สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1483

“หืม? ไม่กล้าลงมือ? ถ้าอย่างนั้นผมไม่เกรงใจแล้ว!”

พูดจบ อาวุโสใหญ่โบกมือ

ชิง!

เข็มเงินเจ็ดเล่มพุ่งเข้าไปหาหลินหยางราวกับดาวตก

ประกายเข็มเงินราวกับสามารถฉีกอากาศจนเกิดเสียง

แต่เข็มเงินทั้งเจ็ดเล่มเหมือนจะดุร้าย อันที่จริงเป็นเพียงการปิดทางถอยของหลินหยาง

อาวุโสใหญ่ยกแขนขึ้น เตรียมลงมืออีกครั้ง

แต่ในตอนนั้นเอง

ฉึกฉึกฉึก…

มีเสียงที่แปลกประหลาดดังขึ้น

เห็นเพียงเข็มเงินทั้งเจ็ดเล่มแทงใส่ร่างกายของหลินหยางโดยตรง

“อะไรกัน?”

อาวุโสใหญ่อึ้ง

ด้วยความสามารถของหลินหยาง ยังไงก็หลบเข็มเงินเหล่านี้พ้นแน่นอน!

ไม่เช่นนั้นเขาสามารถผ่านด่านตรงโถงทางเดินมาได้อย่างไร?

สีหน้าของอาวุโสใหญ่เคร่งขรึมลง รู้ว่าคนคนนี้ไม่ธรรมดา จึงไม่กล้าลังเลอีก เขารีบจู่โจมกระบวนท่าที่สองใส่หลินหยาง

ฟู่ฟู่ฟู่…

เขายกแขนขึ้น ชกไปทางจุดตายของหลินหยาง บนระหว่างนิ้วมือมีเข็มเงินห้าเล่มที่กำลังส่องแสงเป็นประกาย

การจู่โจมของหมัดนี้ไม่ได้น่ากลัวตรงพลังหมัด แต่เป็นเข็มเงินที่อยู่ด้านบนกำปั้น!

อย่างไรอาวุโสใหญ่ก็เป็นยอดฝีมือระดับแนวหน้าของสำนักสวรรค์นิรันดร หมัดนี้เร็วจนตั้งตัวไม่ทัน

ตอนที่หลินหยางรู้ตัว หมัดได้กระแทกใส่หน้าอกของเขาเรียบร้อยแล้ว

ปัง!

หลินหยางลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่ผนัง จากนั้นกลิ้งอยู่บนพื้นหลายตลบ

ก้มหน้าลงมอง พบว่าบนหน้าอกของเขามีเข็มเงินหลายเล่มปักคาอยู่ตรงนั้น ใช่แล้ว เป็นเข็มเงินของอาวุโสใหญ่

หลินหยางกุมหน้าอก ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า

“หลินหยาง นี่มันอะไร? ทำไมคุณถึงไม่มีแม้กระทั่งความสามารถในการโต้ตอบ? หรือคุณยอมแพ้แล้ว? หรือคุณมีความสามารถแค่นี้? ถ้าเป็นแบบนั้นคงน่าผิดหวังแย่” อาวุโสใหญ่มองไปทางหลินหยางแล้วส่ายหัว

ทว่าหลินหยางเงียบไม่พูดอะไร เขาหยิบเข็มเงินออกมาฝังเข็มให้ตนเอง จากนั้นหอบหายใจ ไม่มีท่าทีที่จะสนใจอาวุโสใหญ่

“หืม?”

อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้ว

แต่ตอนนี้เขาก็ไม่อยากรู้อะไรมากแล้ว

แคฆ่าหลินหยาง นำเลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสามสิบหยดมาก็พอ!

เรื่องอื่นเขาไม่อยากสนใจ

“ควรจบได้แล้ว! วิชาสกัดจุดละลายกระดูก!”

อาวุโสใหญ่คำราม พุ่งเข้าไปหาหลินหยางอย่างรวดเร็ว เขาหมุดรอบตัวของหลินหยางสามรอบด้วยความเร็วระดับที่สายฟ้าแทบตามไม่ทัน

ในขณะที่กำลังหมุน มือทั้งสองข้างของเขาพุ่งเข้าไปหาร่างกายของหลินหยางราวกับปืนกล ทุกครั้งที่พุ่งออกไป ร่างกายของหลินหยางจะโดนสกัดจุดชีพจรหนึ่งจุด

หลังจากสามรอบสิ้นสุดลง ชีพจรเจ็ดร้อยกว่าจุดของหลินหยางโดนจู่โจม ส่วนอาวุโสใหญ่กระโดดถอยหลัง

กึก!

หลินหยางล้มลงบนพื้นราวกับคนไม่มีแรง เหมือนกับว่ากระดูกทั่วร่างของเขาแตกสลายหมดแล้ว นอนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับตัว

อาวุโสใหญ่เดินเข้าไปพร้อมกับรอยยิ้ม “หลินหยาง คุณโดนวิชาสกัดจุดละลายกระดูกของผม กระดูกบนร่างกายของคุณจะบอบบางเหมือนกับกระดาษ คุณในตอนนี้ ไม่สามารถขัดขืนได้อีกแล้ว! เลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสามสิบหยดควรเป็นของผมแล้ว!”

“อาวุโสใหญ่ คุณอย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป คุณยังไม่ชนะ” หลินหยางนอนอยู่บนพื้น พูดพลางหอบหายใจพลาง

“ผมยังไม่ชนะ?” อาวุโสใหญ่ประหลาดใจเล็กน้อย “นี่มันเวลาไหนแล้ว คุณยังจะปากแข็งอีก? แบบนี้มันจะมีความหมายอะไร? สิ่งที่มีค่ามากที่สุดของมนุษย์คือรู้จักตัวเอง รู้จักสถานการณ์ แต่ดูเหมือนคุณจะไม่มีสิ่งนี้”

พูดจบ อาวุโสใหญ่เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าหลินหยาง ยกเท้าขึ้น เตรียมตัวเหยียบสมองของหลินหยางให้เละเป็นโจ๊ก

ทว่าหลินหยางกลับพูดขึ้นอีกครั้ง

“อันที่จริงผมมีสิ่งที่คุณพูดมา คนที่ไม่มีควรจะเป็น…ตัวคุณมากกว่า!”

“หืม?”

อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ขี้เกียจพูดอะไรมากแล้ว เขาเหยียบลงไปอย่างแรง

แต่ในตอนนั้นเอง

เพี๊ยะ!

มีมือข้างหนึ่งคว้าข้อเท้าของอาวุโสใหญ่อย่างกะทันหัน หลังจากนั้นออกแรงเหวี่ยง