สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1629

"อันที่จริงผมมาถึงที่นี่ตั้งนานแล้ว แต่เพื่อความปลอดภัยแล้วนั้น ที่ผมไม่ได้เข้ามาในโรงแรมก่อนก็เพราะว่าผมกำลังฝังเข็มและกินยาเพื่อเพิ่มระดับพละกำลังของตัวเองอยู่ที่ลานจอดรถ ฉะนั้นผมเลยปรากฏตัวขึ้นช้ากว่าคุณท่านหนง! ทาคาฮาชิ อิมูระ ผมคิดมาโดยตลอดว่าคุณคือคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวมาก แต่ตอนนี้ผมกลับคิดว่าผมดูผิดไป เทพแห่งนินจาที่ว่าก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรขนาดนั้น"

หลินหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉยและขยับฝีเท้าเตรียมจะพุ่งจู่โจมอีกครั้ง

"เงาสะท้าน!"

ทาคาฮาชิ อิมูระรีบตะโกนเสียงดัง และไม่รู้ว่าเขาใช้วิชาอะไร รอบกายของเขาเต็มไปด้วยหมอกควันสีขาวจำนวนมหาศาล หลังจากที่หลินหยางพุ่งเข้าไปในหมอกควันนั้นก็พบว่าไม่เจอตัวของทาคาฮาชิ อิมูระแล้ว

"คิดหนีเหรอ?"

หลินหยางมองไปรอบๆ เสมือนกับกำลังมองหาอะไร

จากนั้นก็ได้ยินเสียงของทาคาฮาชิ อิมูระดังอยู่รอบๆ ตัว

"วันนี้ร่างกายของผมไม่สู้ดีนัก จึงไม่สะดวกที่จะต่อสู้ต่อไปได้ วันหน้าเราค่อยมาประลองฝีมือกัน เจอกันครั้งหน้า ผมจะเป็นคนสับร่างของคุณให้เละเลยคอยดู!"

น้ำเสียงนั้นไกลออกไปเรื่อยๆ

ในที่สุดทาคาฮาชิ อิมูระก็คิดจะหลบหนีไป!

แต่ก็ถูก เขารู้แล้วว่าหลินหยางไม่ธรรมดา และรู้แล้วว่าร่างกายของเขาฟันแทงไม่เข้า ทำให้ยากที่จะฆ่าให้ตายได้!

อีกทั้งที่นี่ก็เป็นเยี่ยนจิง เขาได้ลงมือต่อหนงถังกงไปแล้ว จึงไม่สมควรจะอยู่ต่อไปนานๆ ไม่งั้นจะเป็นการดึงดูดยอดฝีมือผู้มีอำนาจให้กรูกันเข้ามาอย่างปลีกตัวไปไม่ได้

เพียงแต่...หลินหยางจะปล่อยให้เขาหนีไปง่ายๆ งั้นเหรอ?

เขาแอบส่งเสียงคำรามและขยับฝีเท้าเพื่อจะไล่ตาม

"หมอเทวดาหลิน! ช้าก่อน!"

หนงถังกงร้องตะโกน

ทว่าหลินหยางได้ออกไปจากโณงแรมเรียบร้อยแล้ว

ความเร็วของเขาเหนือคำบรรยายมาก!

"ถังกง! พ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่?" เหล่าเฉินโถวเดินเข้ามาและถามอย่างร้อนใจ

"เขาก็คือหมอเทวดาหลิน คุณไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อนเลยเหรอ?" หนงถังกงกล่าว

"อะไรนะ? เขาคือหมอเทวดาหลินคนที่ออกทีวีทุกวันน่ะเหรอ? ไม่ใช่หรอกมั้ง? ไหนว่าเขามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมไง? ทำไมศิลปะการต่อสู้ของเขา...ก็เก่งกาจไร้เทียมทานขนาดนี้?" เหล่าเฉินโถวกล่าวอย่างไม่เชื่อ

"พ่อหนุ่มคนนี้มีความมหัศจรรย์อย่างมาก แต่เขาไม่เข้าใจหลักการที่ว่าไม่บีบบังคับจนศัตรูหมดหนทางเดินหรือไง? ทาคาฮาชิ อิมูระหนีไปขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะมีแผนดักซุ่มโจมตีอะไรหรือเปล่า หากหมอเทวดาหลินติดกับเขาละก็คงไม่ใช่เรื่องสนุกแน่" หนงถังกงกล่าวอย่างกังวลใจ

"ถังกง! ทาคาฮาชิ อิมูระกล้าขนาดนี้ เพราะเขาไม่เห็นเราอยู่ในสายตาเขาเลย คนอย่างเขาต้องถูกลงโทษให้สาสม!" เหล่าเฉินโถวกล่าวด้วยความโกรธแค้น

"วางใจได้ ผมจะรายงานไปยังฝั่งนั้น เพื่อให้กองกำลังฝั่งนั้นลงมือ" หนงถังกังกล่าวอย่างเยือกเย็น

"กองกำลังฝั่งนั้น?"

เหล่าเฉินโถวสะดุ้งเล็กน้อยและจู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป "ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอกกระมัง? ให้กองกำลังนั้นลงมือ...จะไม่ดูเป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หน่อยเหรอ?"

"ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่? นี่ส่งผลถึงหน้าตาและชื่อเสียงของประเทศเชียวนะ! จะชักช้าอยู่ได้ยังไง?"

หนงถังกงหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างโกรธแค้นและเตรียมกดโทรออก ทว่าโทรศัพท์กลับสั่นขึ้นมา