สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1422

ชิวซ่านตกใจจนหน้าซีด เธอรีบใช้เก้าอี้ไปขวางที่ประตู เพราะกลัวจะมีคนมาเห็นเข้า

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที ในที่สุดหลินหยางก็เก็บเข็ม

ส่วนย่าเวินที่หมดสติก็ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า

“ฉัน…อยู่ที่ไหน?” ย่าเวินถามพึมพำด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง

“ย่าเวิน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” หลินหยางรีบก้าวออกมาถาม

“คุณเองเหรอ? เจ้าหนูหลิน…”

“ย่าเวิน ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณไปพบอาวุโสใหญ่เพื่อขอยามารักษาหรูซือไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไม…คุณ…” หลินหยางไม่รู้ควรจะทำอย่างไร

“ฉันโง่เองแหละ!” ก่อนที่หลินหยางจะพูดจบ ย่าเวินพูดขัดจังหวะเขาเสียก่อน

“ย่าเวิน…”

“ฉันรับใช้สำนักสวรรค์นิรันดรมาครึ่งค่อนชีวิต คิดว่ามองทุกคนออก แต่คิดไม่ถึงว่าจิตใจของคนยากที่จะหยั่งถึง ฉันไม่เคยมองพวกเขาออกเลย” เธอถอนหายใจ พูดเสียงแหบ “เดิมทีฉันตั้งใจไปขอยา ทว่าหลังจากที่ฉันรายงานเรื่องที่หรูซือจำเป็นต้องใช้ยาวิเศษเพื่อรักษาชีวิตกับอาวุโสทุกคน พวกเขากลับเงียบไม่พูดอะไร สุดท้ายกลับคัดค้านพร้อมกัน ฉันพยายามบอกพวกเขาว่าพวกเขาปรักปรำคนดี แต่ปรากฏว่าพวกเขาอับอายจนโกรธ จึงโยนฉันออกมา ยิ่งไปกว่านั้นยังหักขาของฉัน หาว่าฉันไปก่อกวนพวกเขา…เหอะเหอะ น่าขำสิ้นดี! บัดซบที่สุด!”

ย่าเวินหัวเราะ

เสียงหัวเราะของเธอเย็นชามาก!

เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝัน สำนักสวรรค์นิรันดรที่เธอปกป้องมาครึ่งค่อนชีวิตจะปฏิบัติต่อเธอแบบนี้…

บางทีความเจ็บปวดบนร่างกาย มันไม่สามารถเทียบกับความเจ็บปวดที่อยู่ในใจเลยแม้แต่นิดเดียว

“ขอโทษ เจ้าหนูหลิน ขอโทษ นางหนูหลิว ฉันทำให้พวกคุณต้องผิดหวัง” ย่าเวินพูดเสียงเบา

“ย่าเวินอย่าพูดอะไรแบบนี้ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ” หลินหยางพูดเสียงแหบ

“คนของสำนักสวรรค์นิรันดรไม่อยากมอบยาวิเศษพวกนั้นมันก็ไม่แปลก เพราะยาวิเศษล้ำค่ามากเกินไป พวกเขา…ใจแคบกว่าที่ผมคิดเอาไว้เยอะ”

“บางทีไม่เพียงแต่ยาวิเศษเท่านั้น วันนี้อาวุโสห้ามารักษาให้ผม คือทำแค่ช่วยระงับอาการกำเริบของพิษ แต่กลับไม่คิดจะขจัดพิษ เท่าที่ผมดู คนของสำนักสวรรค์นิรันดรเตรียมตัวผิดคำพูด พวกเขาจะเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินแต่ไม่รักษาให้ผม” หลินหยางส่ายหัวแล้วพูด

“ไอ้พวกคนเห็นแก่ผลประโยชน์! พวกเขาไม่คู่ควรที่จะถูกเรียกว่าอาวุโส!” ย่าเวินกัดฟันพูด

แต่หลินหยางไม่มีเวลาไปสาปแช่งคนพวกนั้น

เขามองหลิวหรูซือที่นอนอยู่ด้านข้าง เม้มริมฝีปาก อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายกลับไม่พูดออกมา มีเพียงมือทั้งสองข้างที่กำหมัดแน่น ในแววตาถูกปกคลุมด้วยเจตนาแห่งการฆ่าและความเกลียดชัง

วิธีสุดท้ายของเขาได้ขาดหายไปแล้ว!

จะให้เขาไม่เจ็บปวดได้อย่างไร?

“พี่หลิน…”

ชิวซ๋านหันไปมองหลิวหรูซือ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำได้แต่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านข้าง

“เจ้าหนูหลิน ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณต้องโกรธมากแน่นอน แต่คุณจะทำอะไรวู่วามไม่ได้เด็ดขาด! ฟังให้ดี แม้ว่าครั้งนี้ฉันล้มเหลว แต่นางหนูหลิวยังมีวิธีช่วย! คุณอย่าเพิ่งยอมแพ้ และอย่าโทษตัวเองเด็ดขาด!” ย่าเวินรีบพูด

“ยังมีวิธีช่วย? ช่วยยังไง?” หลินหยางรีบหันไปถาม

ย่าเวินไม่ได้รีบตอบ เธอหันไปมองทางชิวซ่านแล้วพูด “นางหนูชิว ฉันไม่อยากดึงคุณเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณออกไปก่อน!”

“อืม…ย่าเวิน…”

ชิวซ่านพยักหน้า เดินออกจากกระท่อม

สีหน้าของย่าเวินเคร่งขรึมลง พูดกับหลินหยาง “ง่ายมาก! สั้นๆคำเดียว ขโมย!”

“ขโมย?”

“แม้วิธีนี้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว! ชีวิตคนสำคัญกว่า ในเมื่อพวกเขาไม่ยอมให้ พวกเราทำได้แต่ขโมย…” ย่าเวินพูดเสียงแหบ “ใต้เตียงของฉันมียาอยู่หนึ่งชุด มันเป็นยาที่ได้มาจากคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน เขาเคยบอกให้ฉันใช้มัน มันมีสรรพคุณในการช่วยให้อายุยืนยาว ฟื้นคืนความวัยเยาว์ เพื่อเป็นการระลึกถึงเขา จนถึงปัจจุบันฉันก็ยังไม่เคยใช้มัน คุณนำมันออกมาต้ม จากนั้นเอาไปป้อนให้หรูซือ ยาตัวนี้สามารถยื้อชีวิตเธอได้ประมาณสามเดือน มันช่วยเพิ่มเวลาให้คุณ! ส่วนคุณก็วางแผนเข้าไปขโมยยาวพิเศษในสำนัก”

หลินหยางได้ยินแล้วเข้าใจทันที

แม้สำนักสวรรค์นิรันดรไม่คิดจะรักษาเขา แต่ปัจจุบันเขายังสามารถอาศัยอยู่ในสำนัก บวกกับมีเส้นสายของย่าเวิน เขาคิดจะลอบเข้าไปขโมยยาวิเศษ มันไม่ใช่เรื่องยากมาก

“ยาวิเศษและตำราศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดของสำนักสวรรค์นิรันดรถูกเก็บไว้ในห้องเมตตาธรรม ห้องเมตตาธรรมเป็นสถานที่ที่มีแต่เจ้าสำนักเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้ คนทั่วไปเข้าใกล้ไม่ได้เด็ดขาด แต่ฉันเป็นคนเก่าคนแก่ของสำนัก มีหรือที่จะไม่รู้วิธีเข้าไปข้างใน? เจ้าหนูหลิน คุณฟังให้ดี ฉันจะช่วยคุณเข้าไปในห้องเมตตาธรรม คุณไปเอายาวิเศษที่ต้องการ อย่างแรกคือยาวิเศษที่ใช้รักษานางหนูหลิว อย่างที่สองคือคุณเอาของที่คุณจำเป็นต้องใช้รักษาพิษเป็นในร่างกายของคุ! และคุณก็ไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น! เพราะนี่คือสิ่งที่สำนักสวรรค์นิรันดรติดครั้งคุณ! คุณเข้าไปเอาได้เลย” ย่าเวินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

หลินหยางได้ยินแล้วพยักหน้า