สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1441

หลินหยางเริ่มโต้ตอบกลับแล้ว

ร่างกายของเขาท่วมไปด้วยเลือด กัดฟันแน่นจนใบหน้าบิดเบี้ยว พุ่งไปทางไป๋ฮ่าวซินด้วยความเร็วที่ช้ากว่าอีกฝ่าย

ใช่แล้ว

ในสายตาของคนทั่วไป การเคลื่อนไหวของหลินหยางช้ากว่าไป๋ฮ่าวซิน

เพราะเหตุนี้ทุกคนจึงคิดว่าหลินหยางสู้อีกฝ่ายไม่ได้!

แต่เมื่อยิ่งเป็นแบบนี้ สถานการณ์ยิ่งทำให้ดูหดหู่ยิ่งกว่าเดิม!

และทำให้ผู้คนหวั่นไหวมากขึ้น!

“ไม่เจียมตัว!”

ไป๋ฮ่าวซินส่ายหัว ในแววตาเต็มไปด้วยความดูถูก ยกหมัดชกไปทางหลินหยางอีกครั้ง

การจู่โจมครั้งนี้ของไป๋ฮ่าวซินดุดันยิ่งกว่าเดิม มีทั้งหมดและกรงเล็บ!

เขาไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว

ในฐานะที่เป็นตัวแทนลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งของสำนักสวรรค์อินทนิล เขาควรจะเป็นฝ่ายที่กดดันหลินหยางให้อยู่หมัด! เอาชนะการต่อสู้ครั้งนี้อย่างสวยงาม!

เพราะเหตุนี้ ไป๋ฮ่าวซินจึงระเบิดพลังทั้งหมดออกมา

ทุกกระบวนท่าอันตรายถึงชีวิต!

ผู้คนเห็นเพียงเขาอ้าแขนทั้งสองข้างออก ตรงหน้าของเขามีพายุหมัดและกรงเล็บปรากฏขึ้น!

ภาพเงาของหมัดและกรงเล็บวูบวาบอยู่ในพายุ ราวกับสามารถฉีกกระชากความว่างเปล่า

ส่วนหลินหยางก็ไม่ได้หยุด เขาพุ่งตรงเข้าไปในพายุหมัดและกรงเล็บ เริ่มออกกระบวนท่าเช่นกัน

“หา!”

มีลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดรอุทานเสียงดัง

ชิวซ่านตกใจจนเกือบเป็นลม!

การโจมตีระดับนี้ จะรอดได้อย่างไร?

ทว่า…หลินหยางต้านทานเอาไว้ได้สำเร็จ!

แขนทั้งสองข้างของเขาฟาดเหวี่ยงปะทะกับหมัดและกรงเล็บของอีกฝ่าย

แต่การทำแบบนี้ส่งผลให้ร่างกายของเขามีบาดแผลเพิ่มขึ้นหลายแห่ง มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาตามบาดแผลมากขึ้น…

ทว่าหลินหยางไม่คิดจะยอมแพ้

เขาจู่โจมต่อ เขาเป็นฝ่ายที่รุกต่อ!

ไม่มีท่าทีของความหวาดกลัวแม้แต่นิดเดียว

ไป๋ฮ่าวซินอึ้ง ระเบิดพลังออกมามากกว่าเดิม

แต่ก็ยังไม่สามารถล้มหลินหยาง!

ผู้คนที่อยู่โดยรอบดูการต่อสู้จนน้ำตาไหล

ทุกคนรู้สึกหวั่นไหวต่อความกล้าของหลินหยาง…

“ศิษย์พี่หลินสู้เขา!”

“เอาชนะเขา!”

“แพ้ไม่ได้เด็ดขาด!”

เมื่อเวลาล่วงเลยไปทีละนิด เหล่าลูกศิษย์เริ่มไม่ต้องการให้หลินหยางยอมแพ้ แต่หันมาตะโกนให้กำลังใจหลินหยางแทน

ชั่วขณะ ทั่วทั้งตำหนักผู้กล้าเต็มไปด้วยเสียงตะโกน

สีหน้าของอาวุโสสามและเจิ้งถงหยวนดูน่าเกลียดมาก

ทว่าความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนเห็น

การปะทะกันระหว่างหลินหยางและไป๋ฮ่าวซิน ดูผิวเผินเหมือนหลินหยางเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ แต่ความจริงไป๋ฮ่าวซินก็ไม่ได้ดีไปกว่าเท่าไหร่

เขาพบว่าการที่ตนเองสามารถจู่โจมโดนหลินหยาง นั่นเป็นเพราะหลินหยางเปิดช่องว่างแบบที่มันไม่ควรจะเป็น

ส่วนพลังหมัดของเขาก็ถูกชกออกไปสุดแรง แต่มันกลับไม่สามารถล้มหลินหยาง!

กลับกันหมัดของหลินหยางเริ่มดุดันยิ่งขึ้นกว่าเดิม

การปะทะกันครั้งนี้ ไป๋ฮ่าวซินไม่ได้เปรียบแม้แต่นิดเดียว

สิ้นสุดกระบวนท่า

ปังปังปัง

หลินหยางเซถอยหลังเหมือนสู้ไม่ได้

ส่วนไป๋ฮ่าวซินไม่ได้เซถอยหลัง แต่แขนทั้งสองข้างของเขาเริ่มชา มีความรู้สึกเหมือนนิ้วมือตนเองกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง

เกิดอะไรขึ้น?

ทำไมขี้โรคคนนี้ถึงมีพลังมากขนาดนี้?

ไป๋ฮ่าวซินรู้สึกตกใจมาก ต้องกวาดสายตามองหลินหยางใหม่

“ฮ่าวซิน คุณกำลังทำอะไร? รีบเผด็จศึกเร็วเข้า!”

ทางด้านของเจิ้งฮั่นซานเริ่มเป็นห่วง อดไม่ได้ที่จะพูดเร่งเร้า

“ถ้าอย่างนั้นผมจะทำให้เขาตายเดี๋ยวนี้!”

ไป๋ฮ่าวซินตะคอกพร้อมกับพุ่งออกไปอีกครั้ง ยังคงกระหน่ำหมัดใส่คู่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง

หลินหยางก็รีบยกแขนขึ้นเช่นกัน

แต่เขายังคงเปิดช่องโหว่เป็นครั้งคราว ทำให้หมัดของไป๋ฮ่าวซินกระแทกใส่ร่างกาย แต่ในขณะเดียวกัน หมัดของหลินหยางไม่ได้อ่อนแรงเหมือนกับที่เขาแสดงให้เห็น ทุกหมัดที่ชกออกไปล้วนแต่ทำให้แขนทั้งสองข้างของไป๋ฮ่าวซินสั่นสะท้าน ยากที่จะต้านทาน

หลังจากนั้นประมาณหนึ่งนาที

ปัง!

ทั้งสองฝ่ายแยกออกจากกันอีกครั้ง

บาดแผลบนร่างกายหลินหยางเพิ่มขึ้นหลายจุด เขาในตอนนี้แทบจะกลายเป็นมนุษย์เลือดแล้ว หอบหายใจ สีหน้าซีดเซียว

ส่วนบนร่างกายของไป๋ฮ่าวซินไม่มีบาดแผล

แต่กลับรู้สึกได้ถึงเลือดลมที่ปั่นป่วนในร่างกาย เจ็บปวดจนถึงขีดสุด แขนทั้งสองข้างเหมือนกำลังจะหัก

ไป๋ฮ่าวซินยกแขนทั้งสองข้างขึ้น เหลือบมองกำปั้นของตนเองด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

กระดูกนิ้วมือร้าวหมด ผิวหนังปริแตก

แต่เนื่องจากเป็นบาดแผลที่เล็กมาก ผู้คนที่อยู่โดยรอบจึงมองไม่เห็น