สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1586

หลินหยางไม่คิดว่าเจียงหนานซงจะเป็นคนโง่

แต่เขาก็รู้ว่าชีวิตของเขาเองอยู่ในมือของหมอเทวดาหลิน แต่ทำไมถึงยังทำแบบนี้?

แม้ว่าเขาไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเหลียงและหมอเทวดาหลินไม่ได้ แต่ก็ควรจะรู้ว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาถึงจะถูก

การกระทำที่เป็นภัยคุกคามต่อหมอเทวดาหลินแบบนี้...ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!

เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปเหรอ?

หรือว่า...เขาเจอคนอื่นที่น่ากลัวกว่า

หลินหยางเพียงแค่ข่มขู่จะเอาชีวิตของเขา และสิ่งนี้อาจจะส่งผลกระทบไปถึงทุกสิ่งรอบตัวเขา

มีเพียงวิธีการนี้ เขาจึงไม่สนใจอะไร...

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หลินหยางก็ทำสีหน้าเคร่งเครียดขึ้น

งานเลี้ยงไม่ได้จัดอยู่เขตชานเมืองหรือสถานที่เปล่าเปลี่ยวอะไร ทว่ากลับจัดขึ้นที่โรงยิมในใจกลางเมือง

โรงยิมถูกจัดแต่งให้กลายเป็นงานเลี้ยงค่ำคืนที่สวยหรูและงดงาม

แต่เพราะตระหนักถึงเรื่องความเป็นส่วนตัวจึงไม่ได้ประกาศออกไปสู่ภายนอก นักข่าวต่างๆ ก็ไม่ได้รับเชิญให้เข้าไปทำข่าวหรือสัมภาษณ์ การเข้างานจำเป็นต้องใช้บัตรเชิญและหากไม่มีก็ไม่สามารถเข้าไปได้

หลินหยางลงจากรถและจึงพบว่าไม่แค่ผู้มีความสามารถทางด้านศิลปะการต่อสู้เท่านั้นที่ถูกเชิญมา แต่ยังมีคนสำคัญและคนมีชื่อเสียงของเยี่ยนจิงอีกจำนวนมาก

รถหรูที่จอดอยู่ภายนอกก็สามารถอธิบายสิ่งนี้ได้ทั้งหมด

"ดูสิ นั่นหมอเทวดาหลินแห่งหยางหัวไม่ใช่เหรอ?"

"ฮ่า เขายังกล้ามาอีกเหรอ!"

"งานนี้ต้องสนุกแน่ๆ"

"ฮึ ก็แค่หมอเทวดาหลินจะไปสำคัญอะไร? ที่นี่คือเยี่ยนจิง ไม่ใช่เจียงเฉินของเขาสักหน่อย! เขาสามารถสร้างชื่อเสียงและสำเร็จขึ้นได้ที่เจียงเฉิน แต่ไม่ใช่ที่นี่!"

"ใช่ มาถึงเยี่ยนจิง ต่อให้เป็นเสือก็ต้องหมอบให้ฉัน! ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นหมอเทวดาหลินหรือหมอเทวดาหลี่! เขาไม่ใช่เทวดาจริงๆ สักหน่อย!"

ผู้คนที่กำลังเตรียมจะเดินเข้าไปในงานมองไปยังหลินหยางและต่างพากันซุบซิบนินทาอย่างสนุกปาก

ผู้มีความสามารถด้านการต่อสู้ต่างหยิ่งผยอง

และนักศิลปะการต่อสู้ของเยี่ยนจิงก็ยิ่งไม่ธรรมดา

คนเหล่านี้ไม่ได้ผ่านประสบการณ์บนยอดเขาเยียนหลงมาก่อน และได้ยินเรื่องที่นั่นมาน้อยมาก ทำให้พวกเขาต่างพากันดูถูกหลินหยาง

ทว่าหลินหยางกลับไม่สนใจปลาเน่าเหล่านี้ และเดินนำจ้านอี้ตาวและปิงชางจุนเข้าไปข้างใน

"คุณคะ รบกวนแสดงบัตรเชิญด้วยค่ะ" ชายที่อยู่หน้างานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หลินหยางรีบหยิบบัตรเชิญออกมาจากกระเป๋า

เมื่อคนที่หน้าประตูเห็นเข้าก็สะดุ้งเล็กน้อยและยิ้มต้อนรับ "ที่แท้ก็เป็นคุณหลินนี่เอง! คุณเป็นแขกพิเศษ เชิญคุณตามดิฉันมาทางนี้ค่ะ หัวหน้าเจียงได้จัดโต๊ะพิเศษไว้ให้คุณแล้วค่ะ!"

เมื่อพูดจบเธอก็พาเดินนำไปที่โต๊ะ

สิ่งนี้ทำให้จ้านอี้ตาวและปิงชางจุนแปลกใจอย่างมาก

"จัดโต๊ะไว้เป็นพิเศษ? คุณหลิน ดูท่าแล้วเจียงหนานซงคงเกรงใจคุณ ดูสิเขายังจัดที่นั่งพิเศษให้คุณด้วย" จ้านอี้ตาวกล่าว

"กลัวว่าเขาจะมีแผนการอย่างอื่นน่ะสิ! เพราะงานเลี้ยงนี้มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่ ระวังตัวไว้ก่อนจะดีกว่า" ปิงชางจุนกล่าว

หลินหยางพยักหน้า

ไม่นานหลินหยางก็เข้ามานั่งอยู่ในงานเลี้ยง

โดยมีจ้านอี้ตาวและปิงชางจุนยืนขนาบข้าง

สถานที่จัดงานเลี้ยงมีขนาดใหญ่มาก เพราะจัดขึ้นภายในโรงยิมที่มีขนาดใหญ่

ทว่าแขกในงานก็มีจำนวนมากด้วยเช่นกัน

เจียงหนานซงได้โยกย้ายพนักงานต้อนรับจากโรงแรมห้าดาวในเยี่ยนจิงจำนวนมาก เพื่อการต้อนรับแขกในงานเลี้ยงนี้

บรรดาแขกที่มางานต่างจับกลุ่มพูดคุยกันและดื่มกินกันอย่างเพลิดเพลิน

และมีคนที่กระตือรือร้นหาสถานที่ว่างเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้

ผู้คนรอบข้างต่างเพลิดเพลินและสร้างสีสันได้ดี

ทำให้บรรยากาศในงานครึกครื้น

ทว่าหลังจากที่หลินหยางได้นั่งลงประจำที่โต๊ะ สายตาทุกคู่ก็ต่างจับจ้องไปที่เขา

มีคนพูดจากระซิบกระซาบนินทาหลินหยาง

สายตาที่ทุกคนต่างมองไปที่หลินหยางนั้นแปลกประหลาด

มีทั้งสงสัย มีทั้งเย้ยหยันและส่วนใหญ่แล้วต่างพากันเฝ้าจับตาดูความสนุกที่จะเกิดขึ้น

"อาจารย์ ผมคิดว่า...ไม่ค่อยปกติเท่าไรนัก" ปิงชางจุนกระซิบบอก

"ใช่ ผมก็คิดแบบนั้น คุณหลิน เราอาจจะติดกับดักแล้วก็ได้ครับ"

จ้านอี้ตาวกล่าวและรับรู้ได้ถึงความไม่ปกติ

"ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้จะติดกับได้ยังไง? ถ้าจะบอกว่าเราติดกับดักจริง นั้นก็แสดงว่าโต๊ะตัวนี้มีปัญหา" หลินหยางกล่าว

"เฮ้! มานี่หน่อยครับ!"

ปิงชางจุนหันไปเรียกคนที่เดินนำพวกเขามาที่โต๊ะ