สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1453

“มีความสามารถแค่นี้ คิดจะช่วยไป๋ฮ่าวซินขจัดปีศาจในใจ? ไม่รู้จักเจียมตัวเกินไปหรือเปล่า!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ดีดนิ้วอย่างกะทันหัน

ฟิ้ว!

ปลายกระบี่โดนหักร้อยแปดสิบองศากลับไปทางจูปี้หรู

ฟู่!

จากนั้นมีเสียงฉีกอากาศที่หน้าศพถึงกลัวดำขึ้น

“อะไรกัน?”

ลมหายใจของจูปี้หรูหยุดชะงัก รีบปล่อยกระบี่

แต่…มันไม่ทันแล้ว!

ติง!

ปลายกระบี่อ่อนกระแทกใส่กระบี่ส่วนที่เหลือในมือจูปี้หรู

พลังที่น่าสะพรึงกลัวไหลผ่านกระบี่ไปที่มือของเธอโดยตรง

ทันใดนั้น

ปัง!

เธอโดนสะเทือนจนลอยกระเด็นออกไป ล้มลงข้างทะเลสาบ

“หา?”

“ศิษย์พี่! !”

เหล่าลูกศิษย์พากันอุทานด้วยความตกใจ

หยวนหลานอีและคนอื่นรีบพุ่งเข้าไปประคองจูปี้หรู

ทว่าจูปี้หรูที่ลุกขึ้นยืนกลับตัวสั่นไม่หยุด มือข้างที่ถือกระบี่เต็มไปด้วยเลือด หันไปมองพบว่าผิวหนังบนแขนของเธอปริแตกหมดแล้ว!

เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวมาก!

เป็นฝีมือของหลินหยาง?

“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!” ไป๋ห่าวซินตกตะลึง

หรือแม้แต่ศิษย์พี่จูก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนคนนี้เหรอ?

ทุกคนเริ่มตัวสั่น

หลินหยางสองมือไขว้หลัง เดินเข้าไปหาจูปี้หรูด้วยสีหน้าที่เฉยเมย

จูปี้หรูผลักคนที่อยู่ด้านข้างออก สีหน้าของเธอดูเย็นชาและเคร่งเครียด

“ดูเหมือนฉันจะดูถูกคุณมากเกินไป! หลินหยาง คุณสามารถเอาชนะศิษย์น้องไป๋ แสดงว่าคุณก็มีฝีมือพอตัวเหมือนกัน! ดีมาก! ดีมาก!” จูปี้หรูพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ในเมื่อเป็นแบบนั้น ฉันคงต้องเอาจริงแล้ว”

“คุณเอาจริงตั้งแต่แรกแล้ว” หลินหยางไม่คิดว่ามันเป็นแบบนั้น

“บังอาจ!”

จูปี้หรูตะคอกด้วยความโกรธ พุ่งเข้าไปอีกครั้ง ฟาดเหวี่ยงกระบี่ที่อยู่ในมือ กำลังภายในร้อนแรงดูดเปลวเพลิง

“เคล็ดวิชาพญาหงส์คำราม! !”

อิ้ว! !

มีเสียงนกร้องดังขึ้นกลางอากาศ

จากนั้นปลายกระบี่อ่อนเล่มนั้นราวกับสามารถพ่นไฟ ถูกรายล้อมด้วยลมปราณที่ร้อนระอุ จากนั้นกระบี่อ่อนสั่นอย่างรุนแรง สุดท้ายกลายเป็นรูปร่างของหงส์ไฟ มันพุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยาง!

ต้องยอมรับว่าจูปี้หรูมีฝีมือที่ไม่ธรรมดา!

อานุภาพของกระบวนท่านี้ ผ่าทำลายภูเขาทั้งลูกไม่ใช่ปัญหา!

แต่หลินหยางยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับตัวราวกับขุนเขาไท่ซาน

ตอนที่จิตสังหารกระบี่พุ่งเข้ามาใก้ล เขายกแขนขึ้น พุ่งไปทางหงส์ไฟ

“อะไรกัน?”

ทุกคนตกตะลึง!

“เขาคิดจะใช้มือเปล่ารับกระบี่?”

“รนหาที่ตาย! เขากำลังรนหาที่ตาย!”

“เขาไม่มีทางรับกระบวนท่าของศิษย์พี่จูได้แน่นอน! ไม่มีทาง!”

“ผมชักอยากรู้แล้วว่าเขาจะโดนสับเป็นกี่ชิ้น! !”

มีลูกศิษย์ไม่น้อยพากันพูดเยาะเย้ย! ทุกคนคิดว่าสิ่งที่หลินหยางทำเป็นเรื่องที่โง่มาก!

การโจมตีที่รุนแรงระดับนี้ สามารถรับด้วยมือเปล่าหรือ?

ล้อเล่นอะไร!

ถึงเป็นเหล็กกล้าที่แข็งแรงที่สุด ก็ต้องถูกผ่าเป็นสองซีก!

ไป๋ฮ่าวซินคนหนึ่งที่คิดแบบนี้

จูปี้หรูก็เช่นกัน!

อีกฝ่ายไม่คิดจะหลบ ใช้มือเปล่ารับกระบี่ เป็นการกระทำที่โง่มาก!

ไม่ว่ายังไง วันนี้ก็ต้องฆ่าคุณให้ได้!

จี้ปิหรูคำรามในใจ

แต่วินาทีต่อมา

ปัง!

สิ่งที่น่าอึดอัดใจดังขึ้น

เห็นเพียงมือของหลินหยางคว้าปลายกระบี่ได้อย่างแม่นยำ

ทันใดนั้น โดยรอบเงียบสนิททันที

“บัดซบ! เจตจำนงหงส์!”

จูปี้หรูคำรามอีกครั้ง ปราณกระบี่อันร้อนระอุที่ไหลเวียนรอบกระบี่ถาโถมผมเข้าไปหาหลินหยาง

อุณหภูมิความร้อนสูงทำให้ต้นหญ้าที่อยู่ใต้เท้าหลินหยางแห้งตายทันที

แต่…หลินหยางกลับไม่เป็นอะไร!

‘เจตจำนงหงส์’ ไม่สามารถกลืนกินเขา

และไม่สามารถทำอะไรเขา

ถึงขั้นไม่สามารถทำให้ขนของเขาไหม้ด้วยซ้ำ

ในที่สุดจูปี้หรูก็ตกตะลึงแล้ว

ทำลายการป้องกันไม่ได้!

การโจมตีของตนเอง ไม่สามารถทำลายการป้องกันของอีกฝ่าย!

“ไม่…เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้…”

ดวงตาทั้งคู่ของจูปี้หรูเหม่อลอย พูดพึมพำ

แต่หลินหยางไม่ได้คิดจะปราณี

เขาออกแรงที่ปลายนิ้วอย่างกะทันหัน