"ประธานหลิน?"
หลินหยางรู้สึกอึ้งไปแล้ว
"คนทั้งเมืองเจียงเฉินต่างก็รู้ว่าประธานหลินสนใจฉัน ขอเพียงแค่ฉันพยักหน้า ฉันก็จะกลายเป็นคุณนายของตระกูลที่มั่งคั่งทันที หลินหยาง คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร? เอาเงินพวกนี้แล้วไสหัวไปเถอะ!" ซูเหยียนพูดด้วยท่าทางขยะแขยง
"คุณไม่เคยเจอประธานหลิน จะไปชอบเขาได้ยังไง?" หลินหยางขมวดคิ้วถาม
"ใครบอกว่าฉันไม่เคยเจอ?"
"ไม่เคยมีใครเจอ"
"ฮึ่ม ถึงจะเป็นแบบนั้นแล้วมันยังไง? ฉันชอบที่เขามีเงิน ฉันชอบที่เขามีความสามารถ แบบนี้พอใจหรือยัง?" ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
"คุณไม่ใช่ผู้หญิงประเภทชอบลาภยศเงินทอง" หลินหยางส่ายหัว ก้มหน้ามองบัตรธนาคารที่อยู่ในมือ หลังจากนั้นวางลงบนโต๊ะที่อยู่ด้านข้าง พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "คุณแค่ต้องการให้ผมไปจากที่นี่ ผมไม่ได้โง่ ผมมองออก ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าคุณกำลังเจอกับปัญหาอะไร แต่ผมยังขอพูดคำเดิม มีปัญหาอะไรโทรศัพท์หาผม!"
พูดจบ หลินหยางหันหลังแล้วเดินออกจากห้องทันที
เขารู้ดี ถึงพูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ซูเหยียนได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว
ทันทีที่เปิดประตู จางชิงหยู่และซูกวงกำลังเอาหูแนบกับประตูแอบฟังอยู่ด้านนอก ทันทีที่เห็นประตูถูกเปิดออก ทั้งสองคนรีบยืนตัวตรงทันที
ซูกวงทำเสียงกระแอมด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน
จางชิงหยู่กลับชี้ไปทางประตูแล้วตะคอกโดยตรง "ไสหัวไปได้แล้ว!"
หลินหยางเดินออกมาโดยไม่พูดอะไร
รอจนกระทั่งประตูปิดสนิท ซูเหยียนล้มตัวนอนลงบนเตียง ผ่านไปสักพัก เธอเอาหัวมุดเข้าไปใต้หมอนแล้วเริ่มสะอื้นร้องไห้โดยไม่มีเสียง
"ลูกแม่…"
จางชิงหยู่ที่อยู่ด้านนอกอยากเข้ามา แต่หลังจากที่เห็นท่าทางของซูเหยียนฝีเท้าของเธอกลับหยุดชะงักลง
"แม่ ช่วยหนูปิดประตูหน่อย หนูอยากอยู่เงียบๆคนเดียว…" ซูเหยียนเช็ดน้ำตา ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง
จางชิงหยู่ทนดูไม่ได้จึงปิดประตูโดยไม่ได้ถามอะไรมาก
ซูเหยียนร้องไห้ไปสักพัก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน
"เสี่ยวเหยียน เป็นยังไงบ้าง?" มีเสียงที่เต็มไปด้วยความชราภาพดังขึ้นจากปลายสาย
"คุณตา หนูไล่เขา…ไปแล้ว หนูคิดว่าเขาน่าจะนั่งรถออกจากเมืองเจียงเฉิน…"
"งั้นก็ดีแล้ว นี่เป็นเพียงวิธีเดียวเท่านั้น ประธานหลินไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับเธอ นี่เป็นเรื่องที่ฉันไม่เคยคิดมาก่อน ในเมื่อประธานหลินไม่สามารถให้ความปลอดภัยกับเธอ ส่วนเธอก็ต้องการให้หลินหยางมีชีวิตอยู่ต่อ วิธีเดียวที่ทำได้ก็คือให้หลินหยางออกจากเมืองเจียงเฉิน ไปยิ่งไกลยิ่งดี!"
"คุณตา ทางกวงหลิว…ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?"
"ฉันได้รับข่าวแล้ว ตระกูลไคและตระกูลเยว่เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว สุดท้ายพวกเขาก็ไม่สามารถฝืนทนความอัปยศ เกรงว่าอีกไม่นานคงจะส่งคนไปที่เมืองเจียงเฉิน…เสี่ยวเหยียน สถานการณ์ของเธอก็ไม่ดีเท่าไหร่ เธอไปปรึกษากับพ่อแม่ของเธอ มาหลบที่ตาก่อนสักพักก็แล้วกัน!"
"หนูจะให้พ่อกับแม่ไปก่อน"
"เธอล่ะ?"
"หนู…หนูจะตามไปทีหลัง บริษัทของหนูเพิ่งก่อตั้งขึ้นได้ไม่นาน หนูไม่อยากเสียโอกาสนี้"
"เสี่ยวเหยียน เธอคิดว่าตาเลอะเลือนไปแล้วเหรอ? เธอกลัวทำให้ตามีปัญหาก็เลยไม่มาใช่หรือเปล่า?"
"หนู…หนูไม่ได้หมายความแบบนั้น คุณตา หนูแค่อยากจะพัฒนาบริษัทของหนูให้ดี!"
"นี่มันเวลาไหนแล้วยังคิดจะพัฒนาบริษัทอีก? เธอบ้าไปแล้วเหรอ?"
"คุณตา…ไม่เป็นไรหรอก ถึงแม้ประธานหลินไม่ได้คิดจะแต่งงานกับหนู แต่ตอนนี้หนูและหยางหัวกรุ๊ปก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันในนามของผู้ร่วมลงทุนด้วยกัน วางใจเถอะ! ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหน ในฐานะพันธมิตร หยางหัวกรุ๊ปก็ต้องยื่นมือออกมาช่วยเหลืออย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วงหรอก!"
ซูเหยียนฝืนหัวเราะ หลังจากนั้นกดวางสาย…
ออกจากบ้านตระกูลซู หัวใจของหลินหยางรู้สึกว้าวุ่นเล็กน้อย เขาขับรถ918กินลมอยู่บนถนน คิดเสียว่ามันเป็นการระบายอารมณ์
กลางคืน ลูกเศรษฐีของเมืองเจียงเฉินขับรถหรูและรถที่ผ่านการดัดแปลงซิ่งอยู่บนถนนไปมา
ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นราวกับสามารถฉีกทำลายบรรยากาศในยามค่ำคืน มีผู้คนมากมายถูกรบกวนจนตื่น และเปิดหน้าต่างออกมาพูดจาด่าทอไม่หยุด
"เฮ้ย? ปอร์เช่สไปเดอร์ 918? เพื่อน อยากลองดูหน่อยหรือเปล่า?" หน้าไฟแดง ลูกเศรษฐีย้อมผมสีน้ำเงินคนหนึ่งรถกระจกรถเฟอร์รารี่ของตัวเองลง เขาผิวปากแล้วพูดกับหลินหยาง
ส่วนด้านข้างคนขับเป็นผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดและสวมชุดเซ็กซี่กำลังมองมาทางหลินหยางด้วยสายตาที่เย้ายวน
"ไม่มีอารมณ์"
หลินหยางตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย รอจนกระทั่งไฟเขียว เขาเหยียบคันเร่งขับออกไปโดยตรง
แต่แล้วลูกเศรษฐีผมน้ำเงินคนนั้นไม่ยอมหยุดแค่นี้ เขายิ้มอย่างเย็นชา หลังจากนั้นเหยียบคันเร่งตามออกไป แซงหลินหยางในชั่วพริบตาเดียว หลังจากนั้นหักพวงมาลัยเข้ามาแล้วเบรกอย่างกะทันหัน
หลินหยางตอบสนองอย่างรวดเร็ว รีบลดความเร็วลงทันที
เขาขมวดคิ้ว เขาย่อมมองออกอยู่แล้วว่าชายผมน้ำเงินคนนี้ตั้งใจทำแบบนี้
แต่เขาไม่มีอารมณ์มาเล่นกับชายหนุ่มหัวน้ำเงิน ตอนนี้เขากำลังจะไปดูอาการของชวี่ชวงซวนที่โรงพยาบาล จึงหักเลี้ยวเปลี่ยนเลนแล้วขับต่อไป
แต่แล้วชายหนุ่มหัวน้ำเงินไม่ยอมตายใจ เขาแซงไปที่ด้านหน้าของหลินหยางแล้วเหยียบเบรคอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...