สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1382

“ก็แค่มดสองตัว! กล้าท้าทายฉันเหรอ? ฆ่าพวกคุณก่อนหน้านี้มันยังไม่พอใช่หรือเปล่า?” เจ้าสำนักหงเหยียนตะคอกด้วยความโกรธ ซัดฝ่ามือทั้งสองออกไปพร้อมกัน

ส่วนคนทั้งสองก็ซัดฝ่ามือออกไปอย่างเต็มกำลังเช่นกัน

ปัง! ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้น

พลังฝ่ามือที่น่าสะพรึงกลัวทำให้เพดานในห้องโถงใหญ่สั่นสะเทือน กำแพงเกิดรอยแตกร้าว ผู้คนที่ยืนอยู่ในห้องโถงเซจนล้มลงพื้น

เจ้าสำนักหงเหยียนถอยหลังไปสามก้าว

ส่วนทางด้านของหยุนซิงและเฉาซงหยางล้มลงบนพื้น ร่างกายสั่นสะท้าน แขนของคนทั้งสองหักโดยตรง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่รู้จักเจียมตัว!” เจ้าสำนักหงเหยียนหัวเราะ

ยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบันของหยางหัวก็คือหยุนซิงและเฉาซงหยาง ส่วนหลินหยางเธอก็ไม่ได้กลัว เพราะก่อนหน้านี้หลินหยางได้รับบาดเจ็บสาหัส! แม้หลินหยางมีวิชาแพทย์ที่ล้ำเลิศเพียงใด ก็ไม่มีทางฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติในเวลาอันสั้น!

เธอเชื่อว่าหลินหยางในตอนนี้ไม่มีพลังการต่อสู้มากเท่าไหร่! ไม่เช่นนั้น หลินหยางคงลงมือเองตั้งนานแล้ว

ตอนนี้ ขอเพียงเธอสามารถฆ่าหยุนซิงและเฉาซงหยาง ทุกอย่างมันก็จะจบ

เจ้าสำนักหงเหยียนหรี่ตาลง เดินตรงเข้ามาทีละก้าว

จิตสังหารท่วมท้น

แต่ในตอนนั้นเอง หยุนซิงและเฉาซงหยางลุกขึ้นอย่างกะทันหัน

ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…

จากนั้นมีเข็มเงินบินเข้าไปปักลงบนจุดชีพจรแขนของคนทั้งสองอย่างแม่นยำ

ทันใดนั้น กระดูกที่หักไปแล้วเริ่มฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว

เจ้าสำนักหงเหยียนอึ้ง

“เป็นไปไม่ได้…”

ทุกอย่างมีกระบวนการทำงานของมัน

การรักษาเช่นนี้

ต้องยอมรับว่าทักษะการแพทย์ของหลินหยางไม่เป็นสองรองใครอีกแล้วในโลกใบนี้ แม้แต่เจ้าสำนักหงเหยียนก็รู้สึกนับถือ

แต่วิธีการรักษาที่เหนือธรรมชาติจนเกือบเข้าขั้นเซียนต่อกระดูกแบบนี้…เธอจะเชื่อได้อย่างไร?

รักษาแขนที่หักในเวลาเพียงไม่กี่วินาที?

ต้องบอกว่าเซียนลงมารักษาเองแล้วมั้ง?

เจ้าสำนักหงเหยียนยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ

หลังจากหยุนซิงและเฉาซงหยางได้รับการรักษา พวกเขาพุ่งเข้าไปจู่โจมเจ้าสำนักหงเหยียนอีกครั้ง

คนทั้งสองไม่คิดจะป้องกัน รุกอย่างเดียวไม่รับ ราวกับเหมือนคนที่กำลังคลั่ง

คนหนึ่งซ้ายคนหนึ่งขวา รัวฝ่ามือและหมัดเข้าไปหาเจ้าสำนักหงเหยียนอย่างต่อเนื่อง

พลังทั้งสงสัยดุดันราวกับสามารถทำลายกำแพงเหล็ก ทุกกระบวนท่าหวังเอาชีวิต

“รนหาที่ตาย! รนหาที่ตาย! รนหาที่ตาย!”

เจ้าสำนักหงเหยียนคำรามด้วยความโกรธ จากนั้นโต้ตอบกลับ ทุกการจู่โจมของเธอมีพลังมากพอที่จะทำลายทั้งภูเขา

เธอเคยได้รับการท้าทายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? จะยอมทนได้อย่างไร?

ปังปังปัง…

หลังจากปะทะเข้าหากันอีกครั้ง กระดูกแขนของคนทั้งสองแตกละเอียด

แต่พวกเขาก็อาศัยโอกาสนี้ใช้จู่โจมใส่ท้องของเจ้าสำนักหงเหยียนเช่นกัน

ปัง!

เจ้าสำนักหงเหยียนกระเด็นถอยหลังอีกครั้ง รอบนี้เธอเริ่มเซ เลือดลมภายในปั่นป่วน

“เจ้าสำนัก!”

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ทุกคนรีบพุ่งเข้าไปประคอง

เจ้าสำนักหงเหยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ ปรับเลือดลมในร่างกายให้สงบ ในแววตาเผยให้เห็นความสิ้นหวังสายหนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้น

กลับเห็นหลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาเสียบลงบนร่างกายของคนทั้งสองอีกครั้ง ในขณะเดียวกัน มีผงบางอย่างอยู่ในมือของเขา มันถูกโรยใส่เนื้อศีรษะของคนทั้งสอง

หลังจากนั้นเห็นของคนทั้งสองเริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว บาดแผลที่อยู่ตามร่างกายก็เริ่มสมานกัน ผิวหนังถลอก มีผิวหนังผุดขึ้นใหม่ กระดูกแตกหัก ก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว

“นี่…นี่มันวิชามารอะไรกันแน่?” เจ้าสำนักหงเหยียนเบิกตากว้างพูดพึมพำ

“นี่ไม่ใช่วิชามาร มันคือวิชาแพทย์!” หลินหยางพูด

“เป็น! ไป! ไม่! ได้!” เจ้าสำนักหงเหยียนคำราม “วิชาแพทย์ไม่สามารถทำได้ถึงขนาดนี้! ! เรื่องแบบนี้มีแต่เซียนเท่านั้นที่สามารถทำได้! คุณไม่ใช่เซียน! ดังนั้น เป็น! ไป! ไม่! ได้!”

จิตใจของเธอเริ่มจะไม่มั่นคง

วิชาแพทย์ของหลินหยางอยู่เหนือความเข้าใจของเธอ! และนำเข้าสู่ขอบเขตวิชาต้องห้ามของเซียน

ถ้าหากหมอคนหนึ่งมีความสามารถถึงขนาดนี้ แล้ววิถี ‘เซียน’ ที่เธอพยายามบำเพ็ญมาโดยตลอด มันจะมีความหมายอะไร?

ทว่าสีหน้าของหลินหยางดูเฉยเมย พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “เห็นผงพวกนี้หรือเปล่า? นั่นแหละ…คือความลับ!”

“มันคือ…”