สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1685

หลังจากหลินหยางเดินออกไปชูไท่ก็แสดงสีหน้าไม่พึงพอใจ​ วันนี้เขารู้สึกเสียหน้ามาก​ หากข่าวนี้แพร่ออกไป​ เขาจะตั้งตัวได้ยากในอนาคต

"คุณปู่ วันนี้เป็นวันที่ตระกูลชู​ ยอมจำนนต่อหมอเทวดาหลิน! มันคุ้มค่าเหรอ​ที่จะให้หมอเทวดาหลินเป็นจอมพล อีกอย่างตระกูลชูของเราก็มีอำนาจมาก​ ทำไมเราต้องกลัวเขาด้วย​ ? " ชูไท่กัดฟัน

"สิ่งต่าง ๆ ไม่ง่ายอย่างที่คิด เขาไม่ใช่จอมพลธรรมดา พวกขุนนางต้องการให้เขาจัดการกองทัพทางชายแดนตอนเหนือ​! " ปรมาจารย์ชูพูดอย่างไร้อารมณ์

“เกิดอะไรขึ้นกับกองทัพชายแดนทางเหนือ? ” ชูไท่ถาม

คุณปู่ชูส่ายหัว "เรื่องนี้ซับซ้อนเกินไป และฉันไม่สามารถอธิบายให้ฟังได้ อย่างไรก็ตาม ฟังนะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ถ้าเห็นหมอเทวดาหลิน หลีกทางให้เขาซะ​ ! ถ้าแกมีข้อขัดแย้งใดๆ กับเขาอีกครั้ง และเขาต้องการฆ่าแก... ปู่แกคนนี้ปกป้องแกไม่ได้ !"

ชูไท่อ้าปากค้าง​ และมองไปที่ปู่ของเขา

คุณปู่ปกป้องไม่ได้?

หมอเทวดาหลิน...ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเชียวเหรอ​ ?

หลังจากส่งตระกูลเหลียงกลับแล้ว หลินหยางก็อำลาเหลียงชิวเยี่ยนและคนอื่น​ ๆ เขาตั้งใจจะกลับไปเยี่ยนจิง

จ้านอี้ตาวและฮิกามิเก็บของและรอบินในตอนเที่ยง

หลินหยางไม่ได้จะอยู่เยี่ยนจิงต่อ​ เขาเดินทางไปที่สนามบิน

มีรถสีดำสองคันจอดอยู่ข้างทาง

เมื่อกระจกเลื่อนลง หนงถังกงนั่งอยู่ในรถข้างหน้าและเหลือบมองหลินหยาง

หลินหยางเข้าใจ​ และให้จ้านอี้เตาและปิงช่างจุนนั่งด้านหลังรถ​เมื่อเขานั่งอยู่ในรถของหนงถังกง

รถก็สตาร์ท

"ฉันได้ยินข่าวทหารทางชายแดนตอนเหนือ ไม่รู้ว่าทางชายแดนตอนเหนือมีตำแหน่งจอมพล แล้ว...ไม่รู้ว่าทำไมถึงให้ผมอยู่ในตำแหน่งนี้"

หลินหยางถามตรงประเด็น

“มีหลายเหตุผล แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือทักษะทางการแพทย์ของคุณ!” หนงถังกงกล่าว

“ทักษะทางการแพทย์ของผม?”

"ใช่ การต่อสู้ของอาณาจักรซากุระทำให้มีคนเห็นถึงเห็นพลังการต่อสู้ของคุณ​ ! แต่ไม่ว่าฉัน​ หรือคนๆ นั้นจะรู้ว่าคุณเป็นเพียงหมอ แม้ว่าคุณจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ แต่คุณก็ไม่ใช่หมอที่แท้จริง คุณคือนักรบ​ ! พลังการต่อสู้ที่อาณาจัการซากุระนั้นสูงกว่านักรบระดับสูงสุดในปัจจุบันแล้ว เราทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าคุณต้องพึ่งทักษะการแพทย์เพื่อพัฒนาพลังการต่อสู้เพื่อที่คุณจะได้บดขยี้ทุกสิ่ง ทะลวงแนวป้องกัน และเอาชนะ นางากาวะ โยโคอิจิ ใช่ไหม? ” หนงถังกงหัวเราะ

“ใช่” หลินหยางพยักหน้า

เขาไม่ใช่นักรบ​ หรืออีกนัยหนึ่งคือเขาไม่เคยฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เลย​ และเขารู้ศิลปะการต่อสู้เพียงไม่กี่อย่าง เขาศึกษาทักษะทางการแพทย์มาโดยตลอด

"ถ้าอย่างนั้นก็ถูกต้องแล้ว ! เบื้องบนหวังว่าคุณจะสามารถใช้ทักษะการแพทย์ที่มีมนต์ขลังปรับปรุงความแข็งแกร่งโดยรวมของทหารชายแดนตอนเหนือ ถ้าคุณสะดวก ภายในสามปีทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ หลังจากนั้นสามปี ทหารชายแดนตอนเหนือจะมีการสู้รบ" การสู้รบที่เลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้น​ และผลกระทบของการสู้รบที่เลวร้ายนี้ยิ่งใหญ่มาก​ ! มันไม่ธรรมดา เพื่อช่วยให้พวกเขาพัฒนาความแข็งแกร่ง ผู้มีอำนาจระดับสูงได้ทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดให้กับทหารชายแดนทางตอนเหนือแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอ สามปีนั้นเร็วมาก ถ้าคุณพึ่งพาทักษะการแพทย์ที่มีมนต์ขลังของคุณ การปรับปรุงจะต้องได้ผลดีเป็นประวัติการณ์​ คุณจะได้รับการยกเว้นจากเบื้องบน และเพื่อให้คุณได้รับตำแหน่งจอมพลแห่งทหารชายแดนทางตอนเหนือ​ หวังว่าคุณจะช่วยได้!” หนงถังกงพูดอย่างจริงจัง

หลินหยางคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ผมรู้ว่าคุณไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้​ และคุณมีสิ่งที่อยากทำ ผมจึงบอกเบื้องบนไว้แล้วว่า ถ้าคุณไม่อยากยุ่งก็ปล่อยวาง! " หนงถังกงหัวเราะ

“เรื่องนี้...ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง”

หลินหยางพูดเบา ๆ ไม่แสดงออกถึงการเห็นด้วยหรือปฏิเสธ

หนงถังกงพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไรอีก

เมื่อเดินทางมาถึงประตูสนามบิน