สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1354

“หืม…”

หัวหน้าพิพากษาก็คาดคิดไม่ถึง ขมวดคิ้วแน่น เริ่มครุ่นคิด

อาศัยเพียงแค่เข็มเงิน สามารถปกป้องชีวิตของคนเหล่านั้นเหรอ?

หลินหยางกัดฟัน ปลดปล่อยกำลังภายในออกมาอย่างกะทันหัน กำลังภายในกลายเป็นพลังปราณ ควบแน่นบนฝ่ามือ ซัดใส่บนร่างกายของเงาทรราชเหล่านี้

“นี่…”

ทุกคนมองตาค้าง

ถ้าหากบอกว่าก่อนหน้านี้เขาฆ่าตัวตาย แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไร?

กลัวตัวเองไม่ตายเหรอ?

แค่ช่วยตัวเองก็จะไม่รอดอยู่แล้ว แต่กลับถ่ายกำลังภายในให้คนอื่น?

ผู้พิพากษาทุกคนเริ่มหรี่ตาลงมองหลินหยาง

เห็นเพียงสีหน้าของเขาซีดเซียว พยายามถ่ายกำลังภายในให้เงาทรราชอย่างสุดชีวิตเพื่อปกป้องคนเหล่านี้

หนึ่ง!

สอง!

สาม!

...

รอจนกระทั่งประกายดาบทั้งสิบสองสายพุ่งเข้ามา ทุกอย่างกลับคืนสู่ความสงบ

ส่วนเงาทรราชเหล่านั้น ทุกคนนอนอยู่ข้างกายของหลินหยางโดยมีเลือดท่วมตัว

แต่ละคนหอบหายใจราวกับกำลังจะสิ้นลมหายใจ ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะหลินหยางพยายามช่วยพวกเขา ป่านนี้พวกเขาคงไม่เหลือแม้กระทั่งซากกระดูก…

ไม่ต้องสงสัยเลย เงาทรราชเหล่านี้สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปแล้ว พวกเขาเป็นเหมือนกับแกะที่รอเข้าโรงเชือด

ส่วนหลินหยางในตอนนี้ก็ไม่ดีกว่าเท่าไหร่

เขาทรุดนั่งลงบนพื้น สีหน้าซีดเซียว เม็ดเหงื่อราวกับน้ำฝน

บนร่างกายของเขามีบาดแผลหลายแห่ง เลือดย้อมกางเกงที่ฉีกขาดของเขากลายเป็นสีแดง

เห็นได้ชัด ร่างเทพยุทธของเขาสลายไปแล้ว

เขาในตอนนี้ แค่จะยืนก็ยังเป็นปัญหา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสู้กับคนพวกนี้…

“หมอเทวดาหลิน ยังจะต่ออีกหรือเปล่า?”

หัวหน้าพิพากษาเก็บดาบราชวงศ์ถัง เดินสองมือไขว้หลังเข้ามา

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เช็ดเหงื่อของตนเองไม่หยุด ในขณะเดียวกันก็หยิบยาเม็ดออกมาใส่ปาก

“ผมเห็นแก่ที่คุณสามารถประสบความสำเร็จได้มากขนาดนี้ในช่วงอายุแค่นี้ คุณก็ถือเป็นอัจฉริยะที่ยอดเยี่ยมที่พบเจอได้ยากในประวัติศาสตร์ ผมจะไม่ลงมือฆ่าคุณเอง คุณฆ่าตัวตายเถอะ” หัวหน้าพิพากษาพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“ฆ่าตัวตาย?” หลินหยางถอนหายใจ มองไปทางเขา “ผมชนะแล้ว ทำไมต้องฆ่าตัวตาย?”

ชนะ?

หัวหน้าพิพากษาขมวดคิ้ว กวาดสายตามองหลินหยางตั้งแต่หัวจรดเท้า

เขามั่นใจได้ 100% ว่าตอนนี้หลินหยางสูญเสียทักษะในการต่อสู้ไปแล้ว

ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล อ่อนแรงจนถึงขีดสุด

อาการสาหัสระดับนี้ไม่สามารถสู้ต่อแน่นอน

แต่หมอเทวดาหลินยังพูดคำพูดแบบนี้…

หรือว่าเขาเป็นบ้าไปแล้วจริง?

หัวหน้าพิพากษาส่ายหัว “หมอเทวดาหลิน ยอมรับความจริงเถอะ! คุณแพ้แล้ว อันที่จริงผมก็แอบหวังว่าจะมีผู้ปราดเปรื่องอย่างคุณปรากฏตัวขึ้นในงานประชุมใหญ่ แต่น่าเสียดายคุณเลือกที่จะทำร้ายตัวเอง เพราะพรสวรรค์ทำให้คุณอยู่เหนือคนอื่น แต่ก็เพราะพรสวรรค์ของคุณเช่นกัน มันทำให้คุณหลงลืมตัวเอง จนทำสิ่งที่โง่เขลาแบบนี้!”

พูดจบ หัวหน้าพิพากษาชักดาบราชวงศ์ถังออกมาอีกครั้ง เขาเตรียมตัวตัดศีรษะของหลินหยาง

เดิมทีเขาอยากให้โอกาสหลินหยางฆ่าตัวตาย เพื่อเป็นการมอบศักดิ์ศรีที่คู่ควรแก่เขา แต่ในเมื่อหมอเทวดาหลินดื้อรั้นเช่นนี้

เขาเองก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว

ยกดาบราชวงศ์ถังขึ้น

คมดาบราวกับกำลังจะผ่าทำลายความมืด

แต่ตอนที่หัวหน้าพิพากษาฟันดาบลงไป…

“อ๊าก…”

ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน กุมหน้าอกของตนเองอย่างกะทันหัน ร่างกายเซถอยหลัง ดาบราชวงศ์ถังที่อยู่ในมือตกลงสู่พื้นโดยตรง

“อะไรกัน?”

“นายท่าน!”

ผู้พิพากษาที่เหลือตกตะลึง รีบพุ่งเข้าไปประคองหัวหน้าพิพากษา

กลับได้ยิน ‘พู่’ หัวหน้าพิพากษาอ้าปาก กระอักเลือดสีดำออกมาโดยตรง

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปแล้ว

“นี่คือ…ถูกพิษเหรอ?”

“นายท่านถูกพิษเหรอ?”

“เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าเป็นฝีมือของหมอเทวดาหลิน?”

ทุกคนมองไปทางหลินหยางด้วยความโกรธ

จากนั้นมีคนถือดาบตรงเข้าไปหาหลินหยาง หวังบีบบังคับให้เขามอบยาถอนพิษออกมา

แต่ในขณะเดียวกัน…