สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1370

มีแมลงวันมาตอมซูเหยียนอีกแล้ว?

หลินหยางขมวดคิ้ว แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็น

เขายอมรับว่า ‘หลินหยาง’ ยังคงเป็นหมาหัวเน่าของเมืองเจียงเฉิน แต่ใครก็รู้ว่า ‘หมอเทวดาหลิน’ สนใจซูเหยียน

แม้ว่ามีคนมากมายที่ไม่สามารถต้านทานความสวยของซูเหยียน แต่คิดว่าพวกเขาก็คงไม่กล้าแย่งผู้หญิงของ ‘หมอเทวดาหลิน’ หรอกมั้ง?

ทำไมหมอนี่ถึงใจกล้ามากถึงขนาดนี้?

“คุณจู! รบกวนคุณช่วยให้เกียรติกันด้วย สามีของฉันยืนอยู่ที่นี่เห็นหรือเปล่า!” ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“สามีของคุณ?” ผู้ชายคนนั้นเหลือบมองหลินหยาง หลังจากนั้นหัวเราะ “ผมนึกขึ้นได้แล้ว หลินหยาง ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเมืองเจียงเฉินใช่หรือเปล่า? ไม่เป็นไร ในเมื่อสามีของคุณก็อยู่ที่นี่ งั้นพวกเราไปกินข้าวด้วยกันเลย”

คำพูดประโยคนี้น่าตกใจมาก

“คุณจู ฉันไม่มีเวลามาล้อเล่นกับคุณ! รบกวนคุณช่วยหลบไปด้วย และอย่ามารบกวนฉันอีก!” ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“รบกวน? คุณซู ผมกำลังพยายามคุยเรื่องงานกับคุณมาโดยตลอด แต่คุณไม่เคยให้โอกาสผม! ผมไปรบกวนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?” คนแซ่จูพูดอย่างยิ้มแย้ม

“คุณมาหาฉันแต่กลับไม่คุยเรื่องธุรกิจ ตกลงคุณต้องการคุยเรื่องอะไร?” ซูเหยียนพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“สบายใจได้ ไม่ใช่คุยเรื่องของความรู้สึก ผมมาเพราะต้องการคุยเรื่องของหมอเทวดาหลิน” ผู้ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

คำพูดประโยคนี้ทำให้ซูเหยียนสะดุ้ง

หลินหยางที่อยู่ด้านข้างก็ตกตะลึง หันไปมองผู้ชายคนนั้น

“ที่นี่ไม่ค่อยสะดวก ไปเถอะคุณซู ผมจองโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว คุณมากับสามีของคุณเลย พวกเราจะได้กินไปด้วยคุยไปด้วย”

ผู้ชายคนนั้นยิ้ม หันหลังแล้วเดินออกไปก่อน

สีหน้าของซูเหยียนเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด ลังเลอยู่สักพักถึงจะตามออกไป

“เสี่ยวเหยียน คุณไม่ต้องไป ผมไปเอง” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“เรื่องมันเกี่ยวข้องกับหมอเทวดาหลิน ฉันควรจะถามให้ชัดเจนดีกว่า”

ซูเหยียนพูดเสียงเบา รีบเดินตามออกไป

หลินหยางส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

ผู้ชายคนนั้นจองร้านอาหารไว้ฝั่งตรงข้ามของบริษัท คนทั้งกลุ่มเดินข้ามถนนเข้าไปในร้านอาหาร

เหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะชอบอาหารของร้านนี้มาก แม้โต๊ะไม่ได้ใหญ่มาก แต่กลับสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ยิ่งไปกว่านั้นกินเร็วด้วย

เขากินเร็วก็จริง แต่ท่าทางดูสุภาพมาก ไม่มีพฤติกรรมของความหยาบคายแม้แต่นิดเดียว บวกกับใบหน้าที่หล่อใช้ได้ของเขา มีผู้หญิงหลายคนในร้านอาหารแอบส่งสายตาให้

แต่หลินหยางกับซูเหยียนไม่แตะอาหารแม้แต่คำเดียว

“ทำไมพวกคุณถึงไม่กิน? อาหารไม่ถูกปากเหรอ?” ผู้ชายคนนั้นยิ้มเล็กน้อยถาม

“คุณจู! คุณมาหาฉันถึงบริษัทครั้งแล้วครั้งเล่า ตกลงคิดจะทำอะไรกันแน่? เมื่อกี้คุณบอกว่ามีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหมอเทวดาหลินจะคุยกับฉันไม่ใช่เหรอ? ช่วยคุยตอนนี้เลยได้หรือเปล่า?” ซูเหยียนถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“อ๋อ…ขออภัย! พอดีผมชอบอาหารของร้านนี้มาก”

ผู้ชายคนนั้นเช็ดปาก ยกไวน์แดงขึ้นมาดื่ม ยิ้มอย่างสุภาพแล้วพูด “อันที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องซับซ้อนอะไร ผมแค่อยากบอกคุณว่า หมอเทวดาหลินของคุณใกล้จะตายแล้ว!”

“ตาย?”

หลินหยางและซูเหยียนสะดุ้งตกใจ

“คุณจู คุณกำลังพูดเหลวไหลอะไร?”

“คุณซู คุณไม่ใช่คนในวงการศิลปะการต่อสู้คุณไม่รู้เรื่องพวกนี้! ผมคิดว่าคุณก็น่าจะดูการถ่ายทอดสดอยู่มั้ง? และรู้เรื่องที่หมอเทวดาหลินเปลี่ยนนางเอกของละคร ‘พยัคฆ์สงคราม2’ ใช่หรือเปล่า?”

“รู้อยู่แล้ว อันที่จริงนางเอกก่อนหน้านี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน แต่ไม่รู้ทำไมผู้กำกับซ่งถึงเปลี่ยนตัวนักแสดงอย่างกะทันหัน”

“เหอะเหอะ หมอเทวดาหลินกล้าไม่เปลี่ยนเหรอ? คุณรู้หรือเปล่าว่านางเอกคนปัจจุบันเป็นใคร?”

“ใคร?”

“ศัตรูของหมอเทวดาหลิน! ยิ่งไปกว่านั้น…เป็นคนที่หมอเทวดาหลินรับมือไม่ไหว!” ผู้ชายคนนั้นพูดเสียงเบา