สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1599

สามารถช่วยชีวิตคุณท่านหนงได้?

เมื่อประโยคนี้พูดออกไป ทุกคนต่างตกตะลึง

แต่ไม่นาน หนงซินและคนอื่นๆ ก็พูดเย้ยหยันออกมา

"จนถึงตอนนี้แล้วคุณยังปากแข็ง? คิดว่าเราโง่หรือไง?" หนงซินกล่าว

"แม้แต่หมอเทวดาเหยาก็รักษาคุณพ่อไม่ได้! คุณหลิน คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?" หนงเสี่ยวเหมยด่าทอ

"อย่าพูดกับเขาให้มากความเลย! เขาทำให้คุณท่านต้องตาย วันนี้เขาจะต้องก้มลงโขกศีรษะขอโทษคุณท่าน! และชดใช้ด้วยชีวิต!"

"พูดถูก! คุกเข่าลงโขกศีรษะ! เพื่อขอโทษเดี๋ยวนี้!"

"ขอโทษเดี๋ยวนี้!"

คนของตระกูลหนงต่างโมโหและต่างตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

หมอเทวดาเหยาก็หัวเราะออกมา "พ่อหนุ่ม ผมเป็นหมอมาตลอดชีวิต แม้ทักษะด้านการรักษาของผมจะไม่ถึงขั้นว่าไม่มีใครเทียบได้ แต่ก็ใช่ว่าคนอย่างคุณจะมาเทียบได้! ผมบอกว่าเขาไม่รอดแล้ว ก็คือไม่รอดแล้ว คุณยอมคุกเข่าลงขอโทษดีๆ เถอะ หากยังต่อต้านตระกูลหนงอยู่แบบนี้ คนที่โชคร้ายก็มีแต่คุณเท่านั้น!"

"คุณคือหมอเทวดาเหยาเองเหรอ?" หลินหยางมองไปยังหมอเทวดาเหยา

"ใช่!"หมอเทวดาเหยากล่าวและเอามือไพล่หลังในท่าทางภาคภูมิใจ

ทว่าหลินหยางกลับส่ายหน้า "คุณไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์แม้แต่นิดเดียว กลับคิดเพียงผลประโยชน์ หมอแบบนี้ ทักษะทางการรักาาจะสูงได้สักแค่ไหนกันเชียว? คุณที่คุณรักษาไม่ได้ แต่ผมอาจรักษาได้ก็ได้"

"คุณว่ายังไงนะ?"

คนของเรือนรับรองหมอเทวดาต่างรู้สึกโกรธแค้นกับคำพูดของหลินหยาง

"บังอาจมาก! คุณกำลังเหยียดหยามหมอเทวดาเหยาของเรางั้นเหรอ?"

"ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! คุณรู้ไหมว่าคนที่ยืนอยู่หน้าคุณคือใคร? หมอเทวดาเหยารักษาโรคที่ไม่มีทางหายได้จนหายมาแล้วตั้งเท่าไร! คนใหญ่คนโตจำนวนมากต่างมาขอให้หมอเทวดาเหยาของเรารักษา! แต่คุณกลับกล้าพูดออกมาแบบนี้!"

"สารเลว! ดูท่าแล้ววันนี้ถ้าไม่ได้สั่งสอนสักหน่อยคงไม่ได้!"

ทุกคนต่างตะโกนด่าทอและอดไม่ได้ที่จะหักกระดูกของหลินหยาง

หมอเทวดาเหยาก็โมโหหนักมาก

แต่เขาไม่ใช่คนโง่

ปิงชางจุนที่อยู่ข้างเขาไม่ใช่คนธรรมดาที่จะจัดการได้ง่าย หากเขาต้องต่อสู้กับหลินหยาง เขาจะต้องเสียเปรียบแน่นอน

จากนั้นเขาจึงระงับความโกรธและยิ้มออกมา "พ่อหนุ่ม! ตอนนี้ไม่ว่าคุณพูดอะไรก็เป็นเรื่องของคุณ ผมจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคำพูดของคุณ! ผมว่าคุณคิดหาวิธีจัดการกับคนของตระกูลหนงก่อนดีกว่า ผู้บัญชาการหนงตายลงเพราะคุณ คนที่ต้องการให้คุณรับผิดชอบไม่ได้มีเพียงตระกูลหนงเท่านั้น สิ่งที่คุณต้องเผชิญยังมีอีกมากมาย! ฮึๆ..."

"คุณหลิน! คุณจะคุกเข่าหรือไม่คุกเข่า?

หนงซินแทบหมดความอดทนและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถามอย่างเย็นชา

หากหลินหยางยังไม่ยอม เขาจะโทรศัพท์ไปหาคนนั้นในเยี่ยนจิง และประกาศเรื่องนี้ออกไป

ถึงตอนนั้น ไม่เพียงหลินหยางคนเดียวที่จะซวย ทุกสิ่งที่อยู่ภายใต้อำนาจของหลินหยางก็จะถูกปิดลงทันที และคนที่เกี่ยวข้องกับหลินหยางก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย

เพราะอำนาจของหนงถังกงนั้นยิ่งใหญ่มหาศาลอย่างมาก

จ้านอี้ตาวมองไปยังหลินหยาง

"คุณหลิน ไม่งั้นเราจัดการคนที่นี่ให้เสร็จเรียบร้อยก่อน...แบบนี้ จะได้ไม่เป็นปัญหาใหญ่ภายหลัง!" จ้านอี้ตาวกระซิบบอกหลินหยาง

เขาคิดจะกำจัดคนพวกนี้ให้สิ้นซาก

แต่สำหรับหลินหยางแล้ว นี่กลับเป็นการกระทำที่โง่เขลาที่สุด

"ฉะนั้นหมายความว่าพวกคุณไม่ให้โอกาสผมลองสักครั้งหนึ่งเลยเหรอ?" หลินหยางมองไปยังหนงซิน หนงเสี่ยวเหมยและคนอื่นๆ

"คุณยังคิดจะทำร้ายศพของพ่อฉันอีกเหรอ?" หนงเสี่ยวเหมยตำหนิ

เมื่อหลินหยางได้ยินก็ส่ายหน้าและถอนหายใจ ราวกับผิดหวังที่พวกเขาโง่เขลาเหลือเกิน

"ไม่ต้องพูดมากแล้ว! คุณหลิน ในเมื่อคุณไม่คุกเข่า งั้นก็อย่าโทษพวกเราแล้วกัน!"

หนงซินกล่าวและกดโทรออกทันที

แต่ในขณะเดียวกัน ภายนอกเรือนรับรองหมอเทวดาก็มีเสียงดังเกิดขึ้น

สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปยังประตูใหญ่

และเห็นว่ามีคนจำนวนมากกำลังเดินเข้ามา

พวกเขามองไปรอบๆ ราวกับกำลังมองหาอะไร

คนของเรือนรับรองหมอเทวดาต่างเข้าไปขัดขวางอย่างตื่นตระหนก แต่ก็รั้งเอาไว้ไม่ได้