สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1627

"คุณจะจัดการเอง? คุณหลิน! คุณอย่าล้อเล่นไปหน่อยเลย คุณรู้ไหมว่าเจ้าหมอนี่เป็นใคร?" หนงถังกงร้อนใจและรีบห้ามเขา "เขาเป็นถึงเทพแห่งนินจาเชียวนะ! เห็นตาเฒ่าคนนั้นที่ถูกเขาจัดการลงไหม? นั่นคือเพื่อนของผมชื่อเหล่าเฉินโถว! เหล่าเฉินโถวเป็นยอดฝีมือที่ฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้มากว่าแปดสิบปีแล้ว! แต่ต่อหน้าของทาคาฮาชิ อิมูระแล้วเขาแทบไม่มีโอกาสได้ลงมือจู่โจมกลับเลยแม้แต่นิดเดียว! คุณคิดว่าคุณจะเอาชนะเขาได้เหรอ?"

"ผมคงต้องลองดู" หลินหยางกล่าว

"ลองบ้าอะไรกัน! คุณหลิน! อย่าล้อเล่นกันหน่อยเลย รีบเอาโทรศัพท์มาให้ผม! เรื่องนี้จะมีทางการเข้ามาจัดการเอง!" หนงถังกงตะโกนและยื่นมือมาคว้าโทรศัพท์

หลินหยางลังเลอยู่ครู่หนึ่งและยื่นโทรศัพท์ออกไป

"แบบนี้ถึงจะถูก" หนงถังกงเตรียมจะกดเบอร์โทรออก

"คุณท่านหนง ช้าก่อน!" หลินหยางกล่าว

"มีอะไรเหรอ?"

"คุณท่านจะโทรก็ได้ แต่ผมหวังว่าคุณจะคิดให้ดีซะก่อนว่าหากคุณโทรออกไปแล้ว และหากปิดเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่มิด ถึงตอนนั้นหากถูกเผยแพร่ออกไปยังต่างประเทศ เกียรติและหน้าตาประเทศของเราก็จะไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้! และเกียรติและศักดิ์ศรีของนักศิลปะการต่อสู้ของเราก็จะต้องอับอายขายหน้าอย่างที่สุด! ผลกระทบนี้ร้ายแรงมากแค่ไหนคุณคงรู้ดีใช่ไหม" หลินหยางกล่าว

หนงถังกงสะดุ้งเล็กน้อยและกล่าวอย่างเคร่งขรึม "งั้นคุณคิดจะทำยังไง?"

"ผมบอกว่าขอลองดูไง? ให้ผมลองดูเถอะ" หลินหยางกล่าว

"ลอง? คุณไม่เห็นจุดจบของตาเฒ่าคนนั้นเหรอ? คุณก็อยากเป็นเหมือนเขางั้นเหรอ?" หนงถังกงกล่าวอย่างร้อนใจ

"ผมอาจจะไม่มีจุดจบแบบนั้นก็ได้ คุณท่านหนง เชื่อผมสักครั้งเถอะครับ"

"คุณ..." หนงถังกงรู้สึกโมโหเล็กน้อย ทว่าเมื่อเห็นแววตาที่แน่วแน่ของหลินหยางก็ทำให้เขาลังเลใจ

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าหนงถังกงจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาถอนหายใจและพยักหน้า "ได้ ในเมื่อคุณอยากจะลอง งั้นผมจะปล่อยให้คุณลอง! แม้ทักษะการต่อสู้ของเราอาจจะสู้คนอื่นไม่ได้ แต่ก็ไม่ควรเสียความกล้าหาญไป! สู้ได้หรือไม่ได้ก็ควรสู้สักครั้ง"

เมื่อพูดจบหนงถังกงก็หยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าและกล่าวอย่างเคร่งขรึม "คุณหลิน ระวังตัวเองดีดีล่ะ หากไม่ไหวก็ถอยกลับมา"

"วางใจได้ครับ"

หลินหยางกล่าวน้ำเสียงเรียบและเดินไปหาทาคาฮาชิ อิมูระ

"น่าสนใจ น่าสนใจมาก!"

ทาคาฮาชิ อิมูระคว้าเหล่าเฉินโถวโยนไปอีกฝั่งหนึ่ง จากนั้นก็ยืนกอดอกจ้องมองหลินหยาง

"ไม่ไปประลองกับลูกศิษย์ของผม แต่กลับมาหาผม! หมอเทวดาหลิน ผมยอมรับในความกล้าของคุณจริงๆ แต่ผมกลับรู้สึกสงสารสติปัญญาของคุณซะเหลือเกิน"

"คุณทาคาฮาชิ อิมูระ ผมต้องการของชิ้นหนึ่งในร่างกายของคุณ หากคุณสามารถให้ผมได้ละก็ ไม่แน่ก็อาจหยุดยั้งการประลองในครั้งนี้ได้" หลินหยางกล่าว

"อ้อ? คุณต้องการอะไรในร่างกายของผมงั้นเหรอ?" ทาคาฮาชิ อิมูระถามอย่างประหลาดใจ

"ดอกถงหมิงฮวาที่อยู่บนคอของคุณ!" หลินหยางกล่าว

"อันนี้เหรอ? ฮ่าๆๆ ไม่แปลกเลยที่เป็นหมอเทวดา ดอกถงหมิงฮวานี้ถือเป็นของชั้นดี แต่ของแบบนี้ คุณมีสิทธิ์ที่จะได้ไปครอบครองงั้นเหรอ?" ทาคาฮาชิ อิมูระหัวเราะสะใจและแววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

"คุณไม่ให้เหรอ?" หลินหยางถาม

"ใช่ ผมไม่ให้ คุณคิดจะทำยังไง?" ทาคาฮาชิ อิมูระถามและหรี่ตาลง