สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1414

การประลองทักษะการแพทย์ของสำนักสวรรค์นิรันดร แตกต่างจากการประลองทักษะการแพทย์ทั่วไป!

ลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดรเกือบจะเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ทุกคน นอกจากทุกคนจะเชี่ยวชาญทักษะการแพทย์ที่ใช้ช่วยชีวิตมนุษย์ ในขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้จักใช้ทักษะการแพทย์นี้ฆ่าคนด้วยเช่นกัน

และการประลองของที่นี่ ก็คือการใช้ทักษะการแพทย์ที่ตนเองเรียนรู้มาสังหารอีกฝ่าย

ใช้เข็ม!

ใช้พิษ!

สกัดจุดชีพจร!

ตัดเส้นเลือด!

ขอเพียงมีส่วนเกี่ยวข้องกับทักษะการแพทย์ ล้วนแต่สามารถใช้เป็นวิธีฆ่าอีกฝ่าย

แน่นอน ห้ามใช้ศิลปะการต่อสู้ที่นี่โดยเด็ดขาด

เมื่อไหร่ที่ใช้ศิลปะการต่อสู้ ก็ถูกจะตัดสินว่าแพ้

ถึงเวลานั้น ความเป็นตายของคนที่ทำผิดกฎ ขึ้นอยู่กับการตัดสินของสำนัก!

หลินหยางเข้าใจเรื่องนี้ดี

และเขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้ศิลปะการต่อสู้!

เพราะถ้าพูดถึงด้านทักษะการแพทย์ เขาไม่เคยกลัวใคร!

“รนหาที่ตาย!”

เสวียเซียงยิ้มอย่างเย็นชา เขายืนสองมือไขว้หลังอย่างใจเย็น มองดูหลินหยางเดินเข้ามาหาตนเอง

“ว่าไง? คุณจะใช้เข็ม? สกัดจุดชีพจร? หรือตัดเส้นเลือด? เข้ามาได้เลย ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีการอะไร ในสายตาของผมมันเป็นแค่ของเด็กเล่น อย่าทำให้ผมผิดหวังก็แล้วกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า…” เสวียเซียงหัวเราะเสียงดัง

กลับเห็นหลินหยางยกแขนขึ้น จากนั้นดีดเข็มเงินที่อยู่ปลายนิ้วไปหาเสวียเซียง

ฟิ้ว!

เข็มเงินพุ่งเข้าไปหาเสวียเซียงราวกับดาวตก

“น่าขำ ก็ใช้เข็มเงินที่ช้าขนาดนี้ออกมาได้ยังไง!” เสวียเซียงหัวเราะอย่างดูถูก จากนั้นยื่นนิ้วออกไปหนีบเข็มเงิน

ทันใดนั้น เข็มเงินข้าอยู่ตรงระหว่างนิ้วชี้และกลางของเขาทันที

“ว้าว!”

ลูกศิษย์โดยรอบอุทาน

“รับได้แล้ว?”

“เหอะ เข็มเงินของหลินหยางช้าอย่างกับเต่า ศิษย์พี่เสวียเซียงรับไม่ได้สิถึงแปลก”

“น่าขำสิ้นดี มีความสามารถแค่นี้ ถึงขั้นกล้ามาท้าศิษย์พี่เสวียเซียง? หลินหยางคนนี้ปัญญาอ่อนหรือเปล่า?”

มีผู้คนมากมายพากันพูดเยาะเย้ย บางคนถึงขั้นด่าทอโดยตรง

“แค่นี้?”

ใต้ต้นดอกท้อ จื่อเหมี่ยวขมวดคิ้ว หันหลังแล้วเดินจากไป

ทักษะการแพทย์ที่ลึกลับอะไรกัน ดูเหมือนเธอโดนหลอกแล้ว! เธอกำลังเสียเวลา!

ฝั่งใต้ของสนามประลอง

“หลินหยางมีความสามารถแค่นี้เองเหรอ? น่าผิดหวัง” ชายหนุ่มคนหนึ่งเห็นภาพนี้แล้วพูดด้วยความผิดหวัง

เขาหันหน้าไปทางด้านข้าง “อาวุโส ในเมื่อคุณมีงานต้องทำก็ไปเถอะ ครั้งนี้ผมผิดพลาดเอง คิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะเป็นเหมือนกับที่ทุกคนพูด เขามันไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ…”

“ไม่! คุณพูดผิดแล้ว และดูผิดด้วย!”

ชายชราพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

ชายหนุ่มอึ้ง หันไปมองชายชรา เขาพบว่าชายชรากำลังใช้สายตาที่เป็นประกายมองเสวียเซียง!

พูดให้ถูกคือ มองเข็มเงินที่อยู่ในมือเสวียเซียง!

“อาวุโส มีอะไรเหรอ?”

ชายหนุ่มถามด้วยความประหลาดใจ

ทว่าชายชรากลับเงียบ เอาแต่จ้องเข็มเงินเล่มนั้นโดยไม่กระพริบตา

ในที่สุด!

ปัง!

มีเสียงระเบิดดังขึ้นใจกลางสนามประลอง!

ทุกคนสะดุ้งตกใจ!

เห็นเพียงเข็มเงินที่อยู่ในมือของเสวียเซียงระเบิดอย่างกะทันหัน

เลือดและเศษชิ้นเนื้อกระเด็นไปทั่ว นิ้วมือทั้งห้าขาดโดยตรง กระดูกบนฝ่ามือแตกร้าวไปหมด

“อ๊าก! ! !”

เสวียเซียงกรีดร้อง เกือบหมดสติล้มลงพื้นโดยตรง

“อะไรกัน?”

ชวี่ช่ายกวนตกตะลึง

จื่อเหมี่ยวที่กำลังเดินจากไปหยุดชะงัก หันกลับมามอง

ชิวซ่านก็ตกตะลึงมากเช่นกัน

สถานที่เกิดเหตุเต็มไปด้วยเสียงฮือฮาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ทำไมมือของศิษย์พี่เสวียเซียง…ถึงระเบิด?”

ทุกคนรู้สึกสงสัยมาก

แต่หลี่เถากระโดดลุกขึ้นตะโกนอย่างกะทันหัน “ทักษะการต่อสู้! เขาใช้ทักษะการต่อสู้! !”

คำพูดประโยคนี้ ทำให้สถานที่เกิดเหตุเงียบลงไปไม่น้อย

เห็นเพียงหลี่เถาชี้ไปทางหลินหยาง ตะโกนเสียงดัง “เขาใช้ทักษะการต่อสู้! ไอ้ลูกสุนัขตัวนี้ใช้ทักษะการต่อสู้ทำร้ายศิษย์พี่เสวียเซียง! เขาทำผิดกฎ!”

“อะไรนะ?”

“เขาใช้ศิลปะการต่อสู้?”

“สมควรตาย!”

“ต่ำช้า!”

“เลวมาก!”

ลูกศิษย์ทุกคนพากันด่าทอ แต่ละคนดูโกรธมาก