สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1478

สุสานสวรรค์ เป็นที่ฝังศพของเจ้าสำนักสวรรค์นิรันดรแต่ละรุ่น!

โดยทั่วไปสุสานสวรรค์จะเปิดทำพิธีบวงสรวงห้าปีต่อหนึ่งครั้ง และมีเพียงเจ้าสำนักคนเดียวเท่านั้นที่เข้าไปกราบไหว้บูชา

แม้แต่อาวุโสใหญ่ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในสุสาน

หลินหยางเชื่อ อาวุโสใหญ่ไม่มีเจตนาดีแน่นอน!

แม่เขาไม่เคยเข้าไป แต่รู้จักสุสานสวรรค์เป็นอย่างดี

ครั้งนี้อันตรายมาก เกรงว่าแม้แต่ร่างเทพยุทธก็ใช่ว่าจะสามารถช่วยได้ทุกอย่าง…

ควรทำยังไงดี?

หลินหยางครุ่นคิดมาตรการรับมือ

เขาไม่มีทางเลือก!

อาวุโสใหญ่เตรียมตัวยืมมีดฆ่าคน หลังจากหลินหยางตายในสุสานสวรรค์ เขาจะเข้าไปนำร่างของหลินหยางออกมา นั่นหมายถึงเลือดวิญญาณลั่วหลินด้วย

ส่วนร่างเทพยุทธ หลินหยางเดาว่าอาวุโสใหญ่น่าจะล้มเลิกความตั้งใจแล้ว

ยังไม่ต้องพูดถึงก่อนหน้านี้หลินหยางพูดโกหกหรือเปล่า เฉพาะของที่ใช้ฝึกร่างเทพยุทธ เดิมทีมันก็เป็นของที่หาไม่ได้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นร่างเทพยุทธคงได้แพร่หลายไปทั่ว

ฝึกฝนร่างกายระดับนี้ ย่อมต้องยากจนถึงขีดสุด! ถึงรู้วิธีฝึกก็ใช่ว่าจะสามารถฝึกได้สำเร็จ

การที่อาวุโสใหญ่จ้องจะเอาแต่ร่างเทพยุทธ อันที่จริงมันเป็นเพียงข้ออ้างในการลงมือเท่านั้น

ไม่นาน เสียงระฆังอันไพเราะดังก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนของสำนักสวรรค์นิรันดร

คนทั้งกลุ่มเดินมาถึงทางเข้าสุสานสวรรค์

“เปิดประตูใหญ่!”

อาวุโสใหญ่ก้าวออกมา พูดกับคนเฝ้าประตู

“อาวุโสใหญ่! สุสานสวรรค์เป็นเขตต้องห้ามของสำนักสวรรค์นิรันดร ไม่มีคำสั่งเจ้าสำนัก ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไป! โปรดอย่าถือโทษที่ผมทำตามไม่ได้”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก้าวออกมาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพ

“เจ้าสำนักกำลังเก็บตัว ผมเป็นตัวแทนของเจ้าสำนัก! คำพูดของผมก็คือคำสั่งของเจ้าสำนัก! รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นผมลงโทษคุณสถานหนักแน่” อาวุโสใหญ่ตะคอก

ในขณะที่กำลังพูด อาวุโสและเจ้าตำหนักคนอื่นได้ก้าวออกมาแล้ว

สีหน้าของคนเฝ้าประตูเปลี่ยนไปทันที ลังเลสักพัก สุดท้ายก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ทำได้แต่หันไปส่งสายตาให้คนที่อยู่ด้านหลัง

“เปิดประตู!”

“เปิดประตู!”

คนที่อยู่ด้านหลังตะโกน รีบเปิดกลไกของประตูทันที

โครม…

มีเสียงอึกทึกดังขึ้น

เห็นเพียงประตูหินที่มีขนาดความสูงเจ็ดแปดเมตรเปิดอย่างเชื่องช้า…

หลินหยางมองไปทางประตูใหญ่ มีเส้นทางสีขาวราวกับหยกทอดยาวไปถึงส่วนลึกของสุสาน เนื่องจากตอนนี้เป็นกลางคืน จึงทำให้มองไม่เห็นสิ่งรอบข้าง

“หลินหยาง เข้าไปเถอะ! ด้านในไม่ได้กว้างมาก เชื่อว่าอีกไม่นานคุณก็จะออกมา พวกเราจะรอข่าวดีจากคุณ!” อาวุโสใหญ่ยิ้มแล้วพูด

หลินหยางไม่พูดอะไร ช่องประตูใหญ่สักพัก หลังจากนั้นก้าวเท้าเดินเข้าไปด้านใน…

หลินหยางหายเข้าไปในส่วนลึกของสุสานสวรรค์

ทางด้านของอาวุโสและเจ้าตำหนักถอนหายใจกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“คราวนี้ เขาต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย” อาวุโสสามอดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วพูด

“จริงเหรอ? อาวุโสสาม? คนคนนี้เขามีร่างเทพยุทธ! คิดจะฆ่าเขาให้ตายไม่ใช่เรื่องง่าย! กลไกที่อยู่ข้างในสามารถฆ่าเขาได้จริงเหรอ?” เจิ้งถงหยวนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ถามด้วยความระมัดระวัง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นับประสาอะไรกับร่างเทพยุทธ! เจ้าตำหนักเจิ้ง คุณคงจะไม่รู้ความเป็นมาของสุสานสวรรค์แล้วมั้ง!” อาวุโสสามหัวเราะฮ่าฮ่า

“ต้องรู้อยู่แล้ว สุสานแห่งนี้ถูกตั้งขึ้นโดยเจ้าสำนักรุ่นแรกเพื่อภรรยาของเขา! เล่ากันว่าเขาเป็นคนคิดค้นกลไกที่อยู่ด้านในทั้งหมด” เจิ้งถงหยวนพูด

“ใช่ แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าเจ้าสำนักรุ่นแรกของพวกเรามีความสามารถถึงระดับไหน?”

“เรื่องนี้…ผมไม่รู้! ถึงระดับไหนแล้ว?” เจิ้งถงหยวนถาม

“ภายใต้เทพเซียน หนึ่งในทั่วหล้า!” ก่อนที่อาวุโสสามจะได้พูด ทางด้านของอาวุโสใหญ่ชิงพูดขึ้นก่อน

คำพูดประโยคนี้ทำให้หัวใจของเจิ้งถงหยวนเต้นรัว

“ในสำนักมีข้อมูลที่เกี่ยวกับเจ้าสำนักรุ่นแรกไม่มาก มีเพียงเจ้าสำนักเท่านั้นที่สามารถเข้าถึง คิดไม่ถึงว่าผู้ก่อตั้งสำนักสวรรค์นิรันดรของเรา”

“ไม่ใช่แค่แข็งแกร่งเท่านั้น สำนักสวรรค์นิรันดรของพวกเราเดินตามเส้นทางแห่งชีวิตอมตะ ชำนาญการแพทย์ ศึกษากิจจำกัดของมนุษย์ เล่ากันว่าเขามีอายุยืนยาวถึงห้าร้อยปี ไม่ต่างอะไรกับเทพเซียน แต่น่าเสียดายเพราะเหตุผลบางประการ ส่งผลให้เขาไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้ต่อ…เห้อ ความลับเหล่านั้นมันทรมานใจผู้คน” อาวุโสใหญ่ถอนหายใจ

“พูดแบบนี้แสดงว่าหลินหยางตายแน่นอน?” เจิ้งถงหยวนถามอีกครั้ง

“ฮึ่ม หลังจากที่เจ้าสำนักรุ่นมรณะ เขาถูกฝังอยู่ในสุสานสวรรค์ มียอดฝีมือมากมายที่เคยคิดจะเข้าไปขโมยสมบัติของเขา หนึ่งในนั้นมีคนครอบครองร่างเทพยุทธด้วย แต่สุดท้ายผลเป็นยังไง? ตายไม่เหลือสักคน! ดังนั้นร่างเทพยุทธนับอะไรไม่ได้เลย”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!”

ดวงตาของเจิ้งถงหยวนลุกวาวเป็นประกาย

“อาวุโสใหญ่ ถึงสามารถจัดการหลินหยาง แล้วคุณจะเข้าไปเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินยังไง?” อาวุโสสามพูด