สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1655

หลินหยางไม่อาจทนต่อเรื่องของตระกูลชูได้

แค้นนี้ต้องชำระ!

หลินหยางคิดว่าเขาเสียเปรียบเท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร แต่หากคนรอบตัวของเขามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เขาก็จะเรียกร้องความยุติธรรม!

แต่กินข้าวต้องกินทีละคำ ทำงานต้องทำทีละเรื่อง

สิ่งสำคัญในตอนนี้ต้องแก้ไขเรื่องของจงชวน

หลินหยางไม่สนใจชื่อเสียง แต่ประเทศได้รับความอัปยศอดสูเพราะเขา เขาต้องนำชื่อเสียงของเขาคืนมา!

หลินหยางใช้เวลารักษาแผลเหลียงซวนเหม่ยอยู่สองสามวัน

จนกระทั่งวันที่หกเหลียงซวนเหม่ยก็ฟื้นขึ้น

"พี่ชาย...."

เธอลืมตา และเรียกอย่างอ่อนแรง

“เป็นไงบ้าง?” หลินหยางถามพร้อมรอยยิ้ม

"สบายมาก อุ่นไปทั้งตัวเลย..." เหลียงซวนเหม่ยหัวเราะ

ทันใดนั้น เธอก็คิดอะไรบางอย่างออก และเธอก็จับหน้าของเธอ

หลินหยางหัวเราะอย่างโง่เขลา และหยิบกระจกมาส่องทันที

“ดูดี ๆ นี่ใคร?”

เหลียงซวนเหม่ยชะงักไปครู่หนึ่ง และยืดมือออกไปข้างนอก

เมื่อเธอเห็นร่างที่สะท้อนจากกระจก ตาเธอก็พร่ามัวไปชั่วขณะ และรีบชักมือออก

เธอเห็นหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอผ่านกระจก!

"พี่คะ นี่...ฉันหรอ?"

เหลียงซวนเหม่ยไม่อยากจะเชื่อ

“จะเป็นใครถ้าไม่ใช่เธอ” หลินหยางยิ้ม

เหลียงซวนเหม่ยจ้องกระจกอย่างว่างเปล่า และตะโกนออกมาอย่างสั่นเทา "ไม่! เป็นไปไม่ได้... ฉัน... ฉันกลายเป็น...คนสวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ใบหน้าที่สะท้อนผ่านกระจกยังคงเป็นเหลียงซวนเหม่ย แต่เหลียงซวนเหม่ยไม่อยากจะเชื่อสายตา!

หญิงสาวคิ้วดกดำ น้ำตาเริ่มคลอเบ้า สีผิวเหมือนดังหิมะ...

เหมือนออกมาจากภาพวาด!

เธอรู้ว่าเธอดูไม่แย่ และเธอก็ค่อนข้างสวยด้วย