สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 151

"ฮึ่ม ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ งั้นดี ผมจะเดินเข้าไปให้คุณดูเดี๋ยวนี้!" ฟางซื่อหมิงโดนกระตุ้นกลัวจนหัวเราะ

ผู้คนที่อยู่โดยรอบพากันหัวเราะเยาะ

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร

ฟางซื่อหมิงเดินเข้าไปในประตูพร้อมกับกระเป๋าเอกสารของตัวเองโดยตรง

แต่ทันทีที่ฟางซื่อหมิงก้าวเข้าไปในประตู…

หึ่งหึ่ง! หึ่งหึ่งหึ่ง…

เกิดการสั่นสะเทือนขึ้นที่เอวของฟางซื่อหมิง

โทรศัพท์มา?

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึง!

"ทนายฟาง!" คนที่อยู่ด้านหลังพูดเตือนด้วยความระมัดระวัง

สีหน้าของฟางซื่อหมิงก็ดูไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ เขาหันไปมองทางหลินหยางแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ "ไม่รับ ตอนนี้ผมไม่รับโทรศัพท์ใครทั้งนั้น! ไปสู้คดีเสร็จแล้วค่อยว่ากัน!"

พูดจบ เขาเดินเข้าไปข้างในโดยตรง

ในที่สุดหัวใจของจางชิงเหิงและคนอื่นก็รู้สึกโล่งอก

แต่ทันทีที่ฟางซื่อหมิงก้าวเท้าต่อ มีเสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความโกรธดังขึ้นจากด้านหลัง

"ซื่อหมิง! หยุดอยู่ตรงนั้น!"

ทันทีที่ได้ยินเสียง ร่างกายของฟางซื่อหมิงสั่นสะท้าน เขาหันไปมองอย่างกะทันหัน กลับพบชายชราคนหนึ่งกำลังก้าวลงมาจากรถ และกำลังเดินตรงเข้ามาด้วยความโกรธ

ฟางซื่อหมิงรู้สึกอึ้ง พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว

"พ่อ!"

"อะไรนะ?"

ผู้คนที่อยู่ตรงหน้าประตูใหญ่มองตาค้าง…

ร่างกายของฟางซื่อหมิงสั่นสะท้าน สีหน้าดูคล่ำม่วงแล้วหวาดกลัว รีบก้มหน้าลงทันที

ท่าทางของเขา…เหมือนกับเด็กที่ไปทำอะไรผิดมา

ผู้มาเป็นชายชราที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว

ท่าทางของเขาดูสุขุม แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ เดินตรงเข้ามาพร้อมกับจ้องฟางซื่อหมิงไม่กระพริบตา

ตอนที่เดินมาถึงตรงหน้าของฟางซื่อหมิง เขาตะคอก "เงยหน้าขึ้น"

ฟางซื่อหมิงเงยหน้าขึ้นอย่างเชื่องช้า ไม่มีท่าทีของทนายชื่อดังระดับประเทศหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่นิดเดียว

เพี๊ยะ!

ฝ่าเหวี่ยงถูกเหวี่ยงเข้าหาใบหน้าของฟางซื่อหมิงอย่างแรง

ฟางซื่อหมิงโดนตบจนถอยหลังไปหลายก้าว กุมใบหน้าของตัวเอง แก้มข้างซ้ายมีฝ่ามือสีแดงปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน

"หา?"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบมองตาค้างแล้ว

นักข่าวก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน แต่ละคนถือกล้องและไมโครโฟนจ่อไปทางภาพที่น่าตกตะลึง

หลินหยางยืนดูอยู่ตรงนั้นไม่พูดอะไร

เขารู้อยู่แล้วว่าต้องมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

เพราะชราคนนี้คือฟางหง!

เป็นพ่อของฟางซื่อหมิง!

ในตอนแรกที่เจอกับฟางหงเขารู้สึกคุ้นหน้าเล็กน้อย ต่อมาหลังจากที่เดินออกจากบ้านพักคนชรา เขานึกขึ้นได้อย่างกะทันหัน ดูเหมือนฟางหงคนนี้จะเดินทางมาจากเยี้ยนจิน ลองคิดดูอย่างละเอียด การมาของฟางซื่อหมิงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ดังนั้นจึงสามารถอธิบายทุกอย่างได้แล้ว

ฟางซื่อหมิงเคารพนับถือพ่อของตัวเองมาก และฟางหงก็เข้มงวดต่อลูกชายคนนี้มาก ถ้าหากฟางหงออกหน้า ฟางซื่อหมิงจะต้องถอนตัวแน่นอน

ดังนั้น หลินหยางจึงทำให้ฟางหงรู้ข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่ฟางซื่อหมิงต้องการฟ้องร้องหยางหัวกรุ๊ปแทนลั่วเป่ยหมิง

หลังจากที่ฟางหงรู้ข่าว เขารู้สึกโกรธมาก รีบออกจากบ้านพักคนชราตรงมาที่นี่ทันที

"พ่อ พ่อ…พ่อไปหาลุงเจิ้งแล้วไม่ใช่เหรอ? มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" ฟางซื่อหมิงไม่กล้าโกรธ ทำได้แต่ก้มหน้าถาม

"ถ้าหากฉันไม่ได้อยู่ที่นี่ แกคงจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้ว! ฟังให้ดี แกรีบไสหัวกลับไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อนุญาตให้แกเข้ามายุ่งกับคดีนี้!" ฟางหงรู้สึกโกรธจนหน้าแดง

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ ฟางซื่อหมิงหน้าซีดทันที เขามองไปทางหลินหยางแล้วกัดฟันพูด "พ่อ ผมเป็นทนายความ ในเมื่อผมรับคดีมาจากคนอื่นแล้ว ผมก็จำเป็นต้องทำหน้าที่และมีความรับผิดชอบให้ถึงที่สุด ผมไปไม่ได้! นอกเสียจากคดีนี้จะสิ้นสุดลงแล้ว!"

"แก…แกกล้าไม่ฟังคำสั่งของฉันเหรอ?" ฟางหงโกรธจนตัวสั่น

"พ่อ ผมเชื่อฟังพ่อตั้งแต่เด็กจนโตมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ผมทำไม่ได้ ถ้าหากผมถอนตัวแบบนี้ ชื่อเสียงของผมฟางซื่อหมิงก็จะพังทลาย! ผมยังคู่ควรที่จะเป็นทนายความอีกเหรอ? ผมรู้ เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของหลินหยางแน่นอนที่ไปเชิญพ่อมา แต่ผมยังขอยืนกรานคำเดิม! ผมฟางซื่อหมิงไม่ไปไหนทั้งนั้น!" ฟางซื่อหมิงก้มหน้าพูดอย่างหนักแน่น

ตั้งแต่เล็กจนโต เขาไม่เคยขัดคำสั่งของฟางหง แต่วันนี้ไม่ได้!

ถ้าหากเขาถอนตัวออกจากคดีครั้งนี้ เขายังจะอยู่ในวงการทนายความได้อีกเหรอ?