สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1609

เรื่องของสำนักกายเทียนจง เจียงหนานซงก็พ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ

ตอนนี้ชีวิตของเขาก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของคนอื่น มีหรือที่เจียงหนานซงจะกล้าอวดดี? เขารีบคุกเข่าลงและตะโกนออกมาอย่างตัวสั่น "หมอเทวดาหลิน ความผิดก่อนหน้านี้ที่ทำไป! ได้โปรดอภัยให้ผมด้วยเถอะ เป็นเพราะผมคิดผิดไปเอง! ผมผิดเอง! ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะครับ! ขอร้องล่ะ!"

เมื่อพูดจบ เจียงหนานซงก็โขกศีรษะลงกับพื้นอย่างแรงอยู่หลายครั้ง

"ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณไม่รักษาไว้ ตอนนี้มาบอกให้ผมยกโทษให้ ไม่คิดว่าสายเกินไปหน่อยเหรอ?" หลินหยางกล่าว

เจียงหนานซงเงยหน้าขึ้นมาอย่างหวาดกลัวและไม่รู้ว่าควรพูดอะไร จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเองอย่างแรง

"ผมมันชั่ว! ผมมันไม่ดีเอง! ผมมันอวดดี..."

เขาด่าตัวเองพร้อมกับตบหน้าของตัวเอง

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ...

เสียงตบใบหน้านั้นดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องอย่างชัดเจน

และไม่นาน ใบหน้าของเจียงหนานซงก็บวมแดงไม่เป็นคน

ทว่าหลินหยางยังคงไม่แสดงท่าทีใดๆ

มืออันเหี่ยวเฉาของเจียงหนานซงสั่นสะท้านและรู้ว่าตบแบบนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ จากนั้นเขาจึงใช้แววตาที่น่าสงสารมองไปยังหนงถังกง

"เรื่องอะไรเหรอ?"

หนงถังกงไม่รู้เรื่องราวระหว่างหลินหยางและเจียงหนานซงและอดไม่ได้ถามขึ้นมา

"คุณท่านอยากเข้ามาจัดการเหรอครับ?" หลินหยางถามด้วยรอยยิ้ม

"ผมจะไปสนใจเขาทำไม แต่เจียงหนานซงเขาก็เป็นถึงหัวหน้าสมาคมศิลปะการต่อสู้ หากถูกทำร้ายจนเกือบตายที่นี่ ผมกลัวว่าคนอื่นจะคิดว่าผมเป็นคนทำน่ะสิ" หนงถังกงส่ายหน้า

แม้จะพูดไปแบนี้ แต่หลินหยางก็ฟังออกว่าหนงถังกงทนดูไม่ได้

เพราะยังไงซะเจียงหนานซงก็อายุกว่าหกสิบปีและใช้ชีวิตอยู่ที่เยี่ยนจิงมานาน ไม่มีทางที่จะไม่มีสัมพันธ์ใดๆ กับหนงถังกง หากหลินหยางไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ หนงถังกงคงเข้าไปห้ามปรามไปนานแล้ว

หลินหยางไม่ได้สนใจเจียงหนานซง จะฆ่าหรือไม่ฆ่าเขาก็ไม่มีผลอะไรกับหลินหยาง

ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ทำตัวเป็นคนดีไปตามน้ำแล้วกัน

"ลุกขึ้นมาก่อน หากคิดอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป งั้นก็คอยดูการวางตัวของคุณในอนาคต" หลินหยางกล่าว

เมื่อประโยคนี้พูดออกไป เจียงหนานซงก็ดีใจมากและรีบโขกศีรษะให้หลินหยางหลายครั้ง "ขอบคุณมากหมอเทวดาหลิน! ขอบคุณมากจริงๆ!"

เมื่อเห็นสีหน้าแห่งความหวาดกลัวของเจียงหนานซง หนงถังกงก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เขาเป็นถึงหัวหน้าสมาคมศิลปะการต่อสู้ แต่กลับเกรงกลัวหมอเทวดาหลินคนนี้

"คุณหลิน ดูแล้วความสามารถของคุณไม่ได้มีเพียงทักษะทางด้านการแพทย์สินะ" หนงถังกงกล่าวด้วยความประหลาดใจ

"เทียบกับคุณท่านแล้ว แตกต่างกันราวฟ้ากับดินเลยครับ"

"ถ่อมตัวเกินไปแล้ว"

"ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า! เจียงหนานซง ผมคิดว่าที่คุณบุกเข้ามาในนี้คงไม่ได้เข้ามาหาผม! คุณพูดธุระสำคัญของคุณกับคุณท่านเถอะ" หลินหยางกล่าวและดื่มกินต่อไป

จากนั้นเจียงหนานซงก็ดึงสติได้และรีบกล่าวอย่างร้อนใจ "ผู้บัญชาการหนง! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!"

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมถึงตื่นตระหนกขนาดนี้? คุณค่อยๆ เล่ามา ถ้าเล่าไม่ดีผมโยนคุณออกไปข้างนอกนะ!"