สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1692

แขกในงานทุกคนต่างมองไปยังทางที่มีเสียงดังขึ้นมา

จากนั้นก็เห็นชายชราผมหงอกหลังค่อมทรุดลงกับพื้นทันทีและตัวสั่นเกร็งอย่างบ้าคลั่ง

ทุกคนต่างตกใจและผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ก็กรีดร้องขึ้นมาอย่างหวาดกลัว

"อี้เซียนเทียน! คุณอี้เซียนเทียน!!"

บรรดาแขกในงานต่างเข้าไปรายล้อม

"คุณอี้เซียนเทียนเป็นอะไรไป?"

"ยังต้องถามอีกเหรอ? อาการป่วยของคุณอี้กำเริบแน่ๆ! หมอ! รีบไปตามหมอเร็วเข้า!"

ทุกคนต่างร้องตะโกน ฮวาอันและคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงก็รีบวิ่งเข้ามา

หนึ่งในนั้นมองไปยังอี้เซียนเทียนและกล่าวว่า "อาการโรคเก่าของคุณอี้กำเริบอีกแล้ว! ต้องรีบช่วยเขาไม่งั้นเขาต้องตกอยู่ในอันตรายแน่!"

"หมอเทวดาหลิน!"

ฮวาอันรีบหันกลับไปมองหาหลินหยางที่กำลังนั่งดื่มเหล้าตั้งแต่วินาทีแรกโดยไม่ลังเล

หลินหยางยังไม่ทันพูดอะไร เฉียวซินที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนก็เดินออกไปทันที

"นี่ๆๆ! ผู้นำพันธมิตรฮวา คุณกำลังทำอะไร? มีผมอยู่ทั้งคนกลับไม่เรียก แต่กลับไปเรียกคนขี้ขลาดที่อยู่ตรงนั้น? เฮ้อ เขาสมควรได้ชื่อว่าหมอเทวดาด้วยเหรอ คุณกำลังล้อเล่นหรือเปล่า? ไม่กลัวเขาจะทำให้คนป่วยต้องเสียชีวิตเหรอ?" เฉียวซินหัวเราะชอบใจ

ฮวาอันขมวดคิ้วและลังเลครู่หนึ่ง "หากคุณชายเฉียวสามารถทำการรักษาได้ก็ยิ่งดีเลย งั้นขอเชิญคุณชายเฉียวลงมือจัดการรักษาคุณอี้เซียนเทียนตอนนี้เลย!"

"รักษา? ก็ได้ แต่เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้! ภายในห้องจัดงานเลี้ยงนี้ ผมไม่ต้องการให้มีคนที่พยายามสร้างชื่อเสียงให้ตัวเองอยู่ขวางหูขวางตาของผม! ผู้นำพันธมิตรฮวา คุณรู้ใช่ไหมว่าควรจัดการยังไง?" เฉียวซินหรี่ตาลง

เมื่อพูดจบ ฮวาอันและคนของกลุ่มพันธมิตรซางเหมิงก็ทำหน้าไม่ถูก

เฉียวซินกำลังบีบบังคับให้ฮวาอันและคนอื่นๆ ขับไล่หลินหยางออกไปเหรอ!

แม้ว่ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงจะมีอำนาจมากและไม่เกรงกลัวว่าจะผิดใจใคร แต่หากขับไล่แขกที่ตัวเองเชิญมาต่อหน้าแขกคนอื่นๆ...นี่ไม่ใช่เพียงเป็นการตบหน้าหลินหยางเท่านั้น แต่เป็นการตบหน้ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงเองซะมากกว่า...

"คุณชาย!"

คนที่ติดตามเฉียวซินมาร้องเรียกเหมือนกับต้องการห้ามปราม

ทว่าเฉียวซินกลับไม่สนใจและกระซิบบอก "ฉันมาร่วมงานเลี้ยงที่น่าเบื่อนี้ก็เพื่อต้องการได้ไช่ม่านเหยียนมาครอบครอง! ตอนนี้นายหลินกำลังขัดขวางทางของฉันอยู่ ฉันจึงต้องจัดการเขาซะ! ฟังนะ ประเดี๋ยวถ้าคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงไล่นายหลินออกไปแล้ว นายรีบสั่งให้คนมาจัดการนายหลินซะให้เข็ด รู้ไหม?"

"เอ่อ...ครับคุณชาย!"

คนที่อยู่ข้างหลังเห็นว่าเฉียวซินได้ตัดสินใจแล้วก็ทำได้เพียงถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

"คุณชายเฉียว หมอเทวดาหลินเป็นแขกของฉัน แบบนี้...ไม่เกินไปหน่อยเหรอ?" ฮวาอันลังเลก่อนจะกล่าวออกมา