สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1398

พวกเธอล้างสมองทุกคนที่เข้าไปในสำนัก ตราบใดที่ผลประโยชน์ของสำนักหงเหยียนเสียหาย พวกเธอก็จะสู้โดยไม่คิดชีวิต

ตอนนี้หยุนซิงและเฉาซงไป๋เข้าใจแล้วว่าทำไมหลินหยางถึงไม่ได้ให้พวกเขามาชักจูงพวกเธอ!

เพราะพูดกับคนแบบนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์

สิ่งเดียวที่ทำได้คือการกวาดล้างด้วยเลือด ทำลายความเชื่อและความคิดที่ของพวกเธอ ทำให้พวกเธอรู้สึกกลัวจริงๆ และจากไป

เพราะความกลัวภายในใจของคนจะคงอยู่ตลอดไม่หายไป

ทั้งสองคนเรียกยอดฝีมือหยางหัวพุ่งเข้าไปโจมตีสำนักหงเหยียนทันที

ศิษย์ของสำนักพยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้าน แต่ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของหยุนซิงและเฉาซงไป๋

มีคนล้มลงอย่างต่อเนื่อง

"เปิดกลไก! รีบเปิดกลไก!"

หญิงสาวที่เดินออกมาในตอนนั้นตะโกนสุดเสียง

กลไกของสำนักถูกเปิดในทันที

หลุมลูกศรสีดำจำนวนมากปรากฏขึ้นบนกำแพงหุบเขาทั้งสองด้าน หนาแน่นมากถึงหลายพันรู

"ยิง!" หญิงสาวคนนั้นตะโกน

เมื่อสิ้นเสียง กลับไม่เห็นลูกธนูยิงออกมา

"อะไรกัน?"

หญิงสาวผงะ

เธอยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับมา หยุนซิงก็พุ่งเข้ามาด้านหน้าและโจมตีเข้าที่เอวแล้ว

หญิงสาวกระอักเลือดออกมาและกระเด็นลงไปบนพื้น ไม่ขยับ

"อ๊า?"

ทุกคนหน้าเสีย

"กลไกสำนักหงเหยียนของพวกคุณถูกเจ้านิกายของพวกเราพังตั้งนานแล้ว! ก่อนพวกเราจะมาได้ส่งคนเข้าไปและทำลายมันอย่างลับๆ กลไกของพวกคุณใช้งานไม่ได้แล้ว!" หยุนซิงตะโกนเสียงดัง

เมื่อศิษย์สำนักหงเหยียนได้ยินก็หมดหวังอย่างสิ้นเชิง

"ไอสารเลว! ไอพวกโจร กล้าดียังไงมาสร้างปัญหาในสำนักหงเหยียน! วันนี้พวกคุณต้องตายที่นี่!"

มีเสียงตะโกนด้วยความโกรธดังขึ้นในเวลานี้

จากนั้นก็เห็นคนที่แต่งตัวด้วยผ้ากอซสีขาวราวกับนางฟ้าวิ่งออกจากสำนักเพื่อฆ่าหยุนซิง

ออร่าของคนนั้นไม่ธรรมดา มีพลังที่แข็งแกร่งและสามารถโจมตีหยุนซิงได้เหมือนพายุ

อย่างไรก็ตามหยุนซิงก็ไม่ใช่อาวุโสธรรมดาเช่นกัน เป็นกระทั่งอาวุโสของนิกายตงหวง ความแข็งแกร่งของเขาเทียบได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดแล้วนอกจากหลินหยาง จะถูกโจมตีง่ายๆ ได้อย่างไร?

ทั้งสองคนประมือกันสิบกว่ากระบวนท่า จากนั้นก็แยกออกจากกัน

เมื่อร่างนั้นลงสู่พื้น ทุกคนก็มองอย่างชัดเจนและนั่นคือธิดาศักดิ์สิทธิ์ของสำนักหงเหยียน!

"ท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์"!

ทุกคนตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

อย่างไรก็ตามกลับได้ยินเสียงตะโกนพร้อมใบหน้าที่เย็นชาของธิดาศักดิ์สิทธิ์: "วันนี้จะต้องเป็นหายนะของสำนักหงเหยียน! พวกเราจะไม่ยอมและต่อสู้จนตาย! เพื่อปกป้องสำนักหงเหยียน! ขับไล่ศัตรูออกไป! !"

"ต่อสู้จนตาย! เพื่อปกป้องสำนักเหยียน!"

ทุกคนตะโกนพร้อมกัน จากนั้นก็พุ่งมาด้านหน้า

ทั้งสองฝ่ายระเบิดสงครามเข้าหากัน

อย่างไรก็ตามไม่ใช่แค่สำนักหงเหยียนเท่านั้นที่ดุเดือด....

กึก!

เสียงที่แปลกประหลาดดังขึ้น

หัวหน้าพิพากษาที่นั่งอยู่บนโต๊ะขมวดคิ้วและมองออกไป

เห็นเพียงรอยร้าวปรากฎขึ้นบนกาน้ำชา

รอยร้าวนั้นแปลกอย่างอธิบายไม่ได้

ไม่รู้ทำไมเขาถึงมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

แต่ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มาจากไหน

"หัวหน้า!"

ผู้พิพากษาเดินเข้ามาและถอนหายใจเล้กน้อย: "พวกเรายังต้องรอที่นี่อีกนานเท่าไหร่?"

"ตอนนี้พวกคุณได้รับบาดเจ็บหนัก ทำได้เพียงรักษาที่นี่ ผมไม่แน่ใจว่าหมอเทวดาหลินวางพิษใส่พวกคุณ ถ้าเขาวางยาพิษใส่พวกคุณ งั้นผมก็คงไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ ผมต้องรับผิดชอบความปลอดภัยของพวกคุณ ดังนั้น อดทนรอเถอะ!" หัวหน้าพิพากษาพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ผู้พิพากษาคนนั้นส่ายหน้า ไม่พูดอะไร