สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 164

หลายปีที่ผ่านมา เขาเคยช่วยหัวหม่านเฉินกำจัดเสี้ยนหนามนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นคนในวงการธุรกิจหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลล้วนแต่โดนเขาจัดการจนหมด เขาแทบจะไม่เคยเสียเปรียบแม้แต่ครั้งเดียว

แต่วันนี้

เขาเจอกับลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่งในเมืองเล็กๆอย่างเมืองเจียงเฉิน โจวป๋ออี้กลับสู้ได้ไม่ถึงสองกระบวนท่าก็โดนอีกฝ่ายหักแขนหักขาจนหมด…

ถ้าหากไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง คนขับรถไม่มีทางเชื่อเรื่องนี้อย่างแน่นอน…

ปัง!

ในตอนนั้นเอง หลินหยางถีบเท้าออกไป

ร่างกายของโจวป๋ออี้ลอยกระเด็นออกไปเหมือนลูกบอลทันที หลังจากนั้นร่างกายร่วงลงตรงหน้าของคนขับรถอย่างแรงและหมดสติไปโดยตรง

คนขับรถตกใจจนเข่าทรุดก้นทิ่มลงกับพื้น

"พาเขาไปหาหมอเถอะ บอกหัวหม่านเฉินว่าภรรยาของผมไม่ใช่คนที่เขาควรจะมายุ่งด้วย! ไสหัวไปได้แล้ว!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ครับ…ครับ…"

คนขับรถประคองโจวป๋ออี้ขึ้นด้วยร่างกายที่สั่นเทาแล้วออกวิ่งไปข้างหน้า

หลินหยางส่งเสียงฮึ่ม หลังจากนั้นขับ918ของตัวเองตรงไปที่บ้านพักคนชรา

ภายในห้องผู้ป่วย

ซูเหยียนกำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าให้กับซูกวง

หัวหม่านเฉินยืนอยู่ด้านข้างพูดคุยกับซูกวงอย่างยิ้มแย้ม

บรรยากาศดูอบอุ่นมาก

ซูกวงก็มองหัวหม่านเฉินอย่างยิ้มได้เหมือนกัน เขารู้สึกว่ายิ่งอยู่ก็ยิ่งชอบคนคนนี้

โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่าหัวหม่านเฉินยืมเงินสองล้านให้ซูเหยียน ซูกวงรู้สึกซาบซึ้งมาก

"หม่านเฉิน ถ้าหากคุณได้เจอกับซูเหยียนของเราเร็วกว่านี้ ซูเหยียนก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้!" เขาถอนหายใจแล้วพูด

"คุณลุงห้ามพูดแบบนี้เด็ดขาด หลินหยางเองก็เป็นคนดีเหมือนกัน" หัวหมา่านเฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด

"เห้อ อันที่จริงหลินหยางเด็กคนนี้ก็ถือว่าไม่เลว เขาเป็นคนจิตใจดีและกตัญญูมาก แต่ท้ายที่สุดเขาก็เป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน ไม่มีความสามารถอะไร รู้จักพวกคนมีเส้นสายแต่ก็ไม่รู้จักใช้มัน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง ชาตินี้ เด็กคนนี้คงทำได้แค่นี้แหละ" ซูกวงส่ายหัวแล้วถอนหายใจ

คนที่สามารถทำให้ซูกวงดูถูก สามารถจินตนาการได้เลยว่าต้องเป็นคนที่ไร้ประโยชน์มากแค่ไหน?

หัวหม่านเฉินยิ้มแล้วยิ้มอีกแต่ไม่ได้พูดอะไร ในส่วนลึกของแววตาเต็มไปด้วยความมีชัย

"เสี่ยวเหยียน ได้ยินมาว่าเธอตั้งใจจะหย่ากับหลินหยางเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?" ซูกวงหันไปพูดกับซูเหยียนที่กำลังเช็ดตัวให้ตัวเอง

สีหน้าของซูเหยียนเปลี่ยนไปทันที เธอพูดเสียงเบา "พ่อ เรื่องนี้พ่อไม่ต้องไม่สนใจหรอก"

"เห้อ จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้ ในเมื่อเธอกำลังจะหย่า ท้ายที่สุดยังไงก็ต้องแต่งงานใหม่ไม่ใช่เหรอ อายุของเธอยังน้อย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคนที่มีความสามารถ เสี่ยวหยางทำให้เธอเสียเวลามาสามปีแล้ว ครั้งนี้เธอจะเสียเวลาไม่ได้อีก" ซูกวงพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"พ่อ พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?" สีหน้าของซูเหยียนดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที

"ความหมายของพ่อมันก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? เธอดูหม่านเฉินสิ เขาก็ถือว่าจริงใจกับเธอมากเหมือนกัน เธอต้องไขว่คว้าโอกาสนี้ให้ดี" ซูกวงพูด

"พ่อ…" ซูเหยียนรู้สึกโกรธจนหน้าแดง อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่านมาก

เดิมทีหัวหม่านเฉินคิดว่าซูเหยียนรู้สึกเขินอาย แต่หลังจากเห็นอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเธอ เขารู้ได้ในทันทีว่าซูเหยียนไม่สามารถยอมรับเขา ดังนั้นจึงรีบพูดขึ้น "คุณลุง เรื่องของความรู้สึกจะฝืนกันไม่ได้ คุณอย่าไปบังคับเสี่ยวเสี่ยวเหยียนเลย ปล่อยให้มันเป็นไปตามวาสนาของเราเถอะ"

"เห้อ ช่างเป็นเด็กดีอะไรขนาดนี้" ซูกวงถอนหายใจแล้วพูด ความประทับใจที่มีต่อหัวหม่านเฉินเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

"ฉันขอไปจ่ายค่ารักษาก่อน พี่หัว เงินของคุณฉันจะพยายามคืนให้เร็วที่สุด!" ซูเหยียนลุกขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม หลังจากนั้นเดินออกไป

แต่ในตอนนั้นเอง มีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาพอดี

"ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติของคุณจางชิงหยู่?" พยาบาลถาม

"ฉันเอง คุณพยาบาลมีอะไรหรือเปล่า?" ซูเหยียนรีบถาม

"อ๋อ นี่เป็นใบเสร็จรับเงินของค่าผ่าตัดครั้งนี้ คุณลองตรวจดูก่อน" พยาบาลพูดพร้อมกับยื่นใบเสร็จส่งให้ซูเหยียน

ซูเหยียนมองเพียงแวบเดียวแล้วรู้สึกอึ้งทันที

"เสี่ยวเหยียน มีอะไรเหรอ?" ซูกวงถามด้วยความประหลาดใจ

"มีคน…จ่ายค่าผ่าตัดให้แม่แล้ว!" ซูเหยียนพูดถึงพึมพำ

"อะไรนะ?" ซูกวงก็รู้สึกตกใจมากเหมือนกัน

แต่ไม่นานเขานึกอะไรบางอย่างขึ้น หลังจากนั้นรีบหันไปมองทางหัวหม่านเฉิน

หัวหม่านเฉินก็รู้สึกอึ้งเหมือนกัน แต่สีหน้าของเขากลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว เขายังคงยิ้มแย้มแต่ไม่ได้พูดอะไร

"คุณเป็นคนจ่ายค่ารักษา?" ซูเหยียนถาม

"เงินสี่ล้านไม่ได้ถือว่ามากมาย" หัวหม่านเฉินยิ้มแล้วพูด

ถึงจะไม่ได้ยอมรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

แต่ภายในใจของสองพ่อลูกซูกวง มีเพียงหัวหม่านเฉินที่มีทรัพยากรทางการเงินมากขนาดนี้…