สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1409

“อาวุโสสี่?”

เสวียเซียงเห็นอาวุโสสี่เงียบ เขาจึงเรียกด้วยความระมัดระวัง

ทว่าอาวุโสสี่เงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่เฉยเมย แต่ไม่ได้พูดอะไร

“นี่…”

ในที่สุดเสวียเซียงก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ รีบหันไปมองผู้คนโดยรอบ

สีหน้าของลูกศิษย์แต่ละคนดูแปลกประหลาด ทุกคนพากันกระซิบกระซาบเหมือนกำลังพูดอะไรบางอย่าง

“ศิษย์พี่! คุณ…คุณ…คุณรีบดูหน้าอกของคุณ!” ในตอนนั้นเอง หลี่เถาดึงสติกลับมา ชี้หน้าอกของเสวียเซียงแล้วพูดเสียงสั่น

เสวียเซียงรีบก้มหน้าลง

ทันใดนั้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที!

กลับเห็นผิวหนังตรงหน้าอกเรียบเนียน ไม่มีร่องรอยของบาดแผลเลยสักนิด

ไม่มีแม้กระทั่งรอยขีดข่วน…

“นี่…มันเป็นไปได้ยังไง? บาดแผล…หายไปไหนแล้ว?”

เสวียเซียงอุทาน จากนั้นรีบยกแขนขึ้นลูบหน้าอกของตนเอง

แต่มันไม่มีอะไรเลย

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” เสวียเซียงมองตาค้าง

“ผมคิดว่าทุกคนคงเห็นแล้วมั้ง? ตรงหน้าอกของเสวียเซียงไม่มีบาดแผล! คุณบอกว่าศิษย์น้องหลิวใช้มีดแทงคุณจนได้รับบาดเจ็บ! ไหนล่ะบาดแผลของคุณ?” หลินหยางถามเสียงดัง

เสวียเซียงอ้ำอึ้งไม่รู้ควรจะตอบอย่างไร

หลี่เถายืนตกตะลึงอยู่ตรงที่เดิม

เธอเห็นกับตาว่ามีดสั้นเล่มนั้นแทงเข้าไปในหน้าอกของเสวียเซียง!

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเลือดไหลออกมา มันจะเป็นของปลอมได้เหรอ?

แต่สิ่งที่ทุกคนเห็นในตอนนี้ก็ไม่ใช่ของปลอม!

หน้าอกของเสวียเซียงไม่มีบาดแผล!

ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

หรือว่าพวกเขาทุกคนตาฝาด?

“ดังนั้นผมเคยพูดไปแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นแผนลวงของเสวียเซียง เขากำลังปรักปรำคนดี! อาวุโสสี่ คุณก็เห็นแล้ว บนตัวของเสวียเซียงไม่มีบาดแผล แต่บนเสื้อของเขากลับมีคราบเลือด เห็นได้ชัดว่าเลือดพวกนี้เป็นฝีมือของเขา เขาจงใจใส่ร้ายหลิวหรูซือ! อาวุโสสี่โปรดพิจารณา!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ผมไม่ได้ทำ! มันไม่ใช่แบบนั้น! ! ! ผมถูกปรักปรำ!”

เสวียเซียงรีบคุกเข่าลง หันไปพูดกับอาวุโสสี่

อาวุโสสี่ขมวดคิ้วแน่น แต่ยังคงไม่พูดอะไรสักคำ

ทั้งหมดนี้มันแปลกมาก

ตอนนี้แม้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใครดี

เห็นอาวุโสสี่เงียบ สายตาของเสวียเซียงมองไปทางชวี่ช่ายกวน “พี่ใหญ่ ช่วยผมด้วย!”

“คุณมันไร้ประโยชน์!” ชวี่ช่ายกวนตำหนิเสียงเบา หลังจากนั้นก้าวออกมา ยกมือขึ้นคำนับแล้วพูด “อาวุโสสี่ เรื่องนี้ทุกคนเห็นกับตา บางทีมีดอาจจะไม่ได้แทงเข้าไปในร่างกาย แต่ทุกคนเห็นการกระทำของหลิวหรูซือ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องโกหก ผมคิดว่าศิษย์น้องทุกคนยินดีเป็นพยาน อาวุโสสี่โปรดพิจารณา”

“ฉันยินดีเป็นพยาน หลิวหรูซือพยายามฆ่าศิษย์พี่เสวียจริง! อาวุโสสี่โปรดพิจารณา!” หลี่เถารีบก้าวออกมา

คนอื่นเห็นสถานการณ์ ก็ทยอยกันเข้าออกมาด้วย

“ผมก็ยินดีเป็นพยาน อาวุโสสี่โปรดพิจารณา!”

“ผมด้วย!”

“ฉันก็ด้วย!”

“ฉันก็ยินดีเป็นพยาน!”

...

มีเสียงพูดดังขึ้นอย่างน้อยสามสิบกว่าสาย

เสวียเซียงเห็นสถานการณ์ ดีใจขึ้นมาทันที

มีชวี่ช่ายกวนออกหน้า พวกลูกศิษย์ที่เหลือย่อมต้องไว้หน้าเขา อย่างไรก็ตาม นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับการประจบประแจงเขา

อาวุโสสี่ครุ่นคิดสักพัก

จากนั้นเขาโบกมือ “เสวียเซียง!”

“ศิษย์อยู่นี่!”

“คุณมานี่!”

“รับทราบ!”

เสวียเซียงรีบเดินเข้าไปทันที

กลับเห็นอาวุโสสี่เปิดเสื้อของเขา จากนั้นตรวจสอบหน้าอกของเขาอย่างละเอียด

ผ่านไปสักพัก สีหน้าของเขาเคร่งขรึมลงไม่น้อย

“ผิวหนังนี่มัน เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นใหม่”

“หรือว่า…”

อาวุโสสี่เหลือบมองหลินหยางที่อยู่ด้านล่าง จากนั้นรีบส่ายหัว

“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด! บนโลกใบนี้จะมีทักษะการแพทย์ที่สามารถรักษาบาดแผลในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”