สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1569

พลังอันน่าสะพรึงกลัวยังคงปะทะเข้ามาที่แขนทั้งสองข้างของหลินหยาง

เขากระเด็นออกไปอีกครั้ง และล้มลงกระแทกเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่อย่างแรง

และทันใดนั้นก้อนหินก็แตกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นร่างกายของเขาก็ตกลงไปในกองเศษหินที่แตก ร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่นควันตลบอบอวล ดูแล้วช่างน่าอนาถอย่างมาก

ทุกคนต่างมีความคิดแตกต่างกันออกไป

บ้างก็หัวเราะเยาะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ บ้างก็ดูถูกและสมน้ำหน้า บ้างก็รู้สึกเสียดาย และบางคนก็ส่ายหน้า...

นี่คือฉากที่หลายคนคิดเอาไว้แล้วว่าจะเกิดขึ้น

ไม่มีโอกาสสู้ได้เลย

ความสามารถของทั้งสองห่างไกลกันมากเกินไป

"คุณหลิน!"

"หมอเทวดาหลิน!"

หลายคนต่างร้องอุทานออกมา

สีหน้าของปิงชางจุนดูเป็นกังวลและรีบกล่าวกับจ้านอี้ตาว "ผู้อาวุโส เราจะดูอยู่แบบนี้โดยไม่ทำอะไรเลยเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป อาจารย์เขาจะต้อง...เขาจะต้องถูกอีกฝ่ายทำร้ายจนตายแน่ๆ!"

"ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก!"

จ้านอี้ตาวกล่าวอย่างเคร่งขรึม ทว่าเขาดูเคร่งเครียดอย่างมาก "อีกอย่างเราก็ช่วยอะไรคุณหลินไม่ได้ หากเราทำอะไรลงไป อาจเป็นเหตุผลให้คนอื่นโจมตีคุณหลินเอาได้ ถึงตอนนั้นพวกเขาอาจใช้เป็นข้ออ้างในการสั่งให้ทุกคนโจมตีคุณหลิน ถึงตอนนั้นคุณหลินคงต้องตกเป็นเป้าวิพากษ์วิจารณ์และเป้าโจมตีของทุกคนเอาได้แน่ๆ"

คำพูดเหล่านี้ ทำให้ปิงชางจุนไม่พูดอะไรอีก

สถานการณ์ที่ย่ำแย่ของหลินหยางทำให้ทุกคนต่างรู้สึกแปลกใจ

เดิมทีพวกเขาคิดว่าหลินหยางจะต่อสู้กับหลินกู่อย่างดุเดือดเลือดพล่าน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นการโจมตีอยู่เพียงฝ่ายเดียว!

"ฉลาดน้อย!"

หลินกู่ส่ายหน้าและไม่ให้โอกาสหลินหยางได้พักหายใจ จากนั้นเขาก็ทำการโจมตีหลินหยางเข้ามาอีกอย่างหนักหน่วง

หลินหยางทำให้เพียงลุกขึ้นมาต้านทานอย่างยากลำบาก

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง...

มีการจู่โจมอย่างต่อเนื่องขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้หลินหยางได้รับบาดเจ็บไปทั่วทั้งตัว ลำตัว แขนขาและลำคอเต็มไปด้วยเลือด และมีแผลเหวอะหวะฉีกขาดเต็มไปหมด

ดูแล้วช่างน่าอดสูและน่าอนาถอย่างมาก

คนจำนวนไม่น้อยต่างหันหน้าหนีเพราะทนดูไม่ได้

เหลียงซวนเหม่ยร้องไห้ขึ้นมาทันที

"ประธานหลินกำลังทำอะไร? ทำไมเขาไม่สู้กลับ?" เซี่ยโยวหลานก็แอบเช็ดน้ำตาด้วยความเจ็บปวด

"ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาจะต้องถูกทำร้ายจนตายแน่ๆ" ปิงชางจุนกล่าวเสียงแหบแห้ง

"ไม่ต้องกังวล เชื่อมั่นในประธานหลิน..." จ้านอี้ตาวกล่าวน้ำเสียงหนักแน่น!

แม้ว่าคำพูดนี้ตัวเขาเองก็ไม่เชื่อ!

"ผู้ดูแลหลินแข็งแกร่งสุดยอดจนน่าทึ่งมากเลย!"

คนของตระกูลหลินร้องตะโกนออกมา

"ความสามารถระดับนี้ กลัวว่าจักรพรรดิวงการต่อสู้ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้" มีคนพูดขึ้นมา

หลินเฟยอิงกล่าว "แน่นอนอยู่แล้ว! ความสามารถที่เพิ่มขึ้นมาของผู้ดูแลหลิน มีหัวหน้าตระกูลเป็นผู้จัดการดูแลเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ด้วยทักษะวิชาเฉพาะของตระกูลหลินของเรา พละกำลังของเขาในตอนนี้อย่างน้อยก็เพิ่มขึ้นมากว่าห้าเท่า! และเดิมทีพละกำลังความแข็งแกร่งของผู้ดูแลหลินก็แข็งแกร่งไร้ที่ติอยู่แล้ว เมื่อเพิ่มพละกำลังเข้าไปอีกห้าเท่า...จะมากขึ้นแค่ไหน? ที่หมอเทวดาหลินสู้ไม่ได้มันก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว!"

เมื่อทุกคนได้ยินก็ต่างสูดลมหายใจด้วยความตกใจ

"งั้นก็หมายความว่า...หมอเทวดาหลินต้องแพ้แน่ๆ น่ะสิ?"

"ใช่ อีกอย่าง...เขาต้องถูกเล่นงานจนตายคาที่แน่ๆ!" หลินเฟยอิงหรี่ตาลงอย่างเหี้ยมโหด "นี่คือจุดจบของการคิดเป็นศัตรูกับตระกูลหลิน! วันนี้ตระกูลหลินของเราจะฆ่าคนรุ่นใหม่ที่มีพรสวรรค์คนนี้! และทำให้ตำนานที่เขาสร้างขึ้นมาไม่นานมานี้พังลงเป็นเสี่ยงๆ!"

ทุกคนต่างตกตะลึง

หลินหยางนอนลงอยู่หน้าก้อนหินก้อนหนึ่ง และหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย

มุมปากของเขามีเลือดและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด เขาไม่มีแรงจะลุกขึ้นมาแล้ว และทำได้เพียงจ้องมองหลินกู่ที่กำลังเดินเข้ามา

"น่าผิดหวังมาก คุณในตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับสุนัขที่ตายแล้ว"

หลินกู่เอามือกอดอกและกล่าวออกมา แววตาของเขาเผยให้เห็นความดูถูกที่แผ่ซ่านออกมาอย่างรุนแรง

"เพราะศัตรูคู่ต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้คุณเชื่อมั่นในตัวเองขนาดนี้? ทำให้คุณกล้ามีเรื่องกับทุกคนอย่างงั้นเหรอ?"