สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1464

พลบค่ำ

ชิวซ่านยังนั่งอยู่ตรงหน้าประตู สองมือเท้าคาง สีหน้าดูโกรธเคือง

“ตกลงพี่หลินไปไหนแล้วเนี่ย?”

“สำนักบอกให้ฉันคอยดูเขา ตอนนี้คนทั้นคนหายไปแล้ว ถ้าหากปล่อยให้ทางสำนักรู้เรื่องนี้ พวกเขาจะไม่เอาผิดฉันเหรอ?”

“ถ้าหากสำนักรู้เรื่องที่เขาทำ ตรวจสอบเจอว่าฉันเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ควร…ควรจะทำยังไงดี?”

“สำนักคงต้องเอาฉันตายแน่?”

“ทำยังไงดี?”

“ทำยังไงดี?”

...

ชิวซ่านคิดฟุ้งซ่านไปหมด สีหน้าดูซีดเซียว ร่างกายก็กำลังสั่นเล็กน้อย

ทว่าไปตอนนั้นเอง มีเสียงที่แปลกประหลาดดังขึ้นจากด้านใน

แควก!

เสียงนี้ชัดเจนมาก

ชิวซ่านสะดุ้งตกใจ หันกลับไปมอง

ทว่า…ภายในห้องไม่มีอะไรเลย

“เสียงเมื่อกี้มันคืออะไร?”

เธอพูดพึมพำ ยื่นหัวเข้าไปด้านในห้องด้วยความระมัดระวัง ตะโกนถาม “มีคนอยู่ข้างในหรือเปล่า? พี่หลิน…ใช่คุณหรือเปล่า?”

ทว่า…ไม่มีคนขานรับ

ชิวซ่านลองตะโกนอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีคนขานรับอยู่ดี อดไม่ได้ที่จะพูดพึมพำกับตนเอง

“หรือว่าฉันหูฝาด?”

เธอส่ายหัว เห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว จึงเตรียมตัวไปทำอาหาร

แต่ในตอนนั้นเอง

แควก!

สิ่งที่แปลกประหลาดดังขึ้นอีกครั้ง

หนังศีรษะของชิวซ่านเริ่มชา

ในที่สุดเธอก็มั่นใจแล้วว่าเมื่อกี้ตนเองไม่ได้หูฝาด!

มีเสียงการเคลื่อนไหวดังมาจากในห้องจริง

“ใคร? ฉันถามว่าใคร?”

เธอหยิบท่อนไม้ที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมา ตะโกนถามเสียงดัง

ทว่าไม่มีคนขานรับอยู่ดี

“ตกลงคุณเป็นใครกันแน่! ฉันขอเตือนเอาไว้ก่อน อย่าคิดเล่นตุกติก ที่นี่คือสำนักสวรรค์นิรันดร! ถ้าคุณยังไม่ออกมา ฉันจะเรียกคนแล้ว!”

ชิวซ่านกลืนน้ำลาย รวบรวมความกล้าแล้วตะโกน

ยังคงไม่มีเสียงตอบกลับอยู่ดี

ชิวซ่านรู้สึกถึงความผิดปกติ เตรียมตัวไปเรียกคน

ทันใดนั้น

แควก! แควก! แควก…

มีเสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับเสียงต้นไม้ไผ่แตก

ชิวซ่านอึ้ง รีบมองไปตามทิศทางของเสียง

ในที่สุดครั้งนี้เธอก็รู้แล้วว่าเสียงมันมาจากไหน!

เสียงมันมาจากรังไหมขนาดใหญ่ที่อยู่ใจกลางห้อง!

ชิวซ่านเบิกตากว้าง!

เห็นเพียงบนรังไหมมีรอยแตกร้าวจำนวนมากปรากฏขึ้น และหลังจากที่รอยแตกร้าวปรากฏ มีของเหลวสีดำไหลออกมาตามรอยแยก

ของเหลวสีดำเหล่านี้ดูหนึบหนับ หลังจากที่ไหลลงสู่พื้น มันส่งกลิ่นเหม็นฉุนจมูกออกมา

“นี่มันอะไรเนี่ย? เหม็นจัง!”

ชิวซ่านขมวดคิ้ว บีบจมูกของตนเอง ในขณะที่กำลังจะถอยออกจากห้อง

ตอนนั้นเอง!

แควก!

รังไหมแตกอย่างกะทันหัน

มีร่างของคนกลิ้งออกมาจากด้านใน

ชิวซ่านสะดุ้ง หันไปมอง พบว่าเขาไม่ใช่ใครอื่น…ที่แท้คือหลินหยาง!

“พี่หลิน?” ชิวซ่านอุทาน

“ชิวซ่าน?”

หลินหยางถอนหายใจ พูดเสียงแหบ “ช่วยไปต้มน้ำให้ผมหน่อย ผมอยากอาบน้ำ…”

“ได้…ได้…” ชิวซ่านพูดพึมพำ