“เดิมทีวันนี้ผมไม่อยากลงมือ แต่ซินเจี้ยนแพ้แบบนี้ ทำให้สำนักสวรรค์อินทนิลต้องเสียชื่อ ผมจำเป็นต้องก้าวออกมา!”
ไป๋ฮ่าวซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย จากนั้นเดินออกไปข้างหน้า
สถานที่เกิดเหตุวุ่นวายเล็กน้อย
คนของสำนักสวรรค์อินทนิลดีใจอย่างบ้าคลั่ง
“เยี่ยมไปเลย! ศิษย์พี่ไป๋อยู่ที่นี่ พวกเราไม่จำเป็นต้องกลัวแล้ว!”
“มีศิษย์พี่ไป๋อยู่ที่นี่ ต้องชนะแน่นอน!”
“ศิษย์พี่ไป๋สู้เขา!”
“ให้คนพวกนั้นได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของสำนักสวรรค์อินทนิลหน่อย!”
แต่ในตอนนั้นเอง มีคนของสำนักสวรรค์นิรันดรพูดขึ้น
“ไป๋ฮ่าวซิน? แบบนี้ไม่ได้! คุณไม่มีสิทธิ์สู้กับหลินหยาง!”
“เพราะอะไร?” ไป๋ฮ่าวซินหันไปมองคนพูด
“คุณมาทีหลัง! และสำนักสวรรค์อินทนิลของพวกคุณเป็นคนท้าสู้ก่อน คนที่สามารถเข้าร่วมการต่อสู้มีแต่กลุ่มคนที่มาถึงตั้งแต่ตอนเริ่มเท่านั้น! คุณมาเข้าร่วมทีหลังแบบนี้ได้ยังไง? ถ้าหากเป็นแบบนั้น คนของสำนักสวรรค์อินทนิลมาเรื่อยๆแบบนี้ สำนักสวรรค์นิรันดรของเราไม่ต้องสู้กับพวกคุณจนถึงพรุ่งนี้เหรอ? และถ้าหากเป็นแบบนั้น ไม่สู้พวกเราทั้งสองสำนักเปิดศึกสู้กันโดยตรงดีกว่า! ทำไมต้องมาเสียเวลาแบบนี้ด้วย?” คนคนนั้นพูดเสียงดัง
หลังจากพูดคำพูดประโยคนี้ คนของสำนักสวรรค์นิรันดรพูดเห็นด้วยทันที
“พูดถูกแล้ว!”
“ไป๋ฮ่าวซินไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมกันต่อสู้!”
“จะปล่อยให้คนมาทีหลังสู้ได้ยังไง? แบบนี้ไม่เท่ากับทำลายกฎเหรอ?”
“ถ้าไป๋ฮ่าวซินแพ้ พวกคุณคงคิดจะส่งผู้กล้าศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนที่เหลือของสำนักสวรรค์อินทนิลมาใช่หรือเปล่า?”
“ไม่ยุติธรรม!”
มีลูกศิษย์ตะโกนเสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เจิ้งฮั่นซานขมวดคิ้วแน่น แต่ไม่ได้พูดอะไร
“ศิษย์พี่ ไป๋ฮ่าวซินคนนี้เป็นใครเหรอ?” ชิวซ่านอยู่ในสำนักสวรรค์นิรันดรมาโดยตลอด เธอไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับโลกภายนอก อดไม่ได้ที่จะถาม
“ศิษย์น้อง คุณไม่รู้จักไป๋ฮ่าวซิน?”
“ไม่รู้”
“แล้วคุณเคยได้ยินสี่ผู้กล้าศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักสวรรค์อินทนิลหรือเปล่า?”
“เหมือนเคยได้ยินศิษย์พี่คนไหนพูดถึง แต่ไม่รู้อะไรมาก”
“งั้นผมจะอธิบายให้คุณฟังก็แล้วกัน สี่ผู้กล้าศักดิ์สิทธิ์เป็นลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักสวรรค์อินทนิล พวกเขาแตกต่างจากห้าลูกศิษย์ที่โดดเด่นของสำนักสวรรค์นิรันดร ห้าผู้โดดเด่นของเราเน้นเรื่องพรสวรรค์ ความแข็งแกร่งขึ้นอยู่กับตัวบุคคล แต่สี่ผู้กล้าศักดิ์สิทธิ์ ความแข็งแกร่งของพวกเขาถึงขั้นเกือบเทียบเท่าอาวุโสของสำนักสวรรค์อินทนิล! และถึงขั้นสามารถสู้กับเจ้าตำหนักของเรา! พวกเขาคือยอดฝีมือรุ่นใหม่ที่แท้จริง! ห้าผู้โดดเด่นของเราเผชิญหน้ากับสี่ผู้กล้าศักดิ์สิทธิ์ ไม่รู้ว่าจะรับมือพวกเขาได้สักกี่กระบวนท่า! ถ้าหากเจ้าตำหนักไม่ออกหน้า ไม่มีทางจัดการได้แน่นอน! คนทั้งสี่เป็นลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักสวรรค์อินทนิล! ไม่ พวกเขาแทบจะเป็นตัวแทนความแข็งแกร่งของสมาชิกระดับสูง!”
ฟังมาถึงตรงนี้ ชิวซ่านรู้สึกเสียวสันหลัง
สามารถสู้กับเจ้าตำหนัก?
“แบบนี้ไม่เท่ากับ…พี่หลินกำลังตกอยู่ในอันตราย?”
“เขาสู้ไม่ได้เด็ดขาด! ไม่อย่างนั้นแพ้แน่นอน!” คนที่อยู่ด้านข้างพูด
“ต้องหยุดไม่ให้ไป๋ฮ่าวซินออกมาสู้!” ชิวซ่านตัดสินใจตะโกนร่วมกับคนอื่น คัดค้านไม่ให้ไป๋ฮ่าวซินลงสนาม
แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียงพูดที่เฉยเมยดังขึ้น
“ในเมื่อมาแล้วทำไมถึงสู้ไม่ได้? เดิมทีนี่ก็เป็นการประลองวัดฝีมือ มีกฎมากมายขนาดนั้นที่ไหน? พวกคุณอย่าส่งเสียงดัง! ไป๋ฮ่าวซิน คุณมาเลย!”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ ทุกคนเงียบทันที
ลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดรหันไปมองตามทิศทางของเสียง ทุกคนต้องตกตะลึง!
คนที่พูดคือ…อาวุโสสาม!
ลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดรคิดว่าตนเองฟังผิด
พวกเขามองอาวุโสสามด้วยความตกตะลึง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ไป๋ฮ่าวซินลงสนาม เห็นได้ชัดว่ามันเป็นผลเสียต่อสำนักสวรรค์นิรันดร! แต่ทำไม…อาวุโสสามถึงยอม?
“อาวุโสสาม! แบบ…แบบนี้ไม่ได้นะ…ไป๋ฮ่าวซิน…เขาไม่ตรงตามข้อกำหนด!” ลูกศิษย์คนหนึ่งทนไม่ไหวพูดเสียงดัง
“หุบปาก! หนวกหู! พวกคุณมีสิทธิ์มาตัดสินใจที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?” อาวุโสสามพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์
“แต่ว่า อาวุโสสาม…”
ลูกศิษย์คนนั้นอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่อาวุโสสามพูดขัดอย่างไม่สบอารมณ์ทันที “ใครก็ได้ โยนลูกศิษย์ที่ไม่รู้จักสัมมาคาราวะคนนี้ออกจากตำหนักผู้กล้า! หักแขนหักขาเพื่อเป็นการลงโทษ!”
“รับทราบอาวุโส!”
มีลูกศิษย์ผู้ลงทัณฑ์เดินออกมาลากตัวลูกศิษย์คนนั้นออกไปทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...