สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1555

เพี๊ยะ!

เสียงตบที่ดังชัดเจนดังขึ้นบนถนน

ฟู่ฮุ่ยโซเซถอยหลังไปสองสามก้าวและนั่งลงกับพื้น

แต่เขาลุกขึ้นมาทันทีและเอาแต่ก้มหน้าไม่พูดอะไร แม้ว่าใบหน้าจะมีรอยแดง

"วันๆ เอาแต่สร้างปัญหา ไม่เคยคิดทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้างเลย! ฉันจะฆ่านาย!"

ผู้หญิงสวมชุดสีแดงยืนตะโกนด่าอยู่ข้างหน้าและตบไปอีกครั้ง

แก้มทั้งสองข้างของฟู่ฮุ่ยบวมแดงขึ้นทันที และมีน้ำตาคลอเบ้า แต่ไม่กล้าไหลออกมา

หญิงคนนั้นแทบเสียสติ หลังจากตบไปหลายครั้งเธอก็นั่งลงกับพื้นและร้องไห้อย่างเจ็บปวด

"พี่ พี่อย่าเสียใจไปเลย อันที่จริงยังพอมีทางช่วยคุณปู่ ตอนนี้เราแค่ไปขอร้องหมอเทวดาหลินให้ยื่นมือมาช่วยคุณปู่ คุณปู่จะต้องฟื้นกลับมาคืนมาได้แน่ๆ!" ฟู่ฮุ่ยร้องไห้

"จริงเหรอ?"

"พี่ไม่เคยได้ยินความสามารถและทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาหลินใช่ไหม?" ฟู่ฮุ่ยถามกลับ

หญิงคนนั้นเช็ดน้ำตาและเผยให้เห็นแววตาอันแน่วแน่ จากนั้นพยักหน้า "ดี! ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะไปหาเขา!"

...

เมื่อกลับถึงโรงแรม หลินหยางก็ล้างหน้า

จ้านอี้ตาวรีบลุกขึ้นยืน

"คุณหลิน ตระกูลหลินทางนั้นยังคงปิดประตูแน่น และไม่แสดงท่าทีใดๆ ไม่งั้นเราคิดแผนการบุกไปถึงที่เลยดีไหม?"

"ไม่ต้อง หลินหยางได้แสดงท่าทีไปแล้ว"

"แสดงท่าทีไปแล้ว? พวกเขา...แสดงท่าทีเมื่อไร? ท่าทีเป็นยังไงบ้างครับ?"

"ครั้งนี้ผมได้แสดงท่าทีของคนตระกูลหลินไปแล้ว เอาล่ะ อย่าถามมากเลย อีกไม่นานคุณก็จะรู้เอง เรียกทุกคนกลับมาได้แล้วและไม่ต้องออกไปก่อนช่วงนี้" หลินหยางจุดบุหรี่และยิ้มออกมา

ทำให้จ้านอี้ตาวรู้สึกงุนงงอย่างมาก

หลินหยางถูกเชิญออกไปทานอาหารไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเกี่ยวข้องกับตระกูลหลินได้?

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

หลินหยางรีบเปิดประตูและพบว่าเป็นฉีเฉี่ยวถงที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยความรู้สึกผิด

"หมอเทวดาหลิน ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้ ขอโทษจริงๆ ขอโทษจริงๆ ค่ะ!" ฉีเฉี่ยวถงก้มตัวกล่าวขอโทษด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"คุณฉี คุณไม่ต้องขอโทษ เรื่องนี้จบไปแล้ว อีกอย่างเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ ทำไมคุณต้องรู้สึกผิดด้วย?"

"ไม่ว่ายังไง ฉันก็ยังรู้สึกผิด...หมอเทวดาหลิน ฉันต้องชดเชยให้คุณ คุณต้องการให้ฉันช่วยอะไร คุณบอกฉันได้เลยนะคะ ฉันจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อช่วยคุณค่ะ" ฉีเฉี่ยวถงกล่าวและยื่นนามบัตรของตัวเองออกไป

หลินหยางไม่ปฏิเสธ

จากนั้นฉีเฉี่ยวถงจึงกลับไป

หลินหยางยืนมองเธอเข้าไปในลิฟต์และจากนั้นจึงกลับเข้าห้อง

แต่เขากลับไม่ได้ปิดประตูห้อง

จ้านอี้ตาวเห็นเข้าก็รู้สึกสงสัย

"คุณหลิน คุณกำลัง..."

"อ้อ เดี๋ยวจะมีคนมาอีก ฉันขี้เกียจเดินมาเปิดประตูแล้ว"

หลินหยางกล่าวและนั่งลงที่เก้าอี้

และเป็นไปตามที่คาด

ฉีเฉี่ยวถงเพิ่งจะออกไปได้ไม่นานก็มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาที่โรงแรมและมายังห้องที่หลินหยางพักอยู่

เมื่อมองออกไป ที่แท้ก็เป็นสีฉางผู้จัดงานเลี้ยงและคนของตระกูลฟู่

ฟู่ฮุ่ยก็มาด้วย นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงที่สวยงามและเย้ายวนมากอีกหนึ่งคน

คุณท่านชวี่ก็มาด้วยเช่นกัน

เมื่อเห็นแบบนี้ เขาน่าจะถูกลากมาให้เป็นตัวกลางคอยเกลี้ยกล่อม

"ทุกคน มีอะไรเหรอ?"

จ้านอี้ตาวรีบลุกขึ้นและถามอย่างเคร่งขรึม

"อ้อ เรามาหาหมอเทวดาหลินครับ" ฟู่ฮุ่ยยิ้มและกล่าว

ทว่าสีฉางที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับตกใจจนตัวสั่น

ฟู่ฮุ่ยไม่รู้อะไรและไม่รู้จักจ้านอี้ตาว ทว่าสีฉางกลับเคยได้พบเจอชายคนนี้อยู่บ้าง

นี่คือเทพแห่งดาบไม่ใช่เหรอ?

เขาแอบขยี้ตาเพราะคิดว่าตัวเองคงตาฝาดไป

แต่รูปร่างหน้าตาของชายคนนั้นเหมือนกับที่เขาเคยเห็นเมื่อก่อนไม่มีผิด