เมื่อลงมาจากยอดเขา หนงถังกงพยายามจะพาหลินหยางกลับไปรับประทานอาหารที่บ้านให้ได้
หลินหยางต้องการจะปฏิเสธ แต่ก็ทนความรบเร้าของเขาไม่ได้ และทำได้เพียงตอบตกลง
จ้านอี้ตาวและปิงชางจุนก็ติดตามไปด้วย
บนรถ หนงถังกงรู้เรื่องนี้และรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
"คุณหลิน ทำไมคุณถึงปฏิเสธเหยาอี้เฉินล่ะ? แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่เขาก็รู้จักคนมากมาย คุณรู้ไหมว่ามีมีชื่อเสียงในเยี่ยนจิงมาหลายสิบปี และตลอดระยะเวลานี้ก็มีอำนาจและหน้าตาอย่างมาก! หากคุณได้เป็นอาจารย์ของเขา คุณจะยังกลัวใครอีกในเยี่ยนจิงแห่งนี้?" หนงถังกงกล่าวขณะพิงหลังไปที่เบาะด้วยความอ่อนล้า
"คุณท่านพูดออกมาแบบนี้แสดงว่าคุณท่านไม่รู้จักผมดีพอ ผมบอกแล้วว่าหมอเทวดาเหยาไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์ การที่ผมจะสืบทอดทักษะการแพทย์นั้นผมให้ความสำคัญกับเรื่องของจรรยาบรรณ! ส่วนเรื่องความสามารถอำนาจหรือตัวตนอะไรนั่น ผมไม่เคยให้ความสนใจด้วยซ้ำ! การที่หมอเทวดาเหยาต้องการเป็นศิษย์ของผม อันที่จริงก็แค่เห็นสนใจในทักษะการแพทย์ของผมเท่านั้น เขาต้องการเรียนรู้ทักษะวิชาจากผม เพื่อยืดอายุของตัวเองเท่านั้น! พูดตรงๆ ก็คือ เขาเห็นผลประโยชน์จากตรงนี้ เขาถึงยอมก้มหัวให้ผม" หลินหยางกล่าว
"ยืดอายุ?" หนงถังกงรู้สึกประหลาดใจ
"แม้ว่าอายุของหมอเทวดาเหยาจะเยอะแล้ว แต่เขาก็รู้จักร่างกายของเขาเองดีกว่าใคร ผมสังเกตจากใบหน้าของเขาก็รู้ได้ว่าหลายปีมานี้เขาได้ใช้ยาบำรุงร่างกายเพื่อยืดอายุมาโดยตลอด แต่เขาทำผิดวิธีมาโดยตลอด แม้ว่าจะมีผลดี แต่ผลข้างเคียงก็มีมากเช่นกัน! การจะทำให้บำรุงเพิ่มมากขึ้นนั้นเป็นเรื่องยากและทำให้เขาทุกข์ใจอย่างมาก แต่ทักษะการรักษาของเขาก็ช่วยเขาได้แค่นั้น ฉะนั้นที่เขาต้องการเป็นลูกศิษย์ของผมก็เพียงเพื่อต้องการหาอะไรที่สามารถยายืดเยื้ออายุของเขาได้ก็เท่านั้น!" หลินหยางกล่าว
"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...ถึงว่าทำไมคุณถึงไม่ยอม! เหยาอี้เฉินคนนี้...ไม่มีทางช่วยได้จริงๆ!" หนงถังกงหัวเราะและส่ายหน้า "แต่คุณต้องการให้เขาปรับ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะทำยังไง หากเขาลงจากเขาและประกอบอาชีพเป็นหมอรักษาโรคช่วยเหลือชาวบ้านที่เดือดร้อน จากนั้นค่อยไปขอเป็นลูกศิษย์ของคุณ คุณจะรับไหม?"
หลินหยางหัวเราะแต่ไม่ตอบอะไร
หนงถังกงหัวเราะชอบใจและไม่พูดเรื่องนี้อีก
ไม่นาน รถก็ขับมาถึงอาคารเก่าของหนงถังกง
แม้ว่าหนงถังกงจะอ่อนกายอ่อนล้า แต่เขาอารมณ์ดีมากและถามหลินหยางว่าเขาสามารถดื่มเหล้าได้ไหม เมื่อได้รับคำตอบว่าได้ เขาก็ดีใจจนำเหล้าโบราณที่สะสมมานานออกมาเพื่อจะดื่มกับหลินหยาง
ส่วนหนงซินและหนงเสี่ยวเหมยได้ถูกส่งไปโรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บนานแล้ว
แม้ว่าเรื่องของเรือนรับรองหมอเทวดาจะถูกเผยแพร่ออกมาบ้าง แต่ก็ถูกหนงถังกงสั่งให้คนคอยปิดเรื่องนี้ไว้ ไม่งั้นจะส่งผลกระทบถึงคนจำนวนมากได้
คุณป้าแม้บ้านได้ทำอาหารค่ำที่แสนอร่อยเต็มโต๊ะ หนงถังกงเรียกทุกคนมานั่งอย่างอิ่มเอมมีความสุข
คนในตระกูลหนงไม่มีใครเข้ามานั่ง
อาหารมื้อนี้มาพร้อมกับเหล้าโบราณชั้นเลิศของหนงถังกง
จ้านอี้ตาวและปิงชางจุนเป็นนักดื่ม ทั้งสองวนเวียนกับการดื่มเหล้าอย่างมีความสุข
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ขณะนี้เอง มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
คุณท่านหนงขมวดคิ้วและมองไปยังคนของตระกูลหนงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ "ไล่ไปให้หมด ไม่ว่าใครก็ตาม!"
"ครับ!"
คนในตระกูลหนงคนนั้นรีบวิ่งไปเปิดประตู
เพียงครู่หนึ่งก็กลับเข้ามา
"คุณท่านครับ เป็นหัวหน้าหลี่ครับ เขาได้ยินมาว่าคุณท่านป่วยและการรักษาที่เรือนรับรองหมอเทวดาเหยาไม่ราบรื่นเท่าไร เลยตั้งใจมาเยี่ยมครับ"
"บอกเขาว่าฉันไม่เป็นอะไร แต่ฉันต้องการพักผ่อน บอกให้เขากลับไปอย่ามารบกวนฉัน!" หนงถังกงกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...