สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1596

เมื่อมองก็เห็นว่าเป็นลูกชาย ลูกสะใภ้และญาติผู้หญิงของหนงถังกง

หนงถังกงถือเป็นผู้นำของตระกูลหนง หากเขาเป็นอะไรขึ้นมา ตระกูลหนงต้องแย่แน่

"พ่อ!!"

"ถังกง!"

ทุกคนต่างร้องตะโกนและวิ่งเข้ามา

เมื่อเห็นหนงเสี่ยวเหมยร้องไห้ ทุกคนต่างรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"พี่! เกิดอะไรขึ้น? อาการของพ่อเป็นยังไง? พ่อไม่เป็นไรใช่ไหม?"

ลูกชายของหนงถังกงถามขึ้นมาอย่างร้อนใจ

หนงเสี่ยวเหมยกลับร้องไห้สะอึกสะอื้น "ช่วยพ่อไม่ได้แล้ว! หมอเทวดาหลินทำให้พ่อต้องตาย พ่อตายแล้ว ฮือๆๆ..."

"อะไรนะ?"

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป

"หมอเทวดาเหยา พ่อของผม...ไม่มีทางรักษาแล้วเหรอ?" หนงซินถามและเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู

"ผมได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว เดิมทีก็สามารถช่วยเหลือผู้บัญชาการหนงได้ แต่เขากลับเชื่อคำพูดคนอื่นและรับการรักษาจากที่อื่น ทำให้แผนการรักษาของผมพังลง ตอนนี้...แม้แต่เทวดาก็ช่วยอะไรไม่ได้" หมอเทวดาเหยาถอนหายใจ

"อ๋า!!"

คนของตระกูลหนงต่างร้องโอดครวญอย่างโศกเศร้า

หมอเทวดาเหยามีความสามารถมากขนาดนี้ เขาบอกมาว่าไม่มีทางช่วยได้ งั้นก็ไม่มีทางรอดแล้วน่ะสิ

หนงถังกงในสายตาของพวกเขาขณะนี้ก็เหมือนก็คนที่ตายไปแล้ว

"หมอเทวดาหลิน!!"

หนงซินลุกขึ้นและตะโกนออกมา

"มานี่!!"

"ครับหัวหน้า!"

ชายสวมชุดเครื่องแบบคนหนึ่งวิ่งเข้ามา

"แจ้งข่าวไปยังทีมหนึ่ง ทีมสอง และทีมสาม! นำกองกำลังไปจับตัวหมอเทวดาหลินมาที่นี่! หากเขาคิดต่อต้านจัดการดับชีวิตเขาได้ทันที!!" หนงซินตะคอกด้วยแววตาที่แดงก่ำ

"ครับ!"

หลินหยางติดตามเสี่ยวหลิวจึงมาถึงเชิงเขา

ขณะนี้ บริเวณเชิงเขามีรถของตำรวจอยู่จำนวนมาก

เจิ้งหนานเทียนก็เพิ่งมาถึง และกำลังเตรียมจะขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับคนอื่นๆ เมื่อเขาเหลือบเห็นหลินหยางก็รู้สึกดีใจขึ้นมา

"คุณหลิน! คุณมาได้ยังไง?" เจิ้งหนานเทียนรีบเข้าไปทักทาย

"นายพลเจิ้ง?"

หลินหยางรีบเดินเข้าไปและเข้าใจอะไรบางอย่างได้

เจิ้งหนานเทียนเป็นลูกน้องคนสนิทของหนงถังกง และเมื่อหัวหน้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เขาจะต้องเป็นคนแรกที่มาถึงที่นี่

"คุณหลิน มีคุณอยู่ที่นี่ผมก็วางใจขึ้นได้ หัวหน้าต้องไม่เป็นอะไรแน่!" เจิ้งหนานเทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"อาการน่าเป็นห่วงมาก ผมขอขึ้นไปหาคุณท่านหนงก่อนแล้วค่อยว่ากันนะครับ"

หลินหยางกล่าวและหันไปพูดกับเสี่ยวหลิว "ขับรถขึ้นไปกันเถอะ!"

"คุณหลิน คุณไม่รู้อะไร หมอเทวดาเหยาที่นี่มีกฎว่าจอดรถไว้ที่เชิงเขาเท่านั้น และห้ามขับขึ้นไป ไม่งั้นจะเท่ากับไม่เคารพต่อเขา" เสี่ยวหลิวทำสีหน้าลำบากใจ

"ชีวิตคนสำคัญกว่าหรือว่าเกียรติและหน้าตาของหมอเทวดาเหยานั่นสำคัญกว่า?" หลินหยางถามกลับอย่างเยือกเย็น

เสี่ยวหลิวสะดุ้งเล็กน้อย เขากัดฟันและเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าขึ้นไปบนยอดเขา

เจิ้งหนานเทียนเห็นแบบนั้นก็ส่ายหน้าและยิ้มออกมาหนักใจ

"คุณหลินนะคุณหลิน ช่างทำอะไรไม่เหมือนคนอื่นเลยจริงๆ..."

ผู้คนบนท้องถนนต่างตกใจอย่างมาก

"ช่างกล้ามาก! ใครกันนะกล้าขับรถขึ้นมาได้?"

"พวกเขาไม่รู้กฎของที่นี่หรือไง?"

"ฮึ มีเรื่องสนุกอีกแล้วแน่ๆ! รอดูเถอะ หมอเทวดาเหยาต้องไล่พวกเขาลงมาจากเขาแน่นอน!"

"จะมีคนดวงซวยอีกแล้ว!"

มีเสียงหัวเราะเยาะอย่างเย้ยหยันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ไม่นานรถก็ขับมาถึงปากทางเข้าเรือนรับรอง

ทั้งหมดลงจากรถ

และขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปในเรือนรับรองก็พบว่าประตูใหญ่ของเรือนรับรองถูกปิดลง และขณะเดียวกันทางเข้าเรือนรับรองก็มีคนจำนวนมากกำลังคุกเข่าอยู่ มีคนจำนวนมากต่างร้องไห้ระงมและโขกศีรษะลงกับพื้น

"หมอเทวดาเหยา! ได้โปรดช่วยลูกชายของฉันด้วยเถอะนะ!"

"หมอเทวดาเหยา! พ่อของฉันรอไม่ได้ถึงพรุ่งนี้แล้ว! ขอร้องล่ะ ช่วยพ่อของฉันด้วยเถอะนะ!"

"หมอเทวดาเหยา! ภรรยาของผมจะไม่รอดแล้ว! ได้โปรดเมตตาพวกเรา ให้เธอได้มีชีวิตรอดจากวันนี้ไปก่อนเถอะนะครับ!"

"หมอเทวดาเหยา..."

เสียงร้องระงมดังไม่หยุดหย่อน คนจำนวนมากโขกศีรษะจนเลือดออกหน้าผาก และร้องตะโกนจนคอแทบแตก

ทว่าประตูของเรือนรับรองยังคงปิดสนิทอยู่แบบนั้น

คนจำนวนมากต่างรู้สึกหมดหวัง