สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1654

ทุกคนอ้าปากค้าง จ้องมองไปที่รอยตบสีแดงสดสองรอยบนใบหน้าของชูไท่...

ชูไท่ตะลึงไปชั่วขณะ และทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น "คุณปู่หนง ตบ...ตบผมทำไม?"

“ใครบอกให้แกพาคนมาที่นี่?” หนงถังกงถามอย่างเย็นชา

"คุณปู่หนง ผม....ผมมาหาหมอเทวดาหลิน....ตอนนี้อาจารย์ของผมป่วยหนัก ถึงขั้นวิกฤต ต้องการให้หมอเทวดาช่วยชีวิต ผมเลย..."

“แกเลยพาคนมาข่มเหงตระกูลเหลียง และมาที่นี่เพื่อมาจับตัวเหลียงซวนเหม่ยไป และบังคับให้หมอเทวดาหลิน ปรากฏตัวใช่ไหม?” หนงถังกงถาม

"นี่....คือ...."

ชูไท่อ้าปากค้าง หนงถังกงถามอย่างอีกครั้ง

ผัวะ ผัวะ!

ชูไท่ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

เขาปกปิดใบหน้าที่บวมของเขา และจ้องมองที่หนงถังกงอย่างไม่เชื่อ

“คุณปู่หนง...”

"ออกไป! รีบพาคนของแกออกไปเดี๋ยวนี้!" หนงถังกงหน้าแดงก่ำ!

"คุณ...."

ชูไท่เตรียมจะตะโกน แต่ถูกคนตระกูลชูรั้งไว้

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชูไท่ก็กำหมัดแน่น และแทบจะกัดฟัน "คุณปู่หนง ไล่ผมได้ แต่... อาจารย์ของผมป่วยหนัก จะให้ผมดูเขาตายต่อหน้าต่อตาหรือ?"

"ชูไท่ แกคิดว่าฉันโง่เหรอ? เรื่องของตระกูลกู่ แม้ว่าจะเพิ่งเกิดขึ้น ๆ แต่แกคิดว่าฉันไม่รู้เลยเหรอ ? กู่ซานสมควรตาย! จะไปโทษใครได้? และวิธีที่แกเลือกใช้จะทำอะไรหมอเทวดาหลินได้? ฮ้า! บอกให้นะ ด้วยนิสัยของเขาแล้ว เขาจะไม่รักษาให้กู่ซาน ทำใจเถอะ !” หนงถังกงบอกชูไท่

“คุณปู่หนงพูดเช่นนี้ คุณปู่เข้าข้างหมอเทวดาหลินเหรอ?” ใบหน้าของชูไท่ดุร้ายมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม หนงถังกงตบเขาอย่างไม่ลังเลอีกครั้ง!

ผัวะ!

การตบครั้งนี้เสียงดังสนั่น และแรงกว่าเดิม

ชูไท่ถอยหลังทีละก้าว เบิกตากว้าง พร้อมกับปล่อยรัศมีแห่งความอาฆาตออกมา!

“เด็กโง่! อย่าบอกว่าแกไม่มีปัญญาจ้างหมอเทวดานะ! แม้ว่าแกจะมีปัญญา! แต่กูก็จะไม่ไว้หน้า! แกจะทำอะไรได้?” หนงถังกงตะโกน

ชูไท่มองเขาอย่างว่างเปล่า

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ยกมือขึ้นอย่างสั่นเทา และตะโกนว่า: "ดี! ดี! ตาเฒ่าแซ่หนง! คอยดู!"

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินออกไปด้วยความโกรธ

“หยุดนะ! กลับมาสิ!”

หนงถังกงตะโกนด้วยความโกรธ

อย่างไรก็ตาม ชูไท่ไม่สนใจ และพาคนตระกูลชูเดินออกจากบ้านตระกูลเหลียง

“ไอ้สารเลว! ไอ้สารเลว! มันทะนงตัวเกินไป!”

หนงถงกงโกรธอจนกระทืบเท้าถี่ ๆ และเป่าเคราขาว ๆ ของเขา

คนตระกูลเหลียงไม่กล้าพูดอะไร

สำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องนี้ทำให้พวกเขาหวาดกลัว...

เหลียงชิวเยี่ยนเช็ดน้ำตา

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยยากที่จะเข้มแข็ง เธอเช็ดน้ำตาและปลอบแม่ของเธอ

"เกิดอะไรขึ้น?"

ในเวลานี้ ประตูห้องถูกเปิดออก หลินหยางเดินออกมาอย่างสงบ

ท่าทางเหมือนหมอหลิน

คนตระกูลเหลียงประหลาดใจ

“หมอหลิน?”

"เขา... เขาอยู่ที่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่?"

มีเสียงประหลาดใจเกิดขึ้น

ท้ายที่สุดไม่มีใครเห็นหมดเทวดาหลินเข้ามาในบ้านตระกูลเหลียง

"ไม่มีอะไร!"