สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1578

"คุณหลิน! คุณจะทำตามอำเภอใจแบบนี้ไม่ได้! คุณรู้ไหมว่าหัวหน้าเจียงเป็นใคร? คุณรู้ไหมว่าคนที่นี่เป็นใครกันบ้าง? แล้วคุณรู้ไหมว่าคุณกำลังมีเรื่องกับใคร? รีบปล่อยพวกเขาเดี๋ยวนี้ อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย!" เจิ้งหนานเทียนรีบตะโกนออกมา

"นายพลเจิ้ง! ถ้าคุณมาเพื่อเป็นผู้ไกล่เกลี่ย งั้นผมขอแนะนำให้คุณล้มเลิกซะ วันนี้ผมเสียทุกอย่างไปแล้ว ผมก่อเรื่องไว้กับคนใหญ่คนโตมากมายที่นี่ และยังสร้างปัญหาให้กับข่งเหิงชุน ถ้าผมปล่อยพวกเขาออกไปจากที่นี่ งั้นผมและคนรอบข้างของผมก็ต้องเดือดร้อน ในเมื่อเป็นแบบนั้นแล้วทำไมผมถึงไม่ฆ่าพวกเขาซะก่อน ไม่แน่ผมอาจลดการสูญเสียลงไปได้มาก!" หลินหยางกล่าวหน้านิ่งเฉย

ทุกคนพากันหวาดเสียว

"คุณหลิน! คุณอย่าคิดแบบนั้นเลย! เอางี้ ผมให้สัญญาว่าถ้าคุณยอมปล่อยพวกเขาออกไป ทุกคนที่นี่จะไม่คิดเอาผิดอะไรกับคุณอีกเลย! ตกลงไหม?" เจิ้งหนานเทียนร้อนใจ

"นายพลเจิ้ง เรื่องก็มาถึงงั้นนี้แล้ว ผมไม่มีทางเชื่อใครแน่นอน! อีกอย่างคุณมาอยู่ที่นี่ก็คงไม่มีอำนาจมากมายเท่าไร? ไม่งั้นคุณจะมาเอาป่านนี้เหรอ?" หลินหยางกล่าว

เจิ้งหนานเทียนหน้าถอดสีและไม่รู้จะตอบกลับยังไง

เป็นเรื่องจริง ถ้าเขามีอำนาจมากขนาดนั้น เขาจะปรากฏตัวขึ้นมาตอนนี้เหรอ? เกรงว่าตอนที่หลินหยางและหลินกู่ประลองกันเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมาห้ามปรามแล้ว

อันที่จริงแล้วนายพลเจิ้งมีเรื่องลำบากใจของเขาเอง

"ที่นี่คือเยี่ยนจิง แม้ว่านายพลเจิ้งจะฝ่าอันตรายมากับกองทัพและมีชื่อเสียงโด่งดัง และมีความสำเร็จมากมาย แต่ในสถานที่ที่มีความซับซ้อนซ่อนลึกแบบนี้ แม้แต่คุณเองก็ไม่ได้มีอำนาจมากมายขนาดนั้น! ผมรู้และผมก็ไม่โทษคุณ!" หลินหยางกล่าว

"ต่อให้เป็นแบบนั้น คุณก็ไม่ควรทำเรื่องให้ใหญ่โตขนาดนี้! คุณหลิน คุณทำแบบนี้ก็เท่ากับฆ่าตัวเอง! อีกอย่างฆ่าคนอื่นแล้ว คุณคิดว่าคนรอบข้างของคุณจะปลอดภัยงั้นเหรอ? ข้างหลังของพวกเขายังมีคนอื่นอีกมากมายนับไม่ถ้วน ถ้าคนพวกนี้ตายไป คนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาไม่มีทางปล่อยคุณและเพื่อนของคุณไปแน่ ถ้าเป็นแบบนี้ ก็เท่ากับทำเรื่องให้มันซับซ้อนมากขึ้นไม่ใช่เหรอ?" เจิ้งหนานเทียนพยายามเกลี้ยกล่อม

หลินหยางได้ยินก็พยักหน้า "ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผล! ฉะนั้นผมไม่ได้คิดจะฆ่าเพียงพวกเขาเหล่านี้!"

เมื่อประโยคนี้พูดจบ สีหน้าของทุกคนก็ซีดเผือด

เจิ้งหนานเทียนก็สะดุ้งเล็กน้อยและจ้องหลินหยางตาเขม็ง "คุณหลิน คุณ...คุณคิดจะทำอะไรนะ?"

หลินหยางไม่พูดอะไรและหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก

ทุกคนต่างเฝ้ามองการกระทำของเขาโดยไม่พูดอะไร

ผ่านไปห้าวินาทีก็มีคนรับสาย

"ประธานหลิน!" คนในสายคือหม่าไห่

"ตั้งแต่นี้ไป ผมขอให้คุณใช้ทรัพย์สินและทรัพยากรบุคคลทั้งหมดของหยางหัวทำอะไรให้ผมอย่างหนึ่ง!"

"ประธานหลินสั่งมาได้เลยครับ!"

"ผมต้องการให้คุณหาภูมิหลังสถานะและตัวตนของคนเหล่านี้ และรวมไปถึงผู้เกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งหมด! เพียงแค่มีความเกี่ยวข้องกับพวกเขาให้รีบส่งที่อยู่ของพวกเขามาให้ผมโดยด่วน! เดี๋ยวผมจะแจ้งชื่อคนเหล่านี้กับคุณ!"

หลินหยางกล่าว

เจิ้งหนานเทียนไม่พูดจาและเหมือนจะคิดอะไรได้ สีหน้าของเขาเคร่งเครียดอย่างมาก

"คุณหลิน! คุณ...คุณคิดจะ..."

หลินหยางไม่สนใจเขาและบอกรายชื่อของคนที่นั่นที่เคยข่มขู่เขา ด่าทอเขาออกไป และจากนั้นก็วางโทรศัพท์ลง...

กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "นายพลเจิ้ง! ในเมื่ออำนาจของคนที่อยู่ข้างหลังคนเหล่านี้ก็สามารถทำอันตรายกับคนรอบตัวของผม งั้นหลังจากที่ผมฆ่าพวกเขาไป ผมค่อยฆ่าคนเหล่านี้ก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ?"

คำพูดนี้ราวกับฟ้าผ่า ที่ผ่าลงมาที่หัวของพวกเขา

ใครจะไปคิดว่าคนที่ทุกคนเรียกว่าหมอเทวดาหลินจะมีความโหดเหี้ยมอำมหิตและบ้าคลั่งขนาดนี้...

"บ้าไปแล้ว! คุณมันบ้าไปแล้ว!!"

"คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่?"

"พระเจ้า หมอเทวดาหลิน ผม...ผมผิดไปแล้ว! ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะนะ!"

"ก่อนหน้านี้ผมพูดไปโดยไม่คิด หมอเทวดาหลิน! อย่าทำแบบนี้เลย ปล่อยผมไปเถอะ! ปล่อยคนในครอบครัวผมไปเถอะ!"

มีคนแทบคลั่งและคุกเข่าลงร้องไห้โอดครวญ

ทุกคนต่างตกใจกับคำพูดของหลินหยาง

เจิ้งหนานเทียนไม่พูดอะไรอยู่นานและเพียงจ้องมองหลินหยาง ความรู้สึกในใจของเขายากจะอธิบายออกมาได้

บ้าไปแล้ว!

นี่มันบ้าไปแล้วชัดๆ!

แต่...ตั้งแต่ที่เขารู้จักหลินหยางมาตั้งแต่วันแรก เขาก็รู้ว่าคนคนนี้มีความบ้าคลั่งระดับไหน!

หากเขาไม่บ้า เช่นนั้นจะมีความสำเร็จแบบวันนี้ได้ยังไง?

แต่เพราะความบ้าคลั่งของเขา จึงทำให้มีเรื่องขึ้นในวันนี้

"คุณหลิน...ผม...เฮ้อ..." เวลานี้เจิ้งหนานเทียนก็ไม่รู้ว่าจะพูดเกลี้ยกล่อมยังไง

ทันใดนั้นเจียงหนานซงก็ตะโกนออกมาสุดเสียง "ทุกคนไม่ต้องกลัว! ไม่ต้องกลัวเขาคนนี้! เขาไม่มีทางฆ่าได้หมดทุกคน! เขาไม่มีความสามารถมากมายขนาดนั้น! เยี่ยนจิงไม่ใช่เจียงเฉินของเขา! เขาก็แค่พูดให้เรากลัวเท่านั้น! ไม่ต้องกลัว!"