สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 147

"มามามา หลินหยาง ผมแนะนำให้คุณหน่อย นี่คือเพื่อนๆ ของผม ช่าวชิว ฟางหง กงหยูเหล่ย นี่คือหลินหยางที่ผมเคยพูด เป็นยังไง? เป็นคนที่มีความสามารถใช่ไหมหล่ะ!" เจิ้งหนานเทียนยิ้ม

"สวัสดีทุกท่าน" หลินหยางถอดหมวกออก ยิ้มเล็กน้อยและพูด

ทันทีที่หมวกออกมา ดวงตาของคนชราเหล่านั้นก็เปล่งประกาย

ช่างเป็นคนที่ยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้

ใบหน้านี้...หล่อเหลา ไม่มีใครเทียบได้เลย ทำให้เมื่อมองเห็นแล้วไม่รู้สึกรังเกียจ

"ดี ดี! เจ้าหนู พวกเรามาที่นี่แต่เช้า เพราะได้ยินอาเจิ้งคุยโม้แต่เรื่องคุณ บอกว่าคุณเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัว รอบคอบ และมีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ไม่คิดว่าคุณจะอายุน้อยขนาดนี้ แต่คุณสามารถได้รับการยกย่องจากอาเจิ้งได้ น่าทึ่งจริงๆ!" ฟางหงยิ้มเล็กน้อยและพูด

"แต่พูดแล้วก็ เจ้าหนู ผมเคยได้ยินอาเจิ้งพูดวว่าคุณคือประธานของหยางหัวกรุ๊ปหรอ? พูดเช่นนี้แล้ว ยาใหม่สองตัวของพวกคุณเป็นผลงานชิ้นเอกของคุณหรอ?" กงหยูเหล่ยดันจมูกของเขาและถามด้วยเสียงแหบๆ

"ใช่" หลินหยางพยักหน้า

"เป็นพรสวรรค์จริงๆ!" จงหยูเหล่ยพยักหน้าอีกครั้งด้วยท่าทางจริงจัง

หลินหยางยิ้ม ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่มองไปที่ผู้เฒ่าสามคนด้วยความสับสน

สามารถพูดคุยกับเทพเจ้าแห่งสงครามเช่นนี้ได้ ผู้เฒ่าทั้งสามคนนี้ต้องไม่ธรรมดา อีกทั้งจู่ๆ พวกเขาก็ปรากฏตัวที่นี่ เกรงว่าจะมีความสัมพันธ์กับหลินหยางเช่นกัน

แต่เจิ้งหนานเทียนพูด: "ใช่! สูตรยานั้นของสถาบันวิทยาศาสตร์ของพวกคุณก็รับมาจากหลินหยางนี่!"

"หรอ?"

กงหยูเหล่ยรู้ปสึกแปลกใจ

เจิ้งหนานเทียนยิ้ม: "หลินหยาง สูตรยานั้นของคุณ ผมได้มอบให้กับเบื้องบนแล้ว กงหยูเหล่ยจะตรวจสอบด้วยตัวเอง แม้ว่ายังตรวจสอบไม่เสร็จ แต่ตามข้อมูลของทางด้านสถาบันวิทยาศาสตร์แล้ว สูตรยาของคุณมีมูลค่าที่สูงอย่างมาก! แม้ว่าสูตรยาจะไม่สมบูรณ์และจะมีผลสืบเนื่องใด ๆ ก็ตาม พวกเราก็สามารถพัฒนาสูตรยาของคุณได้ต่อ และพัฒนายาใหม่ที่มีคุณค่ามากขึ้นได้ ที่เรียกคุณมาที่นี่วันนี้ก็เพื่อจะคุยเกี่ยวกับเรื่องสูตรยากับคุณ"

"ถ้าผู้อาวุโสเจิ้งเชื่อมั่นในตัวผม ผมบอกได้เลยว่า ไม่ต้องปรับเปลี่ยนสูตรยา เพียงทำตามขั้นตอนในสูตรยานี้เพื่อพัฒนาและผลิตยา ยาจะไม่มีผลข้างเคียงใดๆ และสามารถใช้กับทหารได้ ปรับปรุงสมรรถภาพทางกายของทหารให้ดียิ่งขึ้น หากพวกคุณปรับเปลี่ยนมัน ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเกิดปัญหาอื่นๆ ไหม" หลินหยางพูด

"โอ้ะ?"

ผู้เฒ่าเหล่านั้นผงะ

"คุณเชื่อมั่นในสูตรยาอันนี้ของตัวเองมากเลยสินะ?" เจิ้งหนานเทียนถาม

"ผมแค่พูดเฉยๆ หน่ะ! ในประเทศจีนนี้ โลกแห่งวงการการแพทย์ ผมอยู่จุดสูงสุด!" หลินหยางหลับตาและพูด

เมื่อคำนี้ออกมา เสมือนแสดงความเย่อหยิ่งและท้าทาย

แต่วินาทีนี้ หลินหยางจะพูดเช่นนี้!

เจิ้งหนานเทียนได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามในกองทัพ และเขาอยู่ยงคงกระพันยิ่งกว่าราชาแห่งทหาร

และหลินหยางมั่นใจว่าเขาอยู่ในอันดับต้นๆ ของการแพทย์แผนจีน

เขาจะไม่อ้างว่าเป็นผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์แผนจีนอันดับหนึ่ง แต่เขารู้สึกว่าเขาเป็นกลุ่มอันดับต้นๆ อย่างแน่นอน!

นี่คือมุมมองของเขาเกี่ยวกับทักษะทางการแพทย์ของเขา และมันก็มาจากความมั่นใจในตัวเองด้วย!

ไม่งั้น ทำไมเขาถึงประกาศสูตรยาทั้งสองนี้ออกมาหล่ะ?

เจิ้งหนานเทียนครุ่นคิด

กงหยูเหล่ยหลับตาคิด

"คุณนี่ชมชายหนุ่มคนนี้มากเกินไป เมื่อกี้ยังบอกว่าเขาเป็นคนถ่อมตน ตอนนี้กลับมั่นใจในตัวเองมากเกินไปแล้ว!" ช่าวชิวยิ้ม

"ถ่อมตนมากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี อีกทั้งผมไม่ได้มั่นใจมากเกินไป ผมก็แค่พูดความจริง" หลินหยางพูด

ช่าวชิวผงะ และหัวเราะออกมาเสียงดัง

ฟางหงกวาดสายตามองหลินหยาง พยักหน้าเบาๆ

แต่ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่

"อาเหล่ย คุณว่ายังไง?" เจิ้งหนานเทียนมองไปทางกงหยูเหล่ยและถาม

"เซ็น!"

กงหยูเหล่ยลืมตาทั้งสองข้างในทันที ลุกขึ้นและตะโกน

"แต่สูตรยายังไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียดเลย!"

"คุณค่าของมันนับไม่ถ้วน ถ้าหลินหยางพูดเป็นความจริง พวกคุณคิดว่าจะมีผลกระทบแบบไหน?" กงหยูเหล่ยถามอย่างเคร่งขรึม

หลายคนหายใจติดขัด

"ผมเชื่อว่าสายตาของผมไม่ผิดแน่นอน ถ้าเกิดสูตรยานี้หลุดออกไปนอกประเทศ พวกคุณคิดว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร?" กงหยูเหล่ยถามอีกรอบ

ฟางหงและช่าวชิงอ้าปาก พูดไม่ออก

เจิ้งหนานเทียนตัวสั่น ดวงตาของเขาควบแน่นขึ้นมาก