สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1463

ในที่สุด มีลูกศิษย์คนหนึ่งที่นั่งอยู่ห่างจากอาวุโสสองทนไม่ไหวจึงถาม “อาจารย์ ตามที่ผมรู้มา หออักษรเจียงเซียงก็เป็นสำนักที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับวิชาแพทย์และสมุนไพร! ความสามารถไม่ธรรมดา ที่ผ่านมาพวกเราต่างฝ่ายต่างอยู่ และดูเหมือนยิ่งไม่เคยข้องเกี่ยวกับวังเวหา! ทำไม…คุณถึงบอกว่าคนของหออักษรเจียงเซียง…มาหาคุณโดยเฉพาะ?”

อาวุโสสองส่ายหัว พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “เรื่องนี้ต้องพูดถึงภารกิจครั้งหนึ่งเมื่อสามปีก่อน เรื่องราวมันค่อนข้างซับซ้อน ผมขอไม่อธิบายรายละเอียด”

ลูกศิษย์ทุกคนหันไปสบตากัน ไม่มีใครกล้าถามอีก

ไม่นาน มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านนอกของวังเวหา

ทุกคนหันไปมองด้านนอก

เห็นเพียงคนหนุ่มสาวที่มีสไตล์การแต่งตัวของหนอนหนังสือกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

คนที่เป็นผู้นำ เป็นผู้หญิงที่แต่งหน้าเล็กน้อย ดูแล้วน่าจะมีอายุอยู่ที่ประมาณสามถึงสี่สิบ

ผู้หญิงคนนี้ไว้ผมยาว สวมชุดเพ้าขาวดำ สองมือไขว้หลัง ตอนที่เดินเข้ามา สายตาของเธอจับจ้องไปที่อาวุโสสอง บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีชัย

“อาวุโสสอง ไม่ได้เจอกันนาน คุณสบายดีหรือเปล่า?” ผู้หญิงพูดขึ้นอย่างไม่เกรงใจทันที

“หัวหน้าอาจารย์เจียงซูหง?”

อาวุโสสองลุกขึ้นคำนับ “คิดไม่ถึงว่าหออักษรเจียงเซียงจะส่งคุณมา คิดไม่ถึงจริงๆ!”

“อาวุโสสอง เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว พวกเราอย่าพูดเรื่องไร้สาระดีกว่า! เรื่องเมื่อสามปีก่อน คุณยังจำได้หรือเปล่า?” ผู้หญิงถาม

“ต้องจำได้อยู่แล้ว!”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี! มาเซ็นชื่อเถอะ!”

ผู้หญิงหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาส่งให้

ลูกศิษย์สำนักสวรรค์นิรันดรที่อยู่ด้านข้างยื่นมือออกไปรับ เตรียมตัวนำมาให้อาวุโสสองดู

ทว่าเขาเหลือบไปเห็นตัวอักษรบนกระดาษโดยไม่ได้ตั้งใจ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว!

“หา!”

เสียงอุทานของเขาทำให้ทุกคนอึ้ง

“ศิษย์น้อง! มีอะไรเหรอ?”

ศิษย์พี่ใหญ่หงหลงของวังเวหารีบกระโดดลุกขึ้น ถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

กลับเห็นลูกศิษย์คนนั้นเงยหน้าขึ้น พูดเสียงสั่น “ศิษย์พี่ใหญ่ นี่…นี่คือหนังสือเป็นตาย…”

“อะไรนะ?”

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที

ลูกศิษย์ทุกคนดูตกใจมาก

อยู่ดีๆ เอาหนังสือเป็นตายออกมาทำไม?

“อาจารย์ นี่…” ศิษย์พี่ใหญ่หงหลงหันไปทางอาวุโสสอง

“ตอนนั้นเพื่อทำให้ภารกิจสำเร็จลุล่วง จึงล่วงเกินหออักษรเจียงเซียง ก็เลยทำให้มีเรื่องในวันนี้ นี่คือชะตากรรมของผม! พวกคุณไม่จำเป็นต้องกังวล เรื่องในวันนี้ เป็นการเดิมพันระหว่างผมกับหออักษรเจียงเซียง ไม่ว่าแพ้หรือชนะ พวกคุณก็จะไม่เป็นอะไร”

อาวุโสสองพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “เอาหนังสือเป็นตายมา”

“นี่…”

เหล่าลูกศิษย์เริ่มลังเล

“ทำไม? จะต้องให้ผมพูดซ้ำเป็นรอบที่สองเหรอ?” อาวุโสสองตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

ลูกศิษย์คนนั้นทำได้แต่ส่งหนังสือเป็นตายให้เขา

อาวุโสสองรับมาแล้วเซ็นชื่อลงไปโดยตรง

“ดีมาก!”

ผู้หญิงที่ชื่อเจียงซูหงพยักหน้าด้วยความพอใจ “อาวุโสสองสมกับที่เป็นอาวุโสสอง รักษาสัจจะ! นับถือ!”

“ไม่ต้องพูดมากแล้ว พวกคุณไปเตรียมตัวเถอะ” อาวุโสสองพูด

“ได้”

เจียงซูหงปรบมือ มีผู้ชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากด้านหลัง

ผู้ชายคนนี้ดูผอมแห้ง สีหน้าซีดเซียว ดวงตาลึกลงไปเป็นหลุม เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เหมือนกับคนที่ขาดสารอาหารอย่างรุนแรง

ทุกคนเห็นแล้วรู้สึกสงสัย