สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1387

เจ้าสำนักหงเหยียนเงยหน้าขึ้น ตาไวมือว่อง คว้ามีดสั้นเล่มนั้นเอาไว้

เธอพบว่ามีดสั้นเล่มนั้นมาจากลูกศิษย์ของสำนักหงเหยียนที่กำลังคุมตัวหญิงสาวที่ถูกล่ามโซ่

“คุณ? หยานซิน?” เจ้าสำนักหงเหยียนมองลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลังด้วยสายตาที่เย็นชา

ลูกศิษย์ที่ชื่อหยานซินรีบเพิ่มกำลัง แต่มีดสั้นกับไม่สามารถเคลื่อนไปข้างหน้าแม้แต่นิดเดียว…

“ฉันปฏิบัติกับคุณไม่ดีตรงไหน คุณถึงขั้นกล้าหักหลังฉัน? ดูเหมือนคุณก็อยากเป็นเครื่องบูชายัญของฉัน!” เจ้าสำนักหงเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย

“คุณทำร้ายน้องสาวของฉัน! จะให้ฉันให้อภัยคุณได้ยังไง!” หยานซินตะคอกเสียงดัง พยายามออกแรงให้สุด

แต่ไม่ว่าเธอจะทำยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์!

หยานซินรู้ ตนเองล้มเหลว เธอรีบปล่อยมือเตรียมหนีไปจากที่นี่

แต่…มันไม่ทันแล้ว!

เจ้าสำนักหงเหยียนยกแขนขึ้น

โครม!

แรงกดดันที่ไร้ขีดจำกัดถาโถมลงบนร่างกายของหยานซิน

หยานซินคุกเข่าลงพื้นโดยตรง เธออยากลุกขึ้นยืนแต่กลับทำไม่ได้ ราวกับตนเองกำลังแบกรับภูเขาลูกใหญ่

“น้องสาวของคุณ ใคร?” เจ้าสำนักหงเหยียนถาม

หยานซินกัดฟันไม่ยอมพูด

“คุณถูกสำนักหงเหยียนล้างสมองแล้ว ไม่ควรมีน้องสาวถึงจะถูก ดูเหมือนบ่อน้ำแห่งการเกิดใหม่ของสำนักหงเหยียนไม่สามารถลบความสัมพันธ์ของพวกคุณ…เหอะเหอะ ในเมื่อเป็นแบบนั้น ฉันจะเป็นคนกำจัดพวกคุณให้หมดไปอย่างสมบูรณ์เอง! คุณบอกว่าฉันทำร้ายน้องสาวของคุณ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งคุณไปหาน้องสาวคุณเดี๋ยวนี้!”

พูดจบ เจ้าสำนักหงเหยียนโบกมือ “โยนเธอลงเตาหลอม!”

“รับทราบ เจ้าสำนัก!”

ลูกศิษย์ที่เหลือไม่กล้าลังเล รีบพุ่งเข้าไปควบคุมตัวของหยานซิน ตรงไปทางเตาหลอมทันที

หยานซินไม่ได้ดิ้นรน เธอกัดฟันจ้องเจ้าสำนักหงเหยียนด้วยสายตาที่เครียดแค้น!

ในเมื่อเธอกล้าลงมือ ก็ไม่คิดที่จะมีชีวิตรอดแล้ว

เพียงแต่ เธอยอมรับไม่ได้ที่มีปีศาจแบบนี้อยู่บนโลกใบนี้

“คุณจะไม่ได้ตายดี!” หยานซินตะคอกเสียงเบา

“แต่ฉันก็อยู่ได้นานกว่าคุณ!” เจ้าสำนักหงเหยียนพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

หยานซินรู้สึกสิ้นหวัง

ทว่าในตอนนั้นเอง มีเสียงพูดที่เฉยเมยดังขึ้นอย่างกะทันหัน

“มันก็ไม่แน่หรอก!”

“หมอเทวดาหลิน?”

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยสายนี้ เจ้าสำนักหงเหยียนเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน จ้องผู้มาด้วยสายตาที่โกรธแค้น

กลับเห็นหลินหยางเดินเข้ามาในถ้ำที่กว้างขวางแห่งนี้ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

ถ้ำแห่งนี้เป็นหลุมหลบภัยทางอากาศ ตั้งอยู่บนพื้นที่รกร้างข้างทะเลสาบหูถิง เมื่อหนึ่งเดือนก่อนมีนักลงทุนลึกลับมาซื้อที่ดินแถวนี้ ส่วนทำไมที่หลบภัยแห่งนี้จึงกลายเป็นพื้นที่รกร้าง นั่นก็เป็นเพราะที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคลของนักลงทุนลึกลับ

เดิมทีหลินหยางก็คิดไม่ถึงว่าเจ้าสำนักหงเหยียนจะมาหลบอยู่ที่นี่ จนกระทั่งจี้เหวินได้กลิ่นของความไม่ชอบมาพากล เขาจึงสั่งให้คนของหยางหัวตรวจสอบบันทึกการทำธุรกรรมอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ จึงได้ตำแหน่งของสถานที่แห่งนี้มา

และนักลงทุนลึกลับคนนั้นก็ย่อมต้องเป็นคนของสำนักหงเหยียน

หลินหยางก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าสำนักหงเหยียนได้ขยายอิทธิพลเข้ามาถึงเมืองเจียงเฉินแล้ว…

แต่อย่างน้อยก็ถือว่ามาทันเวลา

ดูเหมือนการบูชายัญยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น

“นั่นหมอเทวดาหลิน! หมอเทวดาหลินมาแล้ว!”

“หมอเทวดาหลิน! ช่วยพวกเราด้วย!”

“ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!”

ทันทีที่ผู้หญิงเหล่านี้เห็นหลินหยาง ทุกคนดีใจจนน้ำตาไหล แต่ละคนพูดอ้อนวอนขอความช่วยเหลือทั้งน้ำตา

โดยเฉพาะหยานซินรีบวิ่งเข้าไปหาหลินหยาง จับแขนข้างหนึ่งของเขาแล้วพูดด้วยความร้อนใจ “หมอเทวดาหลิน ได้โปรดช่วยพี่น้องของฉันด้วย ผู้หญิงคนนี้เป็นหนังปีศาจที่ฆ่าคนไม่กระพริบตา ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย!”

“วางใจเถอะ ผมอยู่ที่นี่เธอไม่มีทางได้ทำแบบนั้นแน่”

หลินหยางตบไหล่ของเธอ หลังจากนั้นมองไปทางเจ้าสำนักหงเหยียน

ทว่าเจ้าสำนักหงเหยียนกลับไม่ได้ดูตื่นตระหนก เธอหรี่ตาลงแล้วหัวเราะ

“คนแซ๋หลิน คุณคิดว่าคุณชนะแล้วจริงเหรอ? เหอะเหอะ คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้ว! ในเมื่อมาถึงที่นี่ก็ไม่ต้องไปไหนแล้ว มาเป็นเครื่องบูชายัญของฉันเถอะ”

พูดจบ เจ้าสำนักหงเหยียนยกแขนขึ้น หันไปทางพวกผู้หญิงที่ถูกล่ามโซ่

ฟู่!

มีกำลังภายในสายหนึ่งเข้าปกคลุมพวกเธอ หลังจากนั้นเจ้าสำนักหงเหยียนสะบัดแขน ‘ฟิ้ว’ ผู้หญิงเหล่านั้นลอยไปทางเตาหลอมสามขา

สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึมลงทันที เขารีบพุ่งเข้าไปถีบเตาหลอมจนล้ม

โครม!

เตาหลอมล้มลง น้ำซุปที่อยู่ด้านในสาดกระจายไปทั่ว