สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 145

พวกนักข่าวพากันถามคนนี้คำคนนั้นคำ แต่ละคำถามล้วนแต่เป็นคำถามที่ละเอียดอ่อนมาก

หม่าไห่โกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว!

ไร้ยางอาย!

เห็นได้ชัดว่าญาติของผู้เสียชีวิตพวกนี้กำลังจะเปลี่ยนเรื่องขาวให้เป็นดำ

แต่เขาเชื่อ ถึงแม้เขาจะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองมันก็ไม่มีประโยชน์ เมื่อไหร่ที่ข่าวลือถูกเผยแพร่ออกไป ถึงแม้จะพูดความจริงออกไปมันก็ยังคงมีจุดด่างพร้อย

หม่าไห่เชื่อ เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของคนฝ่ายใต้แน่นอน

พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องการทำให้หยางหัวกรูีปล้มละลาย แต่ยังต้องการทำให้ชื่อเสียงของหยางหัวกรุ๊ปเสียหาย

หม่าไห่รู้สึกโกรธจนตัวสั่นไปหมด เขาลืมแม้กระทั่งตอบคำถามของนักข่าว

นักข่าวที่เห็นสถานการณ์รีบบันทึกภาพเอาไว้ทันที

"หม่าไห่โกรธจนพูดอะไรไม่ออก บางทีข่าวโรงงานนรกอาจจะเป็นเรื่องจริง!"

"ข่าวที่น่าตกใจแพร่สะพัด หยางหัวกรุ๊ปในตำนานคือโรงงานนรก ตกลงความจริงเบื้องหลังทุนนิยมเป็นยังไงกันแน่?"

...

นักข่าวเริ่มคิดพาดหัวเข่าแล้ว

โดยเฉพาะญาติของผู้เสียชีวิตถึงขั้นพากันกรูเข้ามาคิดจะทำร้ายคนทั้งสอง แต่ว่าโชคดีที่หม่าไห่เรียกรปภ.มาควบคุมสถานการณ์ได้ทัน

แต่สถานที่เกิดเหตุยังคงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ในตอนนั้นเอง มีเสียงตะโกนที่ดังชัดเจนดังขึ้น

ทุกคนรู้สึกแสบแก้วหูจนทะลุไปถึงวิญญาณ ฝูงชนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายสงบลงทันที

รู้อีกที ไม่รู้ว่าหลินหยางไปยืนอยู่บนหลังคารถตั้งแต่เมื่อไหร่

เขาสวมชุดสูทสีดำ สวมหมวกทรงสูง ภายใต้หมวกเผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ใบหน้าครึ่งนั้นดูเคร่งขรึมมาก

พวกนักข่าวที่ตั้งสติได้ รีบหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายภาพของเขาอย่างบ้าคลั่ง

กลับเห็นหลินหยางพูดขึ้นอย่างใจเย็น "หม่าไห่ ผมขอถามคุณหน่อย! หลังจากที่เกิดเรื่องของหวงจื่อหยง คุณเคยส่งคนไปดูแลครอบครัวของเขาหรือเปล่า และเคยให้สัญญาว่าจะชดใช้เงินเท่าที่สมควรหรือเปล่า?"

"ทำหมดแล้ว ตอนนี้สัญญายังอยู่ในมือของผมเลย!" หม่าไห่พูด

"ดี!"

หลินหยางพยักหน้า "เก็บหลักฐานทุกอย่างเอาไว้ให้ดี ถึงเวลาต้องใช้ในชั้นศาล"

"ครับ" หม่าไห่เริ่มไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

สู้กันในชั้นศาล?

ถึงจะชนะคดีแล้วมันยังไง? ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังคงจะคิดว่าหยางหัวกรุ๊ปใช้เงินสร้างสัญญาปลอมขึ้นมา และใช้เงินซื้อครอบครัวของผู้เสียชีวิต

ตอนนี้มีมลทินติดตัวแล้ว ถึงจะล้างยังไงก็ล้างไม่สะอาด

แต่หลินหยางกลับพูดเสริมอีกคำ

"คุณวางใจเถอะ การสู้คดีครั้งนี้ผมจะเสนอต่อศาลให้พิจารณาคำตัดสินแบบเปิด! และจะถ่ายทอดสดไปทั่วอินเทอร์เน็ต ผมจะเชิญผู้พิพากษาที่ดีที่สุดในประเทศจีนมาให้คำตัดสิน ทุกกระบวนการล้วนแต่อยู่ในสายตาของผู้คน ตกลงคนพวกนี้ใส่ร้ายพวกเราจริงหรือเปล่า! เรื่องทุกอย่างมันจะกระจ่างแน่นอน!"

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ทุกคนรู้สึกตกตะลึง

โดยเฉพาะญาติของผู้เสียชีวิตถึงกับหน้าถอดสี

"ถ่ายทอดสดการพิจารณาคดี?" หม่าไห่ตบหัวของตัวเอง ท่าทางของเขาดูตื่นเต้นมาก

ทำไมเขาถึงคิดไม่ถึงเรื่องนี้?

"อีกอย่าง ภายในโรงงานมีกล้องวงจรปิดทั่วทุกที่ ตกลงโรงงานของเราให้พนักงานทำงานเกินวันละแปดชั่วโมงหรือเปล่า ทุกคนสามารถไปดูภาพจากกล้องวงจรปิดได้เลย!" หลินหยางพูด

คำพูดประโยคนี้มันน่าตกตะลึงยิ่งกว่าคำพูดเมื่อกี้

"ประธานหลินไม่ได้เด็ดขาด!" หม่าไห่รีบตะโกน "ถ้าเป็นแบบนั้น ขั้นตอนการผลิตยาของพวกเราก็จะโดนเปิดเผยต่อสาธารณชนไม่ใช่เหรอ? นั่นมันเป็นความลับระดับโลกเลย! ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนั้นโรงงานของเราต้องจบสิ้นแน่นอน!"

เผยแพร่กระบวนการผลิตยาเพื่อพิสูจน์เวลาทำงานของพนักงาน?

เป็นการกระทำที่โง่เขลามาก!

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ลืมตาอ้าปากค้าง โดยเฉพาะพวกนักข่าวดูตื่นเต้นมาก พวกเขาเชื่อ ข่าวนี้ต้องดึงดูดคนทั่วประเทศ…คนทั้งโลกแน่นอน

แต่แล้ววินาทีต่อมา หลินหยางพูดขึ้นอีกครั้ง!

"ไม่ นั่นไม่ใช่ความลับ เผยแพร่ออกไปแล้วก็คือเผยแพร่ออกไปแล้ว! ผมไม่เคยใส่ใจกับสูตรยารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโรคโพรงจมูกอักเสบ เพราะตอนนี้ผมได้คิดค้นสูตรยาตัวใหม่ที่มีประสิทธิภาพมากกว่ายารักษาโรคเส้นเลือดในสมองตีบและโรคโพรงจมูกอักเสบแล้ว ทั้งสองสูตรกำลังจะโดนทิ้ง! บริษัทหยางหัวกรุ๊ปของเรากำลังจะเปิดตัวยาตัวใหม่ที่มีประสิทธิภาพและผลเร็วกว่า! ดังนั้น ผมจึงไม่ใส่ใจที่จะเปิดเผยพวกมันออกไป!"

"ว้าว! ! !"

เกิดความโกลาหลขึ้นทันที!

ทุกคนรู้สึกว่าสมองของตัวเองวูบไปพักหนึ่ง และร่างกายสั่นเทาไปหมดทั้งตัว

มือของพวกนักข่าวที่กำลังถือกล้องถ่ายรูปกำลังสั่นเทา