สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 155

"แล้วทางด้านของนายท่านสองตระกูลหลิวล่ะ?" หลินหยางถาม

"ทางตระกูลหลิวแสดงท่าทีเป็นมิตรกับพวกเรา ฉันคิดว่าเขาน่าจะยอมจำนน เพราะตอนนี้แม้แต่ลุงชางและขู่หลงต่างก็ล้มแล้ว อิทธิพลแค่นั้นของเขาทำอะไรพวกเราไม่ได้ เขาเป็นคนฉลาดรู้จักแยกแยะ"

"ในเมื่อนายท่านสองยอมจำนน งั้นก็สั่งให้เขามาหาผมหน่อย ผมรอเขาอยู่ที่ถนนหยานเจียง"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

กงซีหยุนรู้สึกอึ้ง เธอรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงรีบพูดขึ้น "ได้เลยคุณหลิน คุณรอสักครู่ ฉันจะโทรศัพท์หานายท่านสองตระกูลหลิวเดี๋ยวนี้"

"ผมยังมีธุระ รอเขาได้แค่สิบนาที ภายในสิบนาทีถ้าหากเขายังไม่มา งั้นก็ทำให้เขาอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าผมอีกตลอดไป"

"ค่ะ ค่ะ คุณวางใจได้ ฉันจะบอกกับเขาเดี๋ยวนี้!" กงซีหยุนรู้สึกเย็นวูบ

ตอนนี้เธอกลัวหลินหยางแทบจะแย่อยู่แล้ว

โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่าเสียวอี้ ฟางซื่อหมิงและรวมไปถึงบุคคลที่มีอิทธิพลไหนคนโดนหลินหยางเล่นงาน เธอพบว่าอิทธิพลที่ตัวเองมีเมื่ออยู่ต่อหน้าหลินหยางมันเป็นเพียงเรื่องตลก

เธอรีบโทรศัพท์ทันที

"ถ้าหากคุณยังอยากมีชีวิต ไปพบคุณหลินที่ถนนหยานเจียงภายในสิบนาที ไม่อย่างนั้นเกรงว่าคืนนี้ตระกูลหลิวของคุณคงได้หายไปจากเมืองเจียงเฉิน"

พูดจบ กงซีหยุนกดวางสายทันที

นายท่านสองตระกูลหลิวที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ร่างกายสั่นสะท้านเหมือนฟ้าผ่า รีบวิ่งออกจากบ้านทันที

"เร็วเข้า รีบไปที่ถนนหยานเจียง"

...

หลินหยางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หลังจากกวาดสายตามองชายผมน้ำเงิน เขาเดินตรงเข้าไปหยิบบุหรี่ออกมาจากตัวเขาแล้วเริ่มจุด

"คุณ…คุณมันไอ้เวร! ถึงขั้นยังกล้าสูบบุหรี่ของผมเหรอ?" ชายผมน้ำเงินโกรธจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่กล้าลงมือ

อย่างไรก็ตามสัตว์ประหลาดที่สามารถยกรถเฟอร์รารี่ขึ้นด้วยมือเดียว มันใช่คนที่เขาจะรับมือได้เหรอ?

แต่เขาก็ใช่ว่าจะกลัวจนหัวหด

เพราะอีกเดี๋ยวคนที่มาไม่ได้คิดจะต่อสู้กับเขาอย่างสุดชีวิต!

ถึงสัตว์ประหลาดตัวนี้จะมีแรงมากแค่ไหน แต่จะสู้กระสุนปืนได้เหรอ?

บึ้ม บึ้ม บึ้ม…

ในตอนนั้นเอง มีเสียงที่ดังกระหึ่มดังขึ้น

หลังจากนั้นมีรถสปอร์ตหลายคันปรากฏขึ้นบนถนนหยานเจียงที่มีผู้คนสัญจรไปมาน้อย

รถปอร์เช่ มาเซราติ แมคาเรน ลัมโบกินี่ ทั่วทั้งเมืองเจียงเฉินราวกับถูกปกคลุมด้วยเสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์พวกนี้

รถยนต์ถูกขับเข้ามาล้อมรอบหลานหยางและชายผมน้ำเงินโดยตรง บนรถสปอร์ตล้วนแต่เป็นชายหนุ่มที่แต่งตัวดีและท่าทางเย่อหยิ่ง

โดยคนที่ก้าวลงมาจากรถคันหนึ่งทำให้หลินหยางรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เพราะพวกเขาคือฟู่หวู่และผู้หญิงผมสั้นคนนั้น

ดูเหมือนพวกเขาจะคบกัน?

"ฮืม อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้! นี่ไม่ใช่หมอเดาที่หลอกคนไปทั่วคนนั้นเหรอ?"

ฟู่หวู่ผิวปากแล้วพูด หรี่ตามองไปทางหลินหยาง

"ฮ่าฮ่า พี่หวู่! ครั้งก่อนหมอนี่ก็มาก่อกวนพวกเราในงานเลี้ยงวันเกิด พวกเรายังไม่ทันได้คิดบัญชีกับเขาเลย คิดไม่ถึงว่าจะได้มาเจอที่นี่!" เจ้าอ้วนที่อยู่ด้านข้างหัวเราะฮ่าฮ่าแล้วพูด สายตาที่มองไปทางหลินหยางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

"เสี่ยวหวู่…คุณ…รู้จักเขาด้วยเหรอ?" ชายผมน้ำเงินโดนคนประคองลุกขึ้น เขาถามด้วยความสับสน

"รู้จักสิ หลานเหมาเป็นอะไรไป? แล้วคุณไปโดนใครทำร้ายมา?" ฟู่หวู่ถามด้วยความประหลาดใจ (หลานเหมาเป็นฉายาประมาณว่าไอ้ผมน้ำเงิน)

"ยังจะใครอีกล่ะ? ก็ไอ้หมอนี่ไง!" ชายผมน้ำเงินชี้ไปทางหลินหยางแล้วพูด

"เขา? เหอ งั้นก็พอดีเลย หมอนี่มันก็มีปัญหากับผมเหมือนกัน ดูเหมือนวันนี้พวกเราจะได้คิดบัญชีกับมันพร้อมกันแล้ว!" ฟู่หวู่หรี่ตาลงยิ้มแล้วพูด

"หลานเหมา ใช้ได้เลยนี่นา ก่อนหน้านี้คุณขับรถเฟอร์รารี่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนมาขับ918?" ในตอนนั้นเอง ผู้หญิงผมสั้นที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

รถปอร์เช่สไปเดอร์918คันนี้ดูสวยกว่ารถเฟอร์รารี่ของชายผมน้ำเงินไปเยอะมาก

"นั้นไม่ใช่รถของผม มันเป็นรถของเขา" ชายผมน้ำเงินพูด

"อะไรนะ? รถของเขา?" ฟู่หวู่รู้สึกอึ้ง

ผู้หญิงผมสั้นก็ตกตะลึงเหมือนกัน

"ดูไม่ออกเลยนะเนี่ยว่าหมอนี่เป็นลูกเศรษฐีเหมือนกัน!" เจ้าอ้วนพูดด้วยความประหลาดใจ

"เศรษฐี? ฉันไม่เคยได้ยินชื่อของหมอนี่ในสังคมไฮโซเลย ไม่แน่เขาอาจจะไปเช่าหรือไปยืมของใครมาก็ได้!" ฟู่หวู่พูด!

"ฉันว่าไปหลอกเขามามากกว่ามั้ง?" ผู้หญิงผมสั้นพูดขึ้นอีกคน

ถ้าหากเธอรู้ว่าหลินหยางมีรถแบบนี้ เธอไม่มีทางปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน ไม่ว่ายังไงก็ต้องอ่อยเหยื่ออย่างหน้าด้านให้ถึงที่สุด เพราะยังไงหลินหยางก็หล่อกว่าฟู่หวู่เยอะมาก

"ผมไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นใคร! สร้างความไม่พอใจให้กับผม ยังไงวันนี้ผมก็ไม่มีวันปล่อยเขาไป พี่น้องทุกคนลุยเลย หักขาทั้งสองข้างของมัน!" ชายผมน้ำเงินตะโกน