สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1466

เห็นภาพนี้ คนของหออักษรเจียงเซียงพากันหัวเราะ

“อาวุโสสอง นี่คือท่าทีของวังเวหาเหรอ?” เจียงซูหงยิ้มแล้วถาม

สีหน้าของอาวุโสสองเคร่งขรึมลง “ทุกคนเก็บอาวุธลงเดี๋ยวนี้!”

“อาจารย์…”

เหล่าลูกศิษย์เริ่มร้อนใจแล้ว

“เก็บเดี๋ยวนี้! เร็ว!” อาวุโสสองตะคอกอีกครั้ง

ทุกคนไม่พอใจ แต่ก็ต้องทำตาม

“พวกคุณคิดว่าการประลองครั้งนี้เป็นการละเล่นของเด็กเหรอ? พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว หนังสือเป็นตายฉบับนั้นได้รับการยอมรับจากสำนักสวรรค์นิรันดร! ถ้าหากพวกเราไม่ยอมรับความจริง หออักษรเจียงเซียงสามารถบังคับใช้เงื่อนไขที่ระบุไว้ในหนังสือเป็นตาย สำนักสวรรค์นิรันดรจะไม่ยื่นมือเข้ามายุ่ง! ถ้าหากพวกคุณฝืนใช้กำลัง วังเวหาของเรามีแต่จะโดนคนของหออักษรเจียงเซียงทำลาย” อาวุโสสองพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? อาจารย์ หรือสำนักคิดจะทิ้งพวกเราอย่างนั้นเหรอ?” มีลูกศิษย์ถามทั้งน้ำตา

“เรื่องนี้มันซับซ้อน สำนักสวรรค์นิรันดรก็ทำอะไรไม่ได้ ที่ทำแบบนี้ก็เพื่อหลีกเลี่ยงการต่อสู้ ไม่อยากให้มีคนต้องบาดเจ็บล้มตายมากกว่านี้” อาวุโสสองพูดเสียงเบา

ลูกศิษย์ทั้งกลุ่มสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์

แต่ละคนยืนตกตะลึงอยู่ตรงที่เดิม ไม่สามารถยอมรับความจริง

บางคนถึงกับนั่งลงพื้น ปล่อยโฮร้องไห้

“ไม่! ไม่! ไม่มีทาง! อาจารย์ คุณจะไม่เป็นไร!”

หงหลงคำราม ก้าวออกมาอย่างกะทันหัน ผลักคนที่อยู่ด้านข้างออกไป

“ทุกคนหลบไปให้หมด!”

เขาคำราม จากนั้นพุ่งตรงเข้าไปหาเจียงหม่าอีกครั้ง

ดวงตาทั้งคู่ของหงหลงก่ำ เขาพุ่งไปข้างหน้าราวกับวัวกระทิงคลั่ง

ทว่า…

ปัง!

ตอนที่เข้าไปใกล้ มีสิ่งที่น่าอึดอัดใจดังขึ้นอีกครั้ง

หลังจากนั้นหงหลงลอยกระเด็นออกไป กระแทกใส่ประตูของวังเวหาโดยตรง

โครม!

ร่างกายของเขากลิ้งอยู่บนพื้นหลายตลบ ผิวหนังบนร่างกายปริตาย เต็มไปด้วยเลือด ตอนที่ร่างกายของเขาหยุดอยู่กับที่ หอบหายใจอย่างหนัก ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกแล้ว

ทุกคนตกตะลึง

แต่ในตอนนั้นเอง ผู้ค้นพบว่าด้านข้างประตูที่หงหลงกำลังนอนอยู่ มีคนเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“ศิษย์หลินหยาง คำนับอาวุโสสอง…”

มีเสียงพูดดังขึ้นจากประตู

หลินหยางเดินเข้ามาในวังเวหา เขาเห็นเงาร่างหนึ่งลอยกระเด็น จากนั้นกลิ้งมาหยุดอยู่ข้างเท้าของตนเองพอดี

ก้มหน้าลงมอง

“ศิษย์พี่หงหลง?”

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจมาก

หลินหยางเคยเจอคนคนนี้อยู่หลายครั้ง เขาเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของวังเวหา และค่อนข้างมีชื่อเสียงในสำนักสวรรค์นิรันดร

หงหลงติดตามฝึกฝนกับอาวุโสสองมานาน มีความสามารถที่ไม่ธรรมดา และได้รับความนับถือจากลูกศิษย์ส่วนใหญ่

แต่ลูกศิษย์ที่เพียบพร้อมแบบนี้ ทำไมถึงสะบักสะบอมแบบนี้?

“หลินหยาง…”

หงหลงอ้าปาก แต่กลับพูดอะไรไม่ออก ในปากเต็มไปด้วยเลือด

หลินหยางหันไปมองเขาสักพัก จากนั้นมองโดยรอบของสถานที่เกิดเหตุ เหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว

เขารีบอุ้มหงหลงเข้าไปด้านใน

“เร็ว พาหงหลงไปรักษา!” อาวุโสสองตะคอก

เหล่าลูกศิษย์รีบช่วยกันยกหงหลงออกไปทันที

“อาวุโสสอง ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” หลินหยางเดินเข้ามาถามด้วยความประหลาดใจ

“อ๋อ…ไม่มีอะไร…”

อาวุโสสองลังเลสักพักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“ไม่มีอะไร?” หลินหยางมองพื้นภายในห้องโถง เขาพบว่าบนพื้นเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว และยังมีหลุมหลายแห่ง เห็นได้ชัดว่าที่นี่เคยเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือด แต่ดูจากท่าทางของทุกคน มันก็ไม่เหมือนกับเกิดเรื่องขัดแย้งอะไรเลย…

“หลินหยาง คุณไปไหนมา? ทำไมผมถึงหาคุณไม่เจอ?” อาวุโสสองถาม

“คือ…ผมอยู่ที่หออักษร” หลินหยางตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

“แบบนี้เองเหรอ…คุณมานี่ ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ”

อาวุโสสองพูดเสียงแหบ จากนั้นเดินแยกตัวไปด้านข้าง

หลินหยางมองอาวุโสสองด้วยความไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่

เดินตามออกไป

“อาวุโสสอง มีเรื่องอะไรพูดเลยไม่ได้เหรอ?”

“มันเกี่ยวกับพิษเป็นในร่างกายของคุณ” อาวุโสสองหยิบกุญแจออกมาหนึ่งดอก ยื่นส่งให้หลินหยาง “นี่คือกุญแจคลังเก็บยาของวังเวหา ด้านในมียาสมุนไพรที่ผมเก็บสะสมหลายชนิด อีกเดี๋ยวคุณเอาไปต้มดื่ม มันสามารถช่วยระงับพิษในร่างกายของคุณได้ชั่วคราว!”

“อาวุโสสอง หมายความว่ายังไง?” หลินหยางยิ่งไม่เข้าใจ “จู่ๆคุณมอบของแบบนี้ให้ผมทำไม?”