหา!” ผู้พิพากษาเทียนชี๋ส่ายหัวแล้วพูด

“ฟังผมพูดให้จบก่อนได้หรือเปล่า?” หลินหยางพูด

“หืม?” ผู้พิพากษาเทียนชี๋ที่เป็นผู้นำขมวดคิ้ว แต่สุดท้ายก็พยักหน้า “คุณอยากพูดอะไร แต่มันไม่มีประโยชน์หรอก”

“ผมไม่ได้อยากพูดอะไรมาก แค่อยากถามพวกคุณประโยคเดียว กฎของงานประชุมพวกคุณ…มีสิทธิ์อะไรมาผูกมัดผม?” หลินหยางจ้องคนเหล่านั้นแล้วตะคอกถาม

ทุกคนรู้สึกอึ้ง

ฝีเท้าของผู้พิพากษาเทียนชี๋ทุกคนหยุดชะงัก

รองหัวหน้าเฟิงมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา พูดเสียงสั่น “หมอเทวดาหลิน คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? หรือว่า…คุณไม่คิดจะเข้าร่วมงานประชุมแล้ว?”

“ผมคิดว่าคงจะไม่มีใครบังคับผมเข้าร่วมหรอกมั้ง? ทุกท่าน ดูเหมือนกฎของพวกคุณมีไว้ใช้สำหรับคนที่จะเข้าร่วมงานประชุมถูกหรือเปล่า?”

“เรื่องนี้…” รองหัวหน้าเฟิงถึงกับพูดอะไรไม่ออกทันที

แต่ผู้พิพากษาเทียนชี๋ไม่สนใจอะไรมากขนาดนั้น

“หมอเทวดาหลิน คุณมาพูดเรื่องนี้เอาตอนนี้ ทั้งหมดก็เพื่อแก้ต่างให้ตัวเองเท่านั้น คุณและหยางหัวเตรียมตัวเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ตั้งแต่แรก สิ่งที่คุณทำมาทั้งหมดก็เพื่องานประชุมใหญ่ ตอนนี้การสอบสวนอยู่ต่อหน้า คุณจึงบอกว่าคุณไม่คิดจะเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ ไม่ยอมรับข้อผูกมัดของงานประชุมใหญ่? ถ้าหากเป็นแบบนี้ ทุกคนที่พูดว่า ‘ผมจะไม่เข้าร่วมงานประชุมใหญ่’ ก็สามารถหนีพ้นความผิดแล้ว?” ผู้พิพากษาเทียนชี๋พูด

“คุณอาจจะเข้าใจผิดแล้ว ตั้งแต่เริ่มจนจบผมไม่เคยพูดว่าไม่คิดจะเข้าร่วมงานประชุมใหญ่เลยถูกหรือเปล่า?” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“แล้วความหมายของหมอเทวดาหลินคือ?”

“ผมจะเข้าร่วมงานประชุมใหญ่ แต่การสอบสวนของกลุ่มพิพากษาเทียนชี๋…ผมคงยอมรับไม่ได้”

หลินหยางส่ายหัว

“เรามีช่องทางสำหรับยื่นอุทธรณ์ ถ้าหากคุณไม่พอใจ สามารถยื่นอุทธรณ์ต่อ”

“ผมอยากยื่นอุทธรณ์ด้วยวิธีของผม ได้หรือเปล่า?”

วิธีของตนเอง?

ผู้พิพากษาเทียนชี๋ทุกคนหันไปมองหลินหยาง

แต่วินาทีต่อมา

ฟิ้ว!

หลินหยางหายไปอย่างกะทันหัน

ตอนที่ทุกคนตั้งสติได้

ปัง!

ร่างกายของผู้พิพากษาเทียนชี๋ที่เป็นผู้นำโดนหลินหยางใช้มือกระแทกเข้าไปป่ารกร้างด้านข้าง

ทั้งภูเขาเกิดการสั่นสะเทือน…

ทุกคนตกตะลึง

รองหัวหน้าเฟิงมองตาค้าง

หมอเทวดาหลิน…ถึงขั้นกล้าลงมือกับผู้พิพากษาเทียนชี๋?

บ้าไปแล้ว!