สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1477

อาวุโสสองพาลูกศิษย์ของวังเวหาไปจากที่นี่

ตอนที่เดินออกจากที่นี่สายตาของเขาดูเหม่อลอย เหมือนกับวิญญาณหลุดหายไป

หลังคนของวังเวหาไปจากที่นี่ วังไร้ปรารถนากลับสู่ความสงบอีกครั้ง

เจ้าตำหนักและอาวุโสสั่งให้ลูกศิษย์ของตนเองแยกย้าย

“หลินหยาง เข้ามาเถอะ”

อาวุโสใหญ่มองหลินหยางแว๊บหนึ่ง ดวงตาลุกวาวเป็นประกาย หันหลังเดินเข้าไปในวังไร้ปรารถนา

หลินหยางเดินตามเขาเข้าไป

“อาวุโสสาม พาเขาไปรักษาก่อน หลังจากนั้นเรียกรวมตัวลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ทั้งหมด ให้หลินหยางสอนวิธีฝึกร่างเทพยุทธให้พวกเขา!” อาวุโสใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“ครับ!”

อาวุโสสามยกมือขึ้นคำนับ รีบออกไปจัดการทันที

“หลินหยาง คุณถ่ายทอดวิธีฝึกร่างเทพยุทธให้ศิษย์พี่เหล่านั้น ผมจะมอบยาวิเศษสิบสองชนิดและรวมไปถึงตำราลับสามเล่มให้คุณเป็นของรางวัล!” อาวุโสใหญ่พูด

คำพูดประโยคนี้ ทำให้เจิ้งถงหยวนและคนอื่นเบิกตากว้าง หันไปมองอาวุโสใหญ่

ยาวิเศษสิบสองชนิด?

อาวุโสใหญ่กำลังจะทำอะไร? จะขายบ้านขายช่องของตัวเองเหรอ?

“แค่บอกวิธีฝึกก็พอใช่หรือเปล่า?” หลินหยางถาม

“ใช่” อาวุโสใหญ่พยักหน้า

“ขอบคุณอาวุโสใหญ่!” หลินหยางยกมือขึ้นคำนับ หลังจากนั้นเหมือนนึกอะไรขึ้นได้จึงเอ่ยปากถาม “ขอถามอาวุโสใหญ่ ตำราลับสามเล่มที่คุณพูดถึง มี ‘ตำราเข็มมรณะ’ ที่สร้างชื่อให้กับคุณด้วยหรือเปล่า?”

“ไม่เพียงแค่ ‘ตำราเข็มมรณะ’ นอกจากนี้ยังมี ‘ตำราชีพจรใจสลาย’ และ ‘ตำราสกัดจุดชีพจรเทพ’ ที่เจ้าสำนักมอบให้ผมด้วย ยกให้คุณทั้งหมดเลย!” อาวุโสใหญ่พูด

ผู้คนโดยรอบได้ยินแล้วถึงกับลมหายใจหยุดชะงัก

“อาวุโสใหญ่! นี่คุณ…เพื่ออะไร?”

“ของพวกนั้นล้วนแต่เป็นของล้ำค่าของคุณทั้งนั้น!”

“ให้หลินหยางทั้งหมด?”

“เกินไปแล้ว! เกินไปแล้ว! คุณให้รางวัลมากเกินไปแล้ว!”

เจิ้งถงหยวนรีบก้าวออกมาพูด

“มีปัญหาอะไรเหรอ? หลินหยางมีพรสวรรค์ที่เหนือกว่าคนอื่น! ความสามารถไม่ธรรมดา เป็นอัจฉริยะคนเดียวที่ถือกำเนิดขึ้นในรอบหมื่นปี! ผมตั้งใจจะสืบทอดตำแหน่งของผมให้เขา ให้เขากลายเป็นเสาหลักของสำนักสวรรค์นิรันดร! เพื่อสำนักสวรรค์นิรันดรของเรา มันไม่ดีตรงไหน?” อาวุโสใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“เรื่องนี้…”

ทุกคนหันไปมองหน้ากัน แต่กลับพูดอะไรไม่ออก

“พอแล้ว หลินหยาง คุณไปเตรียมตัวก่อนเถอะ! อีกเดี๋ยวยังมีงานให้คุณทำ!”

อาวุโสใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หันหลังแล้วเดินเข้าไปในส่วนลึกของห้องโถงใหญ่

หลินหยางพยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไร

เจิ้งถงหยวนและคนอื่นเห็นสถานการณ์ รีบเดินตาม

“อาวุโสใหญ่ นี่คุณกำลังจะทำอะไร? ทำไมถึงต้องมอบของล้ำค่ามากมายให้หลินหยาง? หรือคุณคิดจะปลูกฝังคนคนนี้จริงๆ?”

“คนคนนี้มีจิตใจทะเยอทะยาน ระวังเลี้ยงลูกแกะแต่ได้ลูกเสือ!”

เจิ้งถงหยวนรีบพูด

“มีเหรอที่ผมจะไม่รู้ว่าเขาเป็นคนทะเยอทะยาน? ที่มอบผลประโยชน์ให้เขาก็เพราะมีเหตุผล”

“เหตุผล?”

“อีกไม่นานพวกคุณก็จะรู้เอง”

อาวุโสใหญ่ยิ้มเล็กน้อย

ทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก หันไปมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ

กลางคืน หลังจากหลินหยางอธิบายวิธีการฝึกร่างเทพยุทธให้ลูกศิษย์ที่อาวุโสสามพามา เขาเดินกลับเข้าไปด้านใน

เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าอาวุโสใหญ่กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ ตกลงจะมอบตำราลับพวกนั้นให้เขาจริงหรือเปล่า

หลังจากเข้าไปในห้องโถงใหญ่ เขาพบว่าอาวุโสใหญ่ อาวุโสสาม เจิ้งถงหยวนและคนอื่นล้วนแต่อยู่ที่นี่

พวกเขานั่งตามที่นั่งสองข้างทาง โดยมีอาวุโสใหญ่นั่งอยู่ด้านหน้าสุดของห้องโถง เหมือนกำลังหารืออะไรบางอย่าง