สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1650

เมื่อออกมาจากบ้านของตระกูลกู่ หลินหยางก็พาเหลียงซวนเหม่ยกลับไปที่บ้านของแม่ทูนหัวเหลียงชิวเยี่ยน และยังสั่งให้เว่ยเยี่ยนไปซื้อยาสมุนไพรและอุปกรณ์ที่จำเป็นในการรักษาที่ร้านขายยา

ณ คฤหาสน์ตระกูลเหลียง

คนในตระกูลเหลียงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

"ผู้ชายคนนี้คือ...หลินหยาง?"

"ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้?"

"อีกอย่าง ซวนเหม่ยเป็นอะไรไป?"

เสียงแห่งความสงสัยและประหลาดใจดังขึ้นมาและผู้คนต่างซุบซิบนินทา

เพื่อไม่เกิดเรื่องใหญ่โตขึ้น หลินหยางได้ทำการปลอมตัวให้ต่างไปจากหมอเทวดาหลิน แต่เป็นใบหน้าของหลินหยางแห่งเจียงเฉิน

เหลียงซวนเหม่ยได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยเฉพาะบาดแผลตรงใบหน้า น้ำยาทาเล็บของหวงเยี่ยนหงที่ส่วนผสมของเครื่องสำอาง และแย่ตรงที่ส่วนประกอบของเครื่องสำอางเหล่านี้มีความซับซ้อนอย่างมาก ทำให้บาดแผลมีอาการติดเชื้อและหากไม่รีบจัดการอาจเกิดเป็นรอยแผลเป็นได้

"แม่ครับ! แม่!"

หลินหยางผลักประตูบ้านของเหลียงชิวเยี่ยนและร้อนตะโกนอย่างต่อเนื่อง

"อาหยางเหรอ? อาหยางมาเหรอ? รีบมาให้แม่เห็นเร็วเข้า!"

เหลียงชิวเยี่ยนวิ่งออกมาด้วยความดีใจ ทว่าเมื่อเธอเห็นหลินหยางอุ้มเหลียงซวนเหม่ยเข้ามา สีหน้าของเธอก็ซีดเผือดและตกตะลึงอย่างมาก

"ซวนเหม่ย! ลูกเป็นอะไรไป! ลูกสาวของแม่!"

เหลียงชิวเยี่ยนร้องไห้ฟูมฟาย

"แม่ครับ ไม่ต้องเป็นกังวล ซวนเหม่ยไม่เป็นอะไรมาก แค่ได้รับบาดเจ็บภายนอกเล็กน้อย ช่วยไปเตรียมน้ำร้อนมาให้ผมหน่อยได้ไหมครับ ผมจะทำการรักษาให้ซวยเหม่ยเอง" หลินหยางกล่าว

"ได้! ได้!"

เหลียงชิวเยี่ยนเช็ดน้ำตาและรีบวิ่งเข้าเตรียมน้ำร้อน

ไม่นานเว่ยเยี่ยนก็กลับมาพร้อมกับทุกสิ่งที่ต้องการ

หลินหยางสั่งให้คนออกไปข้างนอกและทำการรักษาให้ซวนเหม่ยอยู่ภายในห้องลำพัง

"แม่! เกิดอะไรขึ้น?"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนได้เช็ดน้ำตาให้เหลียงชิวเยี่ยนด้วยความสงสัยและถามออกมา

"พี่สาวของลูกบาดเจ็บ พี่ชายของลูกกำลังทำการรักษาอยู่ข้างใน" เหลียงชิวเยี่ยนกล่าวอย่างทุกข์ใจ

"อะไรนะ?"

เหลียวเสี่ยวเตี๋ยตกตะลึง

ทันใดนั้น จู่ๆ เหมือนเธอนึกอะไรขึ้นมาได้

พี่ชายกำลังรักษาอาการบาดเจ็บ?

พี่ชายแท้ๆ ทั้งสองคนของเธอไม่มีความสามารถทางด้านการรักษา และคนที่มีทักษะทางด้านการแพทย์มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือหมอเทวดาหลินผู้มีชื่อเสียง!

หลินหยางมาที่นี่!

ในตระกูลเหลียงแล้วนั้น คนที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลินหยางมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

เหลียงเว่ยกั๋วเป็นคนแรกที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของหลินหยาง และคนต่อมาก็คือเหลียงซวนเหม่ยและเหลียงเสี่ยวเตี๋ย

หลังจากที่รู้ว่าพี่ชายคนนี้ของตัวเองคือหมอเทวดาหลิน เหลียงเสี่ยวเตี๋ยก็แทบบ้าคลั่งไม่เป็นอันทำอะไรทั้งวัน แม้ว่าจะบอกว่าไม่ชอบหมอเทวดาหลินและไม่อยากซื้อชุดหรือรองเท้าที่มีรูปหมอเทวดาหลินสลักปักอยู่ หรือแม้แต่มีรูปโปสเตอร์และรูปตามแม็กกาซีนของหมอเทวดาหลินติดตามห้องหอพักภายในเหมือนกลุ่มคนคลุ้มคลั่งเหล่านั้น และแม้แต่ประเด็นหัวข้อในการสนทนาก็มักหนีไม่พ้นเรื่องของหมอเทวดาหลิน ทว่า...เธอมักจะคอยติดตามข่าวสารของหลินหยางอยู่เสมอและยังเปลี่ยนรูปหน้าจอโทรศัพท์เป็นรูปของเขา และถึงขั้นมักนั่งอยู่ข้างเพื่อนที่เป็นแฟนคลับตัวยงของหมอเทวดาหลินเพื่อฟังเรื่องที่พวกเขาพูดคุยกันถึงสถานการณ์ล่าสุดของหมอเทวดาหลิน

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกอึดอัดใจ

ที่จริงแล้วนั่นคือพี่ชายของเธอเอง

และอันที่จริงก็มีเบอร์ของเขา แต่...เธอกลับไม่กล้าเปิดเผยต่อคนอื่นและทำได้เพียงแอบชอบอยู่เงียบๆ อย่างเขินอาย

"ฮึ เจ้าหมอนี่น่ารังเกียจชะมัดเลย!"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยมักบ่นพึมพำกับตัวเอง

ทว่าวันนี้เมื่อกลับมาถึงบ้าน บุคคลที่อยู่ในหัวของเธอมาตลอดทั้งวันกลับมาที่นี่....

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกทำตัวไม่ถูกในตอนแรก

จึงบอกได้ว่าเด็กผู้หญิงวัยรุ่นมักมีจิตใจที่ซับซ้อนอย่างบริสุทธิ์

เธอเดินไปมาโดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร จากนั้นจึงพูดขึ้นมา "แม่คะ พี่เป็นยังไงบ้าง?"

"ไม่รู้เลย...ดูอาการค่อนข้างสาหัส แต่พี่ชายของลูกบอกว่าไม่เป็นอะไร..." เหลียงชิวเยี่ยนกล่ว

"ไม่ต้องห่วงนะแม่ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยพูดปลอบใจ

เขาเป็นถึงหมอเทวดาหลินเชียวนะ มีเขาอยู่ทั้งคนจะกลัวอะไร?