สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1355

“หมอเทวดาหลิน! ถึงแม้พวกเขาจะถูกพิษ! แต่ผมไม่! เหอะเหอะ…ดูเหมือนคุณจะลืมผมไปแล้ว! ทำไม? คุณคงจะคิดว่าคนอย่างผมไม่มีภัยคุกคามต่อคุณใช่หรือเปล่า? และคุณก็คงจะคิดไม่ถึงว่าต้องมาตายด้วยมือของผมหลอกมั้ง? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” รองหัวหน้าเฟิงหัวเราะเสียงดัง ท่าทางของเขาดูได้ใจมาก และในขณะเดียวกันก็ลั่นไกปืนอย่างไม่ลังเล

ปัง!

ปากกระบอกปืนพ่นประกายไฟ

ลูกกระสุนวิ่งออกจากรังเพลิง พุ่งตรงเข้าไปที่หน้าอกของหลินหยาง

หลินหยางเซถอยหลังหนึ่งก้าว

ครั้งนี้ร่างกายของเขาไม่สามารถต้านทานลูกกระสุนปืน

ลูกกระสุนฝังเข้าไปในเลือดเนื้อของเขา มีเลือดไหลออกมาทันที

ทว่า…หลินหยางไม่ได้ล้มลง

ถึงขั้นไม่ขยับตัว

แม่มีเลือดไหลออกมาจากหน้าอก แต่เขายังคงยืนตรงอยู่แบบนั้น

ราวกับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด

ราวกับไม่ได้สนใจ

“หืม?”

รองหัวหน้าเฟิงตกตะลึง “คุณ…”

เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับหยุดแล้วลั่นไกปืนแทน

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

ลูกกระสุนปืนวิ่งออกจากรังเพลิงอีกหลายนัด

ล้วนแต่ฝังลึกเข้าไปในร่างกายของหลินหยาง

แต่…หลินหยางยังคงยืนอยู่แบบนั้น ร่างกายเพียงแค่เซไปด้านข้างเล็กน้อย ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อเขามาก

คนทั่วไปคงจะล้มหมดสติอยู่บนพื้นแล้ว

แต่เขายังคงยืนอยู่แบบนั้น

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำ…ทำไมคุณถึงไม่ตาย?” รองหัวหน้าเฟิงเบิกตากว้าง พูดเสียงสั่น

“ทำไมผมถึงต้องตาย?”

“คุณ…คุณโดนปืนยิงแล้ว! คุณ…คุณ…ทำไมถึงไม่ล้ม?”

“ถึงร่างเทพยุทธของผมจะสลายไปแล้ว แต่คุณอย่าลืมว่าผมคือหมอเทวดาหลิน! ผมคือหมอที่เก่งที่สุดบนโลกใบนี้! เห็นเข็มเงินที่อยู่บนคอของผมหรือเปล่า? มันปิดผนึกเส้นชีพจรของผม! มีพวกมันอยู่ ถึงคุณยิงผมมากกว่านี้ก็ไม่ตาย! คุณ ฆ่าผมไม่ได้!” หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“อะไรนะ?”

หัวหน้าเฟิงตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

เขาเคยพบเคยเจอคนแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ

ไม่ นี่ไม่สามารถเรียกคนแล้ว! ต้องเรียกผี! ต้องเรียกเทพ!

“คุณอย่าฟังเขาพูดจาเหลวไหล!”

ในตอนนั้นเอง หัวหน้าพิพากษาตะคอกอย่างกะทันหัน “เขากำลังสร้างสถานการณ์ทำให้คุณกลัว! พลังชีวิตของเขากำลังลดลงอย่างต่อเนื่อง! ผมสามารถสัมผัสได้! เขากำลังฝืนทำเหมือนไม่เป็นอะไร! เขาอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว! เฟิงเหยียนเจิง! คุณรีบยิงเขาเดี๋ยวนี้! ยิงอีกไม่กี่นัดเขาก็จะตายแล้ว! ยิงเลย!”

แต่…เฟิงเหยียนเจินในตอนนี้ไม่ได้ยินคำพูดของหัวหน้าพิพากษาแล้ว

เขายืนมองหลินหยางด้วยความตกตะลึงอยู่แบบนั้น ขาทั้งคู่กำลังสั่นไม่หยุด กลัวจนถึงขั้นเกือบฉี่แตก

ในตอนนั้นเอง หลินหยางยื่นมือออกมา

“เฟิงเหยียนเจิง ส่งปืนมาให้ผม ยอมแพ้แล้วผมจะไม่ฆ่าคุณ!”

รองหัวหน้าเฟิงได้ยินคำพูดประโยคนี้ ร่างกายสะดุ้ง

ทางด้านของหัวหน้าพิพากษารีบตะคอก “เฟิงเหยียนเจิง! อย่าไปฟังเขา! รีบฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!”

แต่ถึงหัวหน้าพิพากษาจะพูดอย่างไร รองหัวหน้าเฟิงก็ทำเหมือนกับไม่ได้ยิน

ตอนนี้เขาตกอยู่ในความน่าสะพรึงกลัวของหลินหยางอย่างสมบูรณ์แล้ว

หลินหยางที่ไม่ตายกำลังหลอกหลอนความคิดของเขา

ร่างกายของเขาสั่นอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งอยู่ก็ยิ่งแรง สุดท้าย…

“อ๊าก! !”

รองหัวหน้าเฟิงกรีดร้องเสียงดัง โยนปืนในมือลงพื้น หลังจากนั้นวิ่งออกไปไกลอย่างบ้าคลั่ง

คนคนนี้…กลัวหลินหยางจนเป็นบ้าไปแล้ว…

“นี่ก็คือหมอเทวดาหลินเหรอ?”

หัวหน้าพิพากษาถอนหายใจ

เขารู้ วันนี้ตนเองต้องตายอยู่ที่นี่

ไม่มีใครสามารถช่วยเขาอีกแล้ว…

หลังจากรองหัวหน้าเฟิงไป

พู่!

ทางด้านของหลินหยางกระอักเลือดออกมาโดยตรง หลังจากนั้นร่างกายล้มลงไปทางด้านหลัง ยากที่จะลุกขึ้นได้อีก

“คุณเป็นเหมือนกับที่ผมพูด คุณกำลังฝืน!” หัวหน้าพิพากษาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ใช่แล้ว แต่น่าเสียดายที่เฟิงเหยียนเจิงไม่ใช่คุณ ไม่อย่างนั้นผมคงตายไปแล้ว เขากลัวผมจนหัวหดตั้งแต่แรก แค่ขู่เขาเพิ่มอีกหน่อย เขาก็จะยอมเชื่อฟังแล้ว!” หลินหยางมองดูดวงดาวบนท้องฟ้า ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

“ตอนนี้คุณโดนปืนยิงไปหลายนัด คิดว่าคงอยู่ได้อีกไม่นานแล้วมั้ง?”

“ที่ผมพูดเมื่อกี้คือความจริง เข็มเงินที่อยู่บนคอพวกนี้มันใช้สำหรับปิดผนึกเส้นชีพจร มันสามารถช่วยให้ผมไม่ตาย แต่ไม่มีพลังปกป้องเหมือนร่างเทพยุทธ ตอนนี้ผมโดนยิงไปหลายนัด บวกกับเผาผลาญพลังมากเกินไป ถึงตอนนี้ไม่ตายชั่วคราวก็จริง แต่ถ้าหากไม่ได้รับการรักษาที่ทันเวลา ผมก็ตายได้เหมือนกัน!” หลินหยางยิ้มแล้วพูด

หัวหน้าพิพากษามองหลินหยางโดยไม่พูดอะไร ผ่านไปสักพัก เขาส่ายหัว