สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1510

ตอนนี้อย่าว่าแต่สามนาทีเลย แม้แต่สามสิบวินาทีพวกเขาก็แทบรับมือไม่ไหวแล้ว!

"พวกคุณไม่ต้องกลัว! คนของเรามีจำนวนมาก! สั่งให้ลูกศิษย์เหล่านี้ใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน! ยื้อเวลาให้ได้สามนาทีคงไม่มีปัญหาอะไร! อีกอย่างตอนนี้เรายังมีกองกำลังอื่นที่คอยช่วยอีก!" เจ้าสำนักโม่ซินหัวเราะอย่างเยือกเย็นและตะโกนต่อ "รองหัวหน้าพันธมิตรหยาน! ตอนนี้เลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งหมดตกไปอยู่ที่ชายคนนี้แล้ว! ฉันคิดว่าตอนนี้เรามาร่วมมือกันดีกว่า มาร่วมกันจัดการกับชายคนนี้ แล้วค่อยมาคุยกันว่าจะแบ่งเลือดวิญญาณลั่วหลินกันยังไงดีกว่า!"

เมื่อหยานชางไห่และหัวหน้าสำนักพรรคอื่นๆ ได้ยินเข้าก็หยุดการเคลื่อนไหวลง

"คุณคิดจะจัดการกับเขายังไงเหรอ?" หยานชางไห่ถาม

"ฉันมีวิชาลับเฉพาะวิชาหนึ่งชื่อว่าทักษะวิชาเข็มเทพทำลายล้าง! หากสามารถใช้การได้การกำจัดฆ่าชายคนนี้ก็ถือเป็นเรื่องง่าย! คุณแค่คอยปกป้องฉันตอนที่ฉันเตรียมเข็ม และหากเตรียมเข็มสำเร็จ ฉันจะกำจัดเขาและส่งเขาไปลงนรก!" เจ้าสำนักโม่ซินตะโกนเกรี้ยวกราด

เมื่อหยานชางไห่ได้ยินก็รีบหันไปมองหัวหน้าของสำนักอื่นๆ

ทุกคนต่างมองหน้ากันและจากนั้นต่างล้วนพยักหน้า

"ตกลง! โม่ซิน! เราจะคอยปกป้องคุณตามที่คุณบอก!"

เมื่อพูดจบ ยอดฝีมือจำนวนมากก็เดินเข้ามาโดยมีหยานชางไห่เดินนำเข้ามา

เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้หลินหยางก็หยุดลงครู่หนึ่งและจ้องมองไปที่พวกเขา

"ฟังนะ หากพวกคุณยอมถอยออกไปตอนนี้แต่โดยดี เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ผมจะไม่ถือสาอะไร แต่หากพวกคุณยังยืนยันจะเป็นศัตรูกับผม! งั้นวันนี้หากผมจัดการกับสำนักสวรรค์นิรันดรได้แล้ว! วันข้างหน้าผมก็จะตามไปจัดการกับสำนักพรรคของพวกคุณด้วยเช่นกัน หากพวกคุณคิดว่าพวกคุณยอมทนรับความโกรธของผมได้ งั้นก็เชิญยืนเป็นศัตรูกับผมอยู่ตรงนี้ต่อไป!"

หลังจากเขาตะโกนออกมา คนของสำนักต่างๆ ต่างก็พากันลังเลใจ

แต่ละคนเอาแต่จ้องมองกันไปมาด้วยความหวาดกลัว

เขาเป็นถึงผู้ที่มีเลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบสามหยดที่มีอยู่จริงเชียวนะ!

หากวันนี้จัดการเขาได้ก็คงดี แต่หากไม่สามารถกำจัดเขาได้ จากความสามารถของเขาแล้ว อนาคตข้างของสำนักต่างๆ เหล่านี้จะต้องได้รับการชำระแค้นจากเขาอย่างแสนสาหัสแน่ๆ...

"พวกคุณกลัวอะไร? พวกคุณมีกันมากมายขนาดนี้ยังจะกลัวเรื่องเล็กน้อยแค่นี้? อีกอย่างวิชาเข็มเทพทำลายล้างของฉันก็กำลังจะเริ่มลงมือแล้ว ถึงตอนนั้นอย่าว่าแต่เขาจะมีเลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบสามหยดเลย! ต่อให้มีเลือดวิญญาณลั่วหลินสามร้อยสามสิบหยดก็ต้องตายอยู่ดี! พวกคุณเพียงแค่ยื้อเวลาให้ฉันสามนาทีเท่านั้น! หลังจากสามนาทีผ่านไป ฉันจะฆ่าเขาซะและแบ่งเลือดวิญญาณลั่วหลินกับพวกคุณ!" โม่ซินตะโกนคำรามสุดเสียง

เสียงที่ดังออกไปนี้ทำให้ทุกคนฉุกคิดถึงเลือดวิญญาณลั่วหลินขึ้นมา

"ตกลง! เราจะพยายามอย่างสุดความสามารถ!" หัวหน้าพรรคหนึ่งตะโกนออกมา

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเรามาร่วมกันขัดขวางชายคนนี้ก่อน!" อีกคนหนึ่งตะโกนออกมาพร้อมกับชักดาบ

หยานชางไห่กวาดสายตามองไปรอบๆ โดยไม่คิดจะถอยหนี

"สหาย ขอโทษด้วยล่ะ!"

เขาตะโกนเคร่งขรึมและยกมือขึ้นพร้อมลงมือ

บรรดายอดฝีมือต่างโจมตีอย่างพร้อมเพรียงกัน

"รนหาที่ตาย!"

สีหน้าของหลินหยางภายใต้หน้ากากเต็มไปด้วยความโกรธแค้น และเมื่อจะลงมือกลับปรากฏว่า...

ตุ่บ!

จู่ๆ เขาก็กระอักเลือดออกมาและเกือบจะล้มลง

รูม่านตาของหลินหยางหดลงเล็กน้อย

เขารู้สึกเหมือนว่าอวัยวะภายในของตัวเอง...กำลังจะระเบิดออกมายังไงยังงั้น

เกิดอะไรขึ้น...

จู่ๆ ร่างกายภายในก็ทำให้หลินหยางรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

ราวกับเหมือนมีอะไรบางอย่างฉีกขาดอยู่ภายในร่างกาย

เขาจึงไม่กล้าลงมือและรีบตรวจจับชีพจรของตัวเอง

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง จู่ๆ หลินหยางก็ตระหนักขึ้นได้

"พลังที่เกิดจากเลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบสามหยดนั้นได้เกินไปกว่าที่ร่างกายของเขาจะรับได้แล้ว! หากต่อสู้ต่อไปในตอนนี้ก็เกรงว่าจะต้องจบลงด้วยการตายแน่ๆ"

หลินหยางขมวดคิ้วและครุ่นคิดหาวิธีรับมือ

อันที่จริงขีดจำกัดที่ร่างกายของเขารับได้มีเพียงเลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบหยดเท่านั้น ตอนนั้นที่ได้รับการช่วยเหลือจากผู้อาวุโสของลัทธิโลหิตมาร ก็ได้ดูดซับพลังเลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบหยดมาแล้วจนมีร่างเทพยุทธ และนั่นก็เป็นความแข็งแกร่งขั้นสุดของร่างกายของหลินหยางแล้ว

ตอนนี้หลินหยางไม่มีแผนการอะไรเลย ก่อนหน้านี้เขาก็ถูกพิษโจมตีทำให้ร่างกายอ่อนล้าอย่างมาก และเมื่อร่างกายทำงานหนักบวกกับการมีอยู่ของเลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบสามหยด จึงทำให้ร่างกายของเขาทนไม่ได้

หากไม่รีบใช้ยาในการเพิ่มระดับความแข็งแกร่งให้กับร่างกาย และลดพลังของเลือดวิญญาณลั่วหลิน เกรงว่าสถานการณ์จะแย่มากไปกว่านี้

จะทำการต่อสู้ต่อไปแบบนี้ไม่ได้แล้ว จำเป็นต้องรีบจบสถานการณ์ตรงหน้าลงให้เร็วที่สุดแล้วออกไปจากที่นี่

หลินหยางครุ่นคิดและรีบหยิบเข็มขึ้นมาฝังจำนวนหนึ่ง

ในชั่วพริบตา พลังที่เดือดพล่านภายในร่างกายก็สงบลงทันที

และในขณะเดียวกัน หยานชางไห่และคนอื่นๆ ต่างก็วิ่งมาถึงข้างหน้า จากนั้นเขายื่นฝ่ามือออกไป

"ฝ่ามือสังหารเก้าเงา!"

เสียงตะโกนดังออกมา หยานชางไห่ลงมือด้วยกระบวนท่าฝ่ามือและเกือบประชิดเข้ากับหลินหยางจนเกือบทำอันตรายได้

แววตาของหลินหยางนิ่งเฉยโดยไม่ขยับไปไหน และยื่นฝ่ามือออกไปโจมตีเช่นเดียวกัน

ฝ่ามือระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรง

ดูเหมือนว่าฝ่ามือนี้จะใช้พลังทั้งหมดที่หลินหยางมีอยู่

"อะไรกัน?"

หยานชางไห่อุทานออกมาด้วยความตกใจ

เขาคิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะตอบโต้กลับ!

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพลังความสามารถระดับนี้ เขากลับไม่หลบและไม่ถอย และไม่แม้แต่จะขยับเลยสักนิด...

ทำอะไรน่ะ? ไม่สนใจต่อการโจมตีของเขาเหรอ?

แต่ต่อให้ไม่สนใจเขา คนที่ยืนอยู่รอบๆ ก็ไม่สนใจไม่แยแสด้วยงั้นเหรอ?

ชายคนนี้แข็งแกร่งถึงระดับนี้เชียวเหรอ?