ในขณะที่ลุงชางหายใจ เขาก็ตัวสั่นขึ้นมา ตาร้อนผ่าว แต่เขารีบส่ายหัว: "คุณชายซือถู สิทธิ์การใช้สูตรยาสองอันนั้นอย่าว่าแต่คุณเลย ทั้งโลกนี้ใครไม่อยากได้บ้าง นั่นคือเค้กก้อนโตเลยนะ! แต่การจะได้มาจะง่ายขนาดนั้นหรอ? พวกเราแย่งมาก็ไม่มีประโยชน์ กฎหมายไม่รับรอง ผลิตและจำหน่ายไม่ได้!"
"ถ้ากฎหมายไม่รับรอง งั้นก็ให้กฎหมายรับรองก็จบแล้วไม่ใช่หรอ? ลุงชาง ผมคิดว่าคุณเป็นคนที่ฉลาดมาตลอด ตอนนี้เหมือนว่าคุณจะโง่กว่าที่ผมคิดเยอะเลย!"
ซือถูจิ้งกระแทกเสียงอย่างเย็นชา และเดินไปที่โซฟาข้างๆ เขา
เขาเดินกะเผลก เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บครั้งที่แล้วยังไม่หายดี
มันเป็นปาฏิหาริย์แล้วที่เขาลุกจากเตียงและเดินได้ในระยะเวลาอันสั้นนี้
"คุณชายมีแผนอะไรหรอ?" ลุงชางถามด้วยความสงสัย
"ฉันวางแผนไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว คุณไปหาลั่วเป่ยหมิง ขอความร่วมมือกับเขา! ฟ้องร้องหยางหัว!" ซือถูจิ้งหยิบกระดาษจำนวนหนึ่งออกมาจากโต๊ะ และยื่นให้กับลุงชาง
ฟ้องร้องหยางหัวหรอ?
ลุงชางตกใจ รีบหยิบกระดาษบนโต๊ะขึ้นมาดู หลังจากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
"นี่...คุณชายซือถู นี่...จะสำเร็จหรอ? บังคับบอกว่าทั้งสองสูตรเป็นของตระกูลลั่วหรอ? เกรงว่า...คงจะไม่มีคนเชื่อนะ!"
"คนอื่นจะเชื่อหรือไม่ผมไม่สน ตราบใดที่คดีความสามารถชนะได้ ถ้าเราชนะคดี สูตรยาก็จะกลายเป็นของพวกเรา" ซือถูจิ้งพูด
ลุงชางสีหน้าหมดหนทาง นั่งลงบนโซฟา ถอนหายใจ: "คุณชาย คุณรู้ไหมว่ากลุ่มทนายของหยางหัวกรุ๊ปคือใคร?"
"คังเจียห่าว!"
"ใช่ คังเจียห่าว ทนายอันดับหนึ่งของเมืองเจียงเฉิน! เป็นทนายชื่อดังของประเทศจีน! แต่...คุณคิดว่ามีแค่คังเจียห่าวหรอ? คุณผิดแล้ว นอกจากเขาแล้ว ยังมีจี้เหวินด้วย และกลุ่มนักกฎหมายที่เก่งกาจที่ประธานหลินรวบรวมมา โดยเฉพาะจี้เหวินคนนี้ คุณอย่าคิดว่าเขายังหนุ่ม ไม่ได้มีประสบการณ์อะไร จริงๆ แล้วพรสวรรค์ของเขานั้นหาที่เปรียบไม่ได้กับคังเจียห่าวเลย ในตอนนี้คังเจียห่าวทำงานร่วมกับจี้เหวินตลอด เขาเรียนรู้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าเขาจะไม่มีประวัติที่น่าอัศจรรย์ ยกเว้นคดีฟ้องร้องคังเจียห่าวแล้ว จากการตรวจสอบของผม เขาไม่ได้ด้อยกว่าคังเจียห่าวเลย ตอนนี้เราไม่สามารถจัดการกับคังเจียห่าวได้! ทั้งพวกเรายังต้องสู้กับการร่วมมือของคังเจียห่าวและจี้เหวินด้วย...ผมบอกได้เลยว่าทั้งเมืองจีนนี้ นอกจากกลุ่มทนายใหญ่ทั้งสามของเมืองเยี้ยนจิงแล้ว ไม่มีใครสามารถชนะกลุ่มแบบนี้ได้!"
"แล้สถ้าเกิดเป็นหนึ่งในกลุ่มทนายใหญ่ทั้งสามหล่ะ?" ซือถูจิ้งวางแก้วลงและถาม
ลุงชางหายใจติดขัด หัวใจของเขาแทบจะพุ่งไปที่คอของเขา และใช้เวลาครู่หนึ่งในการถามอย่างระมัดระวังว่า: "ใคร"
"ทีมฟางซื่อหมิน!" ซือถูจิ้งพูดอย่างเรียบเฉย
...
...
หลังจากหลินหยางไปแล้ว หม่าไห่ก็นั่งอยู่ในห้องทำงานคนเดียว นั่งไม่นิ่ง
ถูกเรียกกลับไปที่สำนักงานทนายความโดยจีเหวินและเริ่มเตรียมเอกสารเกี่ยวกับเสียวอี้
สิ่งต่างๆ ได้มาถึงจุดนี้แล้ว พวกเราไม่สามารถไร้ความรับผิดชอบต่อไปได้ ไม่งั้นพวกเขาก็คงจะตายไปด้วย
แต่หม่าไห่รู้ว่า แม้ว่าคังเจียห่าวในตอนนี้จะมีหลักฐานมากมาย แต่ก็ไม่สามารถจัดการเสียวอี้ได้ เนื่องจากเบื้องหลังของเสียวอี้มีฝ่ายใต้อยู่ หากฝ่ายใต้ยังลากต่อไปอีกหลายวัน หยางหัวต้องตกอยู่ในวิกฤตได้
"หม่าไห่!"
ประตูถูกดันออกมา
ชวี่เทียนพันไปด้วยผ้าพันแผลเดินเข้ามา
"โอ้ะ? ทำไมคุณถึงมาได้หล่ะ?" หม่าไห่ได้สติกลับมาจากความคิ
"ผมมาหาประธานหลิน"
"ประธานหลินไปแล้ว"
"ไปไหน?"
"ผมไม่รู้ เขาไม่บอกผม"
"เอ่อ..."
"ทำไมหรอ?"
เมื่อเห็นท่าทางชวี่เทียนแปลกๆ หม่าไห่จึงถาม
"ผมจะกลับหนานเฉิน!" ชวี่เทียนพูดอย่างเคร่งขรึม
"เกิดเรื่องที่หนานเฉินหรอ?"
"เรื่องที่ผมเข้าโรงพยาบาลกระจายไปถึงหนานเฉินแล้ว ลูกน้องของผมเหล่านั้นไม่อยู่นิ่งแล้ว ตอนนี้ผู้เฒ่าและพี่ของผมกำลังหาทางในการกดพวกเราให้ได้ แต่สถานการณ์ค่อนข้างแย่ ผมต้องกลับไปที่นั่นเพื่อควบคุมพวกเขา ไม่งั้นหนานเฉินก็จะวุ่นวาย" ชวี่เทียนถอนหายใจ
"อย่างงั้นหรอ...งั้นก็โอเค คุณกลับไปก่อน ยังไงคุณก็ช่วยที่นี่ไม่ได้แล้ว รอเรื่องของบริษัทจัดการเสร็จเรียบร้อย ผมจะคุยกับประธานหลินเรื่องคุณ ถึงตอนนั้นดูว่าประธานหลินจะช่วยคุณได้ไหม"
"ไม่ต้องหรอก นี่เป็นเรื่องของผม ไม่ต้องลำบากประธานหลินหรอก พูดไปก็อาย ผมออกมาไม่นาน ลูกน้อยก็ก่อเรื่องแบบนี้แล้ว นี่เป็นปัญหาของผม" ชวี่เทียนส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง พูดกับหม่าไห่: "แต่ยังไงก็ หม่าไห่ คุณช่วยผมหน่อย ช่วยบอกกับประธานหลินหน่อย ถ้าเกิดมีเวลา ให้เขาไปที่โรงพยาบาลดูหน่อยเถอะ"
"ไปทำไม?"
"ก็ไปดูหลานสาวผมไง!" ชวี่เทียนถอนหายใจ: "เธอไม่กินข้าวมาหลายวันแล้ว"
เมื่อหม่าไห่ได้ยินก็พยักหน้าเบาๆ
เขาได้ยินเรื่องของชวี่ซวงซวนมาบ้าน เป็นอัมพาตตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่มีใครยอมรับสิ่งนี้ได้ นับประสาหญิงสาวคนหนึ่งหล่ะ?
ชวี่เทียนรีบออกไป
หม่าไห่ยังคงนั่งอยู่ในสำนักงานเพื่อรอข่าวอย่างใจจดใจจ่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...