สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1683

หลินหยางลังเลในคำพูดของหนงถังกง

เขารู้จัดตัวตนของหนงถังกงเป็นอย่างดี

ตัวตนของเขานั้นไม่เหมือนใคร

ขนาดตัวตนของหนงถังกงยังขนาดนั้นแล้ว ผู้เฒ่าชูก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน

บางครั้งอาจจะไม่ง่ายอย่างที่หลินหยางคิด

"นี่เจ้าเด็กน้อย! ฉันรู้ว่าแกโกรธ! แต่แกไม่สามารถหุนหันพลันแล่นกับเรื่องนี้ได้! หากแกไม่ปล่อยเขา กลัวว่าเขาจะตาย อย่างนี้ดีไหม ? เห็นแก่หน้าของฉัน วางเขาลง เรามาคุยกันก่อน ดีไหม ? " หนงถังกงรีบเสนอทางเลือก

“ท่านผู้เฒ่า บางครั้งตัวตนของเขาอาจจะไม่ธรรมดา เกรงว่าบางคนจะกลัวตาย ถ้าจะข่มขู่ผม ก็มีแต่ตายกับตาย ผมชอบที่จะมีคนตายเป็นเพื่อนผม ” หลินหยางพูดเบา ๆ

"บังอาจนัก....แล้วคนตรตะกูลเหลียงหละ? " หนงถังกงกล่าว “ตายไม่กลัว กลัวไม่ตายหน่ะสิ ! พวกเขาได้ข้อสรุปกับคนตระกูลเหลียงแล้ว หลังจากออกมาจากตระกูลเหลียง แกจะไม่เปิดทางให้พวกเขาหน่อยเหรอ? ”

คำพูดนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นจุดอ่อนของหลินหยาง

เมื่อมองไปที่เหลียงชิวเยี่ยน เหลียงเว่ยกั๋วและคนอื่น ๆ และท่าทางของสองพี่น้องเหลียงเสี่ยวเตี๋ย หลินหยางก็ปล่อยมือลง

ผู้เฒ่าชูล้มลงไปที่พื้น ในที่สุดเขาก็หายใจได้

"แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก..."

ผู้เฒ่าไออย่างไม่มีที่สิ้นสุด และเขาใช้เวลานานในการหายใจ

“ไอ้สารเลว! ไอ้สารเลว! ไร้เหตุผล!”

เมื่อผู้เฒ่าชูได้สติก็ด่าหลินหยางและมองด้วยความเกลียดชัง

แต่หลินหยางไม่สนใจ เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "ผู้เฒ่าหนง บอกว่าซิว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร?"

“ไหนลองพูดมาซิ ? ” หนงถังกงลังเล

“ง่ายมาก ชูไท่ทำร้ายน้องสาวของผม ผู้เฒ่าชูเป็นคนพาคนตระกูลเหลียงมาที่นี่ ผมต้องการให้ชูไท่คุกเข่ายอมรับผิดต่อหน้าน้องสาวผม และขอโทษคนตระกูลซู !” หลินหยางกล่าว

"ไร้สาระ ! ฝันไปเถอะ !"

ก่อนที่ชูไท่จะพูดขึ้น ผู้เฒ่าชูก็ด่าตัดหน้า "ไอ้สารเลว แกจะว่ากล่าวหาฉันว่าผิดหรือถูกงั้นหรือ ? แกคิดว่าแกเป็นใคร ? "

“ผู้เฒ่าหนง อย่าหาว่าผมไม่ไหวหน้านะ เป็นเพราะพวกเขาไม่ให้ความร่วมมือ” หลินหยางดวงตาเย็นชา

"คิดว่าฉันกลัวแกเหรอ ! อยากฆ่าฉันก็มา !" ผู้เฒ่าชูไม่ยอม เขากลับมาแข็งกร้าว

หนงถังกงรีบเข้าไปห้าม

"ผู้เฒ่า! ทำไมท่านโง่เขลาเช่นนี้ ฟังนะ ทำตามที่หมอหลินบอก ! เข้าใจไหม? " หนงต้ากงพูดอย่างขึงขัง

"พูดอะไรหน่ะ?"

ผู้เฒ่าชูดวงตาเบิกกว้าง

" เชื่อฉันสิ มันจะดีต่อคนตระกูลชูแน่นอน ! มิเช่นนั้นไม่มีใครช่วยได้ !"

"หนงถังกง ! ถ้าแกยังพูดจาเหยียดหยามเช่นนี้ เราขาดกัน!" ผู้เฒ่าชูกล่าวด้วยความโกรธ

"นี่...ทำไมถึงไม่รู้ดีชั่ว? คิดว่าเป็นใคร? เป็นประธานของหยางหัวเหรอ ? เป็นหมอเทวดาที่มีชื่อ ? จะบอกให้นะ ! ไม่เลย!"