สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1495

ฟู่!

ตอนที่หัวหน้าตระกูลจั่วเพิ่งพูดจบ หลินหยางหายไปอย่างกะทันหัน

ลมหายใจของทุกคนที่อยู่ในเหตุการหยุดชะงัก

“แย่แล้ว! เขาคิดจะฆ่าคุนเสวี่ย!”

“เร็ว รีบไปหยุดเขา!”

หัวหน้าตระกูลจั่วรีบตะโกน จากนั้นพุ่งเข้าไปหยุดหลินหยาง

แต่หลินหยางในตอนนี้ได้รับการกระตุ้นพลังจากเข็มเงิน ความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นจนน่ากลัว ถึงตระกูลจั่วมีคนมากกว่า แต่จะสามารถหยุดเขาได้หรือ?

“ไสหัวไป!”

หัวหน้าตระกูลจั่วพุ่งเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าจั่วคุนเสวีย คำรามเสียงดัง ซัดฝ่ามือทั้งสองข้างเข้าไปหาหลินหยาง

แต่หลินหยางไม่ได้กลัว ไม่คิดจะหลบด้วยซ้ำ เขาซัดฝ่ามือออกไปหาเจ้าสำนักจั่วเช่นกัน

ปัง!

ปัง!

ฝ่ามือทั้งสี่ข้างปะทะกัน พลังของทั้งสองฝ่ายจู่โจมเข้าหากัน

ไม่รู้ว่าหลินหยางใช้แรงเท่าไหร่ ฝ่ามือของหัวหน้าตระกูลจั่วปริแตกโดยตรง โดยเฉพาะร่างกายของเขาลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่คนของตระกูลจั่วจนล้มลงพื้นหลายคน

“อะไรกัน?”

ทุกคนตกตะลึง

แม้กระทั่งหัวหน้าตระกูลจั่วก็ทำอะไรหลินหยางไม่ได้?

น่ากลัวเกินไปแล้วมั้ง?

“เร็ว รีบหยุดเขา…” หัวหน้าตระกูลจั่วที่นอนอยู่บนพื้นไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตนเอง เขารีบตะคอกเสียงดัง

คนของตระกูลจั่วรีบพุ่งเข้าไปขวางอยู่ตรงหน้าจั่วคุนเสวี่ยด้วยความตื่นตระหนก

แต่อาศัยเพียงพวกเขา มันสามารถหยุดหลินหยางได้ที่ไหน?

ทุกคนชักกระบี่และดาบออกมา พยายามต้านทานอย่างเต็มที่ แต่สุดท้ายก็โดนหลินหยางซัดจนลอยกระเด็นทุกราย

ในวังสุริยันจันทราดารา หลินหยางราวกับกลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม ล้มคนของตระกูลจั่วอย่างต่อเนื่อง ไม่มีใครสามารถหยุดเขา

“ไม่! อย่า! อย่า!”

จั่วคุนเสวี่ยที่อยู่ด้านหลังตกใจจนหน้าซีด เขาตะโกนสุดเสียงด้วยความหวาดกลัว

แต่มันไม่มีประโยชน์

หลินหยางได้พุ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

ราวกับเทพแห่งความตายมาเยือน!

จั่วคุนเสวี่ยตกใจกลัวจนแทบเยี่ยวราด

“สบายใจได้ ผมไม่ฆ่าคุณหรอก! ที่นี่คือสำนักสวรรค์นิรันดร ถึงผมกำลังจะออกจากที่นี่ แต่ผมยังเคารพสถานที่แห่งนี้ แต่คุณดูหมิ่นอาวุโสสอง! ดูหมิ่นอาจารย์ของผม เรื่องนี้ให้อภัยไม่ได้ จั่วคุนเสวี่ย ผมทำลายศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ของคุณ ตัดเส้นเอ็นของคุณ คุณคงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง?” หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“ไม่!” จั่วคุนเสวี่ยตะโกนสุดเสียง

แต่มันไม่มีประโยชน์

หลินหยางยกแขนขึ้น เตรียมตัวทำลายเส้นเอ็นบนร่างกายของเขา

แต่ในช่วงความเป็นความตาย มีเสียงที่เฉยเมยดังขึ้นอย่างกะทันหัน

“หลินหยาง หยุดเดี๋ยวนี้!”

หลังจากนั้นมีกระแสลมที่อ่อนโยนสายหนึ่งปะทะฝ่ามือของหลินหยาง จากนั้นลากเขาออกไปทางด้านหลัง

หลินหยางที่ไม่ทันระวังตัว ร่างกายเซถอยหลังไปหลายก้าวถึงหยุดลง

กระแสลมสายนี้…คือกำลังภายใน?

ล้ำลึกมาก!

หลินหยางขมวดคิ้ว หันไปมอง สีหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติทันที

คนที่หยุดเขา…คือเจ้าสำนักโม่ซิน!

ที่เกิดเหตุเต็มไปด้วยเสียงฮือฮา

“อาจารย์!” จั่วคุนเสวี่ยดีใจขึ้นมาทันที

“เจ้าสำนักโม่ซิน คนคนนี้โหดร้ายมาก! เขาถึงขั้นคิดฆ่าคุนเสวี่ย! ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด! เจ้าสำนักโม่ซินโปรดลงโทษคนคนนี้ด้วย!” หัวหน้าตระกูลจั่วถูกประคองลุกขึ้น เขาตะคอกด้วยความโกรธ

“หัวหน้าตระกูลจั่ว คุณไปพักผ่อนก่อน” เจ้าสำนักโม่ซินพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย

“เจ้าสำนัก! คุณห้ามผมทำไม?” หลินหยางถาม

“หลินหยาง คุณก็ไม่ต้องโมโห คุณและคุนเสวี่ยล้วนแต่เป็นลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดร ทำไมต้องสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่งด้วย? เรื่องนี้ให้มันจบแค่นี้เถอะ พวกคุณถอยคนละก้าวดีกว่า” เจ้าสำนักโม่ซินพูดอย่างไม่ใส่ใจ

เธอคิดจะเป็นคนกลางไกล่เกลี่ยเรื่องนี้

แต่หลินหยางไม่ได้คิดจะหยุดแค่นี้

“เจ้าสำนักโม่ซิน ถ้าหากลูกศิษย์สำนักเดียวกันไม่สามารถสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง แล้วทำไมก่อนหน้านี้ตอนศิษย์พี่เฉินสู้กับจั่วคุนเสวี่ย เขาถึงคิดจะลงมือฆ่าศิษย์พี่เฉินให้ตาย? หากไม่ได้เป็นเพราะผมลงมือทัน ศิษย์พี่เฉินคงตายไปนานแล้ว” หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์