สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1358

แต่ในเวลานี้ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้างๆ พวกเขาอย่างเงียบๆ

"ท่านทั้งสอง เชิญออกไปจากที่นี่ด้วย ไม่งั้นต้องรับผิดชอบ"

ทั้งสองผงะ มีคนเข้ามาใกล้พวกเขาโดยไม่รู้ตัว เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะยืนยันความสามารถของพวกเขา

พวกเขาหันหน้ากลับไปมองทางเสียง

"คุณคือใคร?"

"คนของสำนักหงเหยียนหรอ? แต่คุณเป็นผู้ชายหนิ สำนักหงเหยียนไม่ใช่ผู้หญิงหรอ? ไม่เคยเห็นพวกเธอมีผู้ชายมาก่อน"

ทั้งสองกวาดสายตามองด้วยความแปลกใจอย่างมาก

แต่อีกฝ่ายส่ายหน้า

"ผมไม่ใช่คนของสำนักหงเหยียน ผมเป็นคนของหมอเทวดาหลินเจียงเฉิน เชิญทั้งสองออกไปจากที่นี่ด้วย ไม่งั้นก็เท่ากับว่าเป็นศัตรูกับหมอเทวดาหลิน!"

เมื่อสิ้นเสียง ทั้งสองก็ขมวดคิ้ว

เป็นศัตรูกับหมอเทวดาหลินงั้นหรอ? พวกเขาถามตัวเองว่ากล้าหรือไม่ ครุ่นคิดสักพักและพยักหน้า

"พวกเราไม่กล้าเป็นศัตรูกับหมอเทวดาหลิน ถ้าอย่างงั้นพวกเราขอตัวไปก่อนหล่ะ!"

ทั้งสองหันตัวอย่างไม่ลังเล

คนนั้นมองร่างของทั้งสองจากไป จากนั้นก็หยิบวิทยุขึ้นมาและพูดเบาๆ: "รายงานเจ้านิกาย สองคนสุดท้ายออกไปแล้ว ลงมือได้!"

"โอเค!"

มีเสียงแหบแห้งและเย็นเฉียบจากวิทยุ...

อาจเป็นเพราะเหนื่อยจากการนอน เจ้าสำนักหงเหยียนนั่งขึ้นมา จิบชาอย่างเบื่อหน่ายและกินผลไม้

เนื่องจากเธอมีพลังอย่างมาก รูปลักษณ์ของเธอจึงเย้ายวนมากขึ้น แต่ความดุร้ายของเธอก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

แม้ว่าที่มั่นของสำนักหงเหยียนในหลายพื้นที่จะถูกทำลาย แต่ก็ยังมีศพส่งไปหาเธออย่างต่อเนื่อง ด้วยเหตุนี้พลังของเธอจึงน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ เธอมืดมนมากขึ้น คนที่อยู่ใกล้เธอจะรู้สึกขนลึก

"เจียงเฉินอยู่ห่างอีกเท่าไหร่?" เจ้าสำนักหงเหยียนเอ่ยปาก

"เจ้าสำนัก อีกประมาณยี่สิบนาทีด้วยการเดินเท้า" หญิงวัยกลางคนที่เดินข้างเสลี่ยงเดินเข้ามาและพูดด้วยความเคารพ

"ด้านหมอเทวดาหลินมีการเคลื่อนไหวอะไรไหม?"

"ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ในทางกลับกัน พวกเขาไม่มีแม้แต่แนวป้องกัน" หญิงวัยกลางคนลังเลและพูด

"อะไรนะ?"

เจ้าสำนักหงเหยียนขมวดคิ้ว: "ไม่ทำแนวป้องกันหรอ? เขาไม่ได้เคลื่อนพลที่ไหนเลยหรอ? ไม่ได้ส่งใครไปไหนเลยหรอ?"

"ใช่" หญิงวัยกลางคนพยักหน้า

เจ้าสำนักหงเหยียนหลบตาและครุ่นคิด

ในความเป็นจริงเหตุผลที่เธอมาถึงเจียงเฉินช้านั้นคือทำให้หมอเทวดาหลินตกใจและบังคับให้เขาส่งหรือซ่อนคนที่เขาคิดว่าสำคัญ

ท้ายที่สุดก่อนจะเผชิญหน้ากับศัตรู ทุกคนจะคิดว่าจะปกป้องคนรอบข้างของพวกเขายังไง

ถ้าเป็นเช่นนี้ เจ้าสำนักหงเหยียนรู้ได้ว่าใครคือคนที่ขาดไม่ได้สำหรับหลินหยาง สามารถแจ้งสายของสำนักหงเหยียนในเจียงเฉินให้จัดการพวกเขาล่วงหน้าได้ และบีบบังคับให้หลินหยางมอบมรดกวิชาทางการแพทย์ออกมา

เจ้าสำนักหงเหยียนไม่ใช่ว่าไม่มีเป้าหมาย

เธอสนใจในทักษะทางการแพทย์ของหลินหยางเป็นอย่างมาก

เธอคิดว่าจุดสูงสุดของทักษะทางการแพทย์คือวิชาเซียน ถ้าตัวเองสามารถเชี่ยวชาญในทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาหลินได้ มันจะเป็นประโยชน์สำหรับเธอในการเสาะแสวงหาเส้นทางแห่งเซียน

แต่...

หมอเทวดาหลินไม่ได้เห็นว่าตนเองเป็นคนสำคัญ

ไม่มีใครปอลดภัยกับมาตรการนี้!

ไม่มีใครเตรียมพร้อม!

กระทั่ง...ประตูเจียงเฉินถูกเปิดออก...

เจ้าสำนักหงเหยียนจะไม่สงสัยได้อย่างไร

"เหมือนว่าหมอเทวดาหลินจะมีมาตรการต่อต้านฉันแล้ว" เจ้าสำนักหงเหยียนพูดอย่างเฉยเมย

"ไอคนแซ่หลินนั่นหาเรื่องตาย! เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเป็นศัตรูกับสิ่งที่มีชีวิตสูงสุดขนาดไหน!" หญิงวัยกลางคนพูดด้วยอารมณ์

"อย่าเพิ่งพูดอะไรไร้สาระ ในเมื่อหมอเทวดาหลินไม่ได้ต่อต้านใดๆ งั้นก็รีบเร่งมือเข้าไปยังเจียงเฉินเถอะ จะได้ไม่เกิดการเคลื่อนไหวที่ใหญ่โตเกินแล้วจะทำให้เกิดผลกระทบที่ไม่ดี"

"รับทราบ เจ้าสำนัก!"

หญิงวัยกลางคนพยักหน้าและตะโกนเสียงดัง: "เจ้าสำนักสั่งให้เร่งความเร็วมุ่งไปด้านหน้า!"

"รับทราบ!"

ทุกคนตะโกน