"ผมไม่ใช่คนที่ชอบอวดดี ที่ผมมาในครั้งนี้เพราะคำขอของลุงคุณ ชวี่ซวงซวน ผมถามคุณหน่อย ถ้าเกิดสามารถรักษาให้หายได้ สามารถลงจากเตียงไปเดินได้ ถ้าสามารถมีชีวิตเหมือนคนปกติได้ คุณจะยอมเปลี่ยนแปลงเพื่อสิ่งนี้หรือไม่?"
"ฉันยอม แต่จะทำอะไรได้? ชีวิตของฉันไม่มีหวังแล้ว" ชวี่ซวงซวนพูดเสียงแหบ หลับตาลงและไม่มองหลินหยางอีกต่อไป
ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ จู่ๆ ชวี่ซวงซวนก็รู้สึกเสียวซ่าเล็กน้อยที่คอของตัวเอง ราวกับถูกยุงกัดแล้วเกิดอาการง่วงนอนและเข้าสู่ความฝัน
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นมีเสียงนกร้องนอกหน้าต่าง
ชวี่ซวงซวนเปิดตาและยืดเอวตามปกติ
เมื่อคืนนี้น่าจะเป็นคืนที่เธอนอนหลับสบายที่สุดในปีนี้
เธอลุกจากเตียงเปิดผ้าม่านออก เธอไม่รู้อะไรเลยจนกระทั่งดวงอาทิตย์ส่องเข้ามาในวอร์ด เธอมองมือและเท้าอย่างสั่นเทา แล้วกรีดร้องด้วยความปิติ
....
....
หลังจากออกจากโรงพยาบาล หลินหยางก็กลับมานอนที่คลินิก
แต่ตอนนี้คลินิกทำให้เขารู้สึกไม่เหมาะสม
ลั่วเฉียนย้ายออกมาจากตระกูลลั่วแล้ว และอยู่ที่คลินิก สองคนอยู่ในที่เดียวกัน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง หลินหยางเองไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เขาเกรงว่าผู้หญิงคนอื่นจะลำบากใจ คิดไปมั่วซั่ว เขาก็เลยตัดสินใจให้หม่าไห่จัดการหาบ้านให้กับตนเอง
บางที ถึงเวลาที่ตัวเองควรซื้อบ้านแล้ว
จากการถอนตัวของตระกูลหลิว กงซีหยุนได้จัดการพื้นที่สีเทาของเจียงเฉินแล้ว
คังเจียห่าวและจี้เหวินยังให้หลักฐานทางอาญาทุกประเภทเกี่ยวกับเสียวอี้ เสียวอี้กลับตัวไม่ได้ การโจมตีหยางหัวของฝ่ายใต้ทั้งหมดถูกจัดการ
หม่าไห่ทำตามที่หลินหยางพูดทั้งหมด โดยเริ่มโจมตีบริษัทชางหยูอย่างบ้าคลั่ง
ชางหยูกรุ๊ปตกต่ำอย่างมาก มูลค่าตลาดลดลงอย่างมาก และปัญหาการจัดการภายในก็ปะทุเยอะมากขึ้นในหลายวันที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่หลักสี่คนถูกคัดออก และแผนกต่างๆ ก็ได้รับความสูญเสียเช่นกัน เข้าสู่การจัดการครั้งใหญ่
แน่นอน ชางหยูกรุ๊ปไม่สบายใจ หยางหัวเองก็เช่นกัน อย่างไรก็ตามชางหยูกรุ๊ปเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ มันง่ายมากที่จะหักข้อมือกับพวกเขา ตอนนี้หยางหัวทำลายศัตรูอย่างสมบูรณ์ แต่นี่เป็ฯคำสั่งตายของหลินหยาง หม่าไห่ได้แค่ทำตามเท่านั้น
การต่อสู้ทางธุรกิจระหว่างหยางหัวและชางหยูกรุ๊ปยังดึงดูดความสนใจของนายทุนจำนวนนับไม่ถ้วนทั้งในและต่างประเทศ
ไม่มีใครคิดว่าหยางหัวจะบ้าคลั่งขนาดนี้ เกรงว่าตอนนี้ประธานของชางหยูกรุ๊ปคงจะปวดหัวแทบจะตาย! หากพวกเขารู้ว่าหยางหัวกรุ๊ปจะทำเรื่องแบบนี้ได้ พวกเขาจะกล้าไปหาเรื่องพวกบ้าเหล่านี้หรอ?
ในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น ลั่วเฉียนเปิดประตูของคลินิกออก และเปิดทำการ
เดิมคิดจะเรียกหลินหยางมาตรวจไข้ แต่หลินหยางกลับออกไปตั้งแต่เช้า ไปที่วิลล่าริมแม่น้ำและทะเลสาบ
นี่คืออสังหาริมทรัพย์เปิดใหม่ชื่อโครงการซื่อจี้ห๋าวชิง ขายบ้านวิวแม่น้ำ เป็นสถานที่ที่คนรวยรวมตัวกันในเจียงเฉิน ว่ากันว่าหม่าไห่ก็ซื้อบ้านที่นี่ แต่เป็นบ้านที่ถูกที่สุด
หม่าไห่เป็นคนมีชื่อเสียงในเจียงเฉินโดยทั่วไป แต่ความจริงแล้วเขาไม่ใช่คนที่มีเงินมากที่สุดในเจียงเฉิน อย่าว่าแต่เขา ตระกูลใหญ่ทั้งสี่เองก็เช่นกัน
ท้ายที่สุดเมืองเจียงเฉินก็เป็นเมืองใหญ่ ที่นี่ยังมีเสือหมอบ มังกรซ่อนและเฒ่าแก่อีกมากมาย!
สิ่งที่อยู่ด้านบน จะไม่มีวันแข็งแกร่งที่สุด
หลินหยางถือบัตรในกระเป๋าของเขาและมอบให้กับเจิ้งหนานเทียน ข้างในเป็นเงินอุดหนุน หม่าไห่ไม่สามารถใช้เงินทั้งหมดนี้ได้หลังจากจัดการชางหยู ด้านในยังมีเงินอีหลายพันล้าน
"คุณอยากดูบ้านไหม?"
พนักงานขายที่ประตูยิ้มและพูดกับหลินหยางที่กำลังเดินเข้ามา
แม้ว่าหลินหยางจะแต่งกายโทรมมาก แต่พนักงานขายก็มีความเป็นมืออาชีพพอที่จะไม่ดูถูกคนอื่น
"อืม มีบ้านดีๆ พอจะแนะนำผมไหม?" หลินหยางถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...